Edito: Weerzin tegen weidegang
Weidemelk is in opkomst, in weerwil van de toenemende schaalvergroting in de melkveehouderij. Vooral melkveebedrijven met veel dieren beschrijven weidegang vaak als een uitdaging. In de stal kunnen ze perfect omstandigheden, van rantsoen tot klimaat, controleren. Weidegang gaat volgens critici ten koste van de productiviteit. Het betekent bovendien een pak extra werk voor de landbouwer zelf. De argumentatie achter weidegang is bovendien van wetenschappelijk bedenkelijke aard, zo luidt het.
In België vinden de critici de grootste melkerij, Milcobel, aan haar zijde. Waar bijvoorbeeld FrieslandCampina weidegang omarmt en beloont, haalt Milcobel met frisse tegenzin weidemelk op. Waar FrieslandCampina weidegang actief promoot, is het voor Milcobel een kwestie van omzet verdedigen.
Critici hebben blijkens een artikel verderop in deze krant stevige argumenten. De wetenschappers zijn er niet zeker van of weidegang voor koeien zelf beter is dan een leven op stal. Koeien hebben een hekel aan fel zonlicht, kou en regen en krijgen in de wei te maken met de maagdarmworm. Smaakt het beter? Vooral anders. Frambozig in de nasmaak, antwoordt een melksommelier. Of de melk van graaskoeien gezonder is? Nauwelijks.
Het enige argument dat echt doorweegt: het mooie plaatje voor de burger. Voor wie een goede melkprijs uit de markt wil halen, is dat toch relevant. Wellicht staat meer dan een goede melkprijs op het spel, zelfs haar speelruimte om te produceren.
Het ergert de landbouw terecht dat burgers hoogtechnologische landbouw maar niet begrijpen. Ze hamert terecht op de deugden van pesticiden, kunstmest en nieuwe technieken waarmee de genen van planten kunnen worden verbeterd.
In het geval van weidegang mag echter het lot van de intensieve veehouderij niet vergeten worden. Als een sector zichzelf letterlijk afsluit van de buitenwereld, in wat in de perceptie dierenfabrieken worden, kan dit leiden tot onbegrip en uiteindelijk omzetverlies en draconische wetgeving.
