Seringen: de geur van de lente
Dit jaar bloeit de sering als gevolg van de warme aprilmaand uitzonderlijk vroeg. Al vanaf eind april konden we genieten van zijn uitbundige bloei. En hoewel er de laatste jaren pogingen gebeuren om nieuwe soorten te introduceren, blijven de cultivars van de
Plantkundig behoren de seringen tot de Olijffamilie (
Dit is de sering die met voorsprong het vaakst wordt aangeboden in de handel. Oorspronkelijk komt deze plant uit Zuidoost-Europa waar hij graag groeit op de rotsachtige heuvelhellingen in het Balkangebied. Ondertussen is de gewone sering op vele plaatsen verspreid, over heel Europa ingeburgerd en komt hij ook in België verspreid in de natuur voor. Deze forse struiken worden tot 4 meter hoog. De gladde bladeren zijn eirond tot hartvormig en 4 tot 12 cm lang. De bloei van de lichtpaarse bloemetjes die in dichte, tot 15 cm lange trossen bij elkaar staan, valt in mei en juni.
Door de jaren heen ontstonden vele heerlijk geurende variëteiten die zich voornamelijk van elkaar onderscheiden door de kleur van hun bloemen. Goede tuinvariëteiten die ook vaak gekweekt worden zijn o.a.:
Seringen worden best geplant in het najaar na de bladval (eind oktober – november) zodat ze nog vóór de winter nieuwe worteltjes vormen en ze in het voorjaar direct aan de groei kunnen gaan. Potgekweekte planten kunnen bij gunstige omstandigheden ook in het voorjaar zonder problemen geplant worden. Seringen doen het goed in elke vruchtbare tuingrond, met een voorkeur voor licht kalkrijke gronden (eventueel kan elk jaar wat tuinkalk aan de voet van de plant worden uitgestrooid) en houden van een zonnige, eventueel halfbeschaduwde, standplaats. De eerste paar jaar hebben ze soms wat moeite om aan de groei te geraken, maar eens aangepast aan hun nieuwe groeiomgeving, vragen ze nog weinig aandacht. Waar we bij seringen wel attent moeten voor zijn is wildopslag of wilde scheuten. Alle variëteiten van de Syringa vulgaris worden geënt op een onderstam. Vaak is dit een zaailing van de gewone sering, soms wordt ook geënt op een onderstam van Ligustrum vulgare. Wanneer dus onderaan de stam of uit de grond scheuten opschieten, gaat het om uitlopers van de onderstam die zo snel mogelijk en zeker één keer per jaar verwijderd moeten worden. Doet men dit niet dan zal na een paar jaar de variëteit overwoekerd worden (zijn) door scheuten vanuit de onderstam (Syringa vulgare of Ligustrum vulgare scheuten.)
Strikt genomen hoeft de sering niet gesnoeid te worden om te bloeien. De bloemen verschijnen op het twee- en meerjarig hout. Seringen die niet gesnoeid worden groeien uit tot forse struiken waarbij de bloei ieder jaar hoger komt te zitten waardoor we er minder kunnen van genieten. Als we dus ten volle van de mooie bloemen willen genieten zullen we af en toe moeten snoeien. Dit gebeurt best na de bloei. Een goed begin is alvast de uitgebloeide bloemtrossen, net onder de tros, weg te knippen. Dikke oude takken mogen teruggesnoeid worden tot op 30 cm. Hieruit ontstaan dan nieuwe scheuten die na een paar jaar voor bloei zullen zorgen. Zorg dus steeds voor voldoende tweejarig of ouder hout en voldoende jonge scheuten. Op die manier kan men ook de hoogtegroei binnen de perken houden. Een struik die te hoog is geworden of volledig uit vorm gegroeid is, kan volledig worden teruggesnoeid tot op 30 à 50 cm hoogte. Het zal dan wel enkele jaren duren vooraleer de struik weer zal gaan bloeien.
Tuintips
Probeer bij aankoop op zoek te gaan naar een variëteit die geënt is op een Ligustrum vulgare onderstam. Deze onderstammen vormen geen of weinig wildopslag. Als er toch “wilde” scheuten ontstaan zijn ze gemakkelijk te herkennen aan het kleiner, blinkende ligusterblaadje en kunnen ze direct worden weggesnoeid.
Seringen doen het ook goed als snijbloem. Knip enkel takken met goed ontwikkelde bloemtrossen. Te rauw gesneden takken bloeien nadien minder uitbundig. Zorg ook voor voldoende water en vul dit regelmatig aan want een bos seringentakken kan tot een halve liter water per dag verdampen.
