Eerlijke handel
Landbouwers demonstreerden deze week voorafgaand aan de Europese Landbouwraad in Brussel onder meer tegen de import van vlees, wat prijzen zou ondermijnen en daarmee druk zou zetten op de hele vleesketen. De aanleiding: het vleesschandaal bij Veviba. Had Veviba fouten gemaakt als het niet elke dag, elke week, elke maand en elk jaar met de spijkerharde inkopers van de supermarkten het gevecht moest aangaan?
Bij een bezoek van federaal landbouwminister Denis Ducarme aan een vleesveehouderij in Wallonië klonk eenzelfde klacht: Belgische familiebedrijven kunnen niet concurreren tegen Zuid-Amerikaanse megabedrijven. Ze vrezen dat een nakend vrijhandelsverdrag met het Zuid-Amerikaanse handelsblok Mercosur de Belgische rundvleessector kapot maakt.
Opvallend genoeg wordt door diezelfde vleesveehouderij naast het blokkeren van buitenlands vlees het bevorderen van de eigen export genoemd als redding uit het moeras van lage prijzen.
Enig opportunisme is de wereld van de handel niet vreemd. De gegroeide Belgische aardappelsector wordt op haar beurt door Brazilië op de vingers getikt omdat men ver onder de prijs die men elders vroeg product op de Braziliaanse markt zou hebben gebracht - ten koste van lokale producenten.
In het wereldwijde spel van handel is het beter niet naïef te zijn. Echt vrije handel bestaat nauwelijks. In alle landen zijn de productiemethoden en sociale en economische belangen niet gelijk. Wereldwijd brengen landen heffingen, quota, douaneprocedures en sanitaire en fytosanitaire maatregelen in stelling om hun producenten te beschermen. Of handel een vloek of zegen is, hangt af van de wijze waarop het principe van het gelijke speelveld wordt bewaakt. De kaart is daarbij niet altijd hetzelfde als het terrein, zo bleek uit een recente audit van de EU bij de vleessector in Brazilië.
