Startpagina Melkvee

“Ik volgde cursussen om op pensioen te gaan”

Tussen de velden, op wandelafstand van het centrum van Diksmuide, wonen Marc Desimpel (64) en Chantal Falin (63) in een gerenoveerde hoeve. Tot 3 jaar geleden baatten ze daar nog een melkveebedrijf met 80 koeien uit. Nu genieten ze van hun pensioen door in de tuin te werken, tijd met familie door te brengen of weken aan een stuk in het buitenland te fietsen met een tent bij de hand.

Leestijd : 7 min

Al van kleins af wilde Marc het ouderlijk bedrijf met 25-30 koeien overnemen. Zijn vader had niet veel geïnnoveerd en zag ook geen toekomst meer in dat bedrijf, vooral omdat het slecht gelegen en te klein was. Daarom moest Marc eerst iets met zijn diploma mechanica doen en ergens anders gaan werken. Dat deed hij, waarna hij ook een jaar op legerdienst vertrok. Toen hij terugkwam, wist Marc zeker dat hij toch melkveehouder wilde worden. Samen met zijn vader kocht hij een hoeve 1 km verderop en verplaatste de koeien naar deze locatie.

Vader wilde geen overnemer

“Mijn vader zat eerst met zijn handen in het haar”, vertelt Marc. “Hij zag een overname echt niet zitten, maar alles is snel geëvolueerd. Met de nieuwe hoeve kochten we ook meer grond en huiskavel. Ik ben blij dat ik nu kan zeggen dat het toch de moeite geweest is dat mijn vader mee in mijn avontuur is gestapt. Het bedrijf heeft goed gedraaid en ik heb mijn job altijd met veel liefde en plezier gedaan. Dat is het belangrijkste.”

35 jaar melkveehouder

In 1984 startte Marc zijn melkveebedrijf. Hij verbouwde de toenmalige varkensstal naar een kalverstal en renoveerde de koeienstal met onder andere nieuwe ligboxen en voederhekken, waarvan hij zelf het metaalwerk deed. “Die constructies staan er nog steeds, dus de kwaliteit was zeker niet slecht”, zegt hij fier.

“Ik startte met de 30 koeien van mijn vader. Met het quotum ben ik stilletjes aan uitgebreid tot 600.000 l en 65 koeien. Daarna heb ik het bedrijf nog uitgebreid tot 80 koeien”, vertelt Marc. “Drie jaar geleden gingen de koeien hier weg, en vorig jaar in de zomer ging ik officieel op pensioen. Ik bewerk nog wel steeds enkele ha grond.

Mijn vader kwam de eerste jaren na zijn pensioen nog dagelijks een kijkje nemen. Hij kon het bedrijf niet goed loslaten. Ik heb gemerkt dat dat bij mij gemakkelijker ging, ook al heb ik mijn job altijd zeer graag gedaan.

De eerste dagen nadat de koeien vertrokken waren, ging ik nog steeds elke avond in de stal kijken naar dieren die er niet meer stonden. ’s Ochtends deed ik juist hetzelfde. Ik kon die vaste uren en de zorg voor de dieren niet goed loslaten. Even later gingen we op fietstocht naar Compostella, waarna die heimwee naar de koeien steeds minderde. Toen we terugkwamen had ik daar geen nood meer aan.”

Vroeger stonden er 80 koeien in de stal, nu loopt er hier en daar nog een kat rond.
Vroeger stonden er 80 koeien in de stal, nu loopt er hier en daar nog een kat rond. - Foto: SN

Fietstocht met een doel

“Ons doel was de koeien weg te doen voor we naar het Spaanse Compostella vertrokken”, vertelt Chantal. “Gelukkig hadden we dat doel, want anders hadden de koeien hier misschien nog een paar jaar gestaan. We zijn beiden fervente fietsers en vertrokken voor 7 weken met pak en zak en een tentje. We hadden niets geboekt, maar besloten zo’n 65 km per dag te fietsen. We zagen wel waar we terecht kwamen. Vonden we geen slaapplaats? Dan stelden we ergens onze tent op.

Toen we terugkwamen van de reis had Marc geen nood meer aan zijn koeien. Die tocht heeft ons veel deugd gedaan. Ik was heel blij toen hij bij terugkomst tegen mij zei dat hij blij was dat we de stap naar ons pensioen hadden genomen.

Lange fietstochten doen we nu elk jaar, maar altijd naar ergens anders. Vorig jaar deden we door corona noodgedwongen de ronde van België. Dan sliepen we soms bij collega-landbouwers die uitgeweken waren naar Wallonië. Dit jaar fietsen we van Aarlen ‘De Groene Weg naar de Middellandse Zee’ in Zuid-Frankrijk.

Veel cursussen gevolgd

Marc heeft nooit landbouwschool gedaan, maar hij heeft wel heel zijn leven veel cursussen gevolgd. Als de les over kalveren ging, ging Chantal mee. Zij hield zich vooral bezig met het jongvee op het bedrijf.

“Als we samen een cursus volgden, haalden we daar meer uit”, vertelt Chantal. “Dan kan je overleggen en elkaar aansporen om iets met die informatie te doen. Als je alleen die cursus volgt, is er niemand die controleert of je er iets mee doet.”

“Ik heb ook altijd veel proeven laten doen op ons bedrijf”, gaat Marc verder. “Via die proeven en via mensen uit milieubewegingen kwam ik meer te weten over bijvoorbeeld de mineralenbalans, de reststikstof op het land, groenbemester… Die eerste jaren waren we vaak pioniers als het op milieu aankwam. Nu zijn de normen die we toen hanteerden al lang achterhaald. Ik heb ooit zelfs overwogen om biologisch te werken, maar dat lukte niet goed op mijn intensief bedrijf.”

Elke dag passeerden 80 koeien 2 keer in deze melkput. Nu staat die stil.
Elke dag passeerden 80 koeien 2 keer in deze melkput. Nu staat die stil. - Foto: SN

Ingezet voor maatschappij en milieu

Van in zijn beginjaren zet Marc zich in voor de maatschappij en het milieu. Hij was vroeger lid van KLJ en startte mee de Groene Kring van Diksmuide op. Daar werd hij dan ook de eerste voorzitter van. Een jaar later werd hij ook bestuurslid in de plaatselijke Boerenbond en ook bij de melkveehouders van zijn gewest was hij een jaar of 10 voorzitter.

“Ik heb altijd mijn best gedaan om mensen samen te brengen en te stimuleren om bijscholingen te volgen”, vertelt Marc. “Ik was ook actief in Samenlevingsopbouw, waar ik ook in het bestuur terechtkwam. Daar zag ik een luik voor landbouw, waarna ik een 5B-project opstartte rond duurzame melkveehouderij en dat project bestaat nog steeds.”

Als het op milieu aankwam, deed Marc ook zijn best. Hij ging naar verschillende cursussen om onder andere de methaanuitstoot te verkleinen, hij legde een zwemvijver aan met een lavafilter, zodat de koeien regenwater konden drinken en hij legde zonnepanelen. Daar heeft hij nooit spijt van gehad.

“Die investeringen heb ik allemaal terugverdiend. Zeker de vroege keuze voor zonnepanelen was een heel goede. De vijver is nu nog steeds heel leuk voor onze kleinkinderen.”

Voor een project in samenwerking met de milieudienst van Diksmuide maakte Marc ooit een zoektocht waarbij mensen de planten in de graskant beter leerden kennen. “Op de avond voor de zoektocht zag ik plots dat iemand van de stad de graskanten aan het klepelmaaien was”, lacht Marc. “Ik maakte dat ik daar was en liet hem daarmee stoppen. Er was een stukje weg, maar gelukkig nog niet alles.”

Marc kwam in het verleden met zijn inzet voor de maatschappij en het milieu in verschillende boekjes voor. Die heeft hij allemaal bewaard (zie afbeelding).

Samengesteld gezin

Marc en Chantal leerden elkaar 20 jaar geleden kennen. Chantal had geen achtergrond in de landbouw, maar was meteen verkocht aan het vak. Ook haar zoon en dochter voelden meteen de klik met de boerderij. Marc heeft zelf ook een zoon en een dochter en zo werden ze een samengesteld gezin met 4 kinderen die allemaal graag een handje hielpen op het bedrijf.

“Wij konden soms een weekendje weggaan doordat onze kinderen de boerderij een paar dagen konden overnemen, al dan niet in samenwerking met iemand van Werkers, onderlinge bedrijfshulp. Dat was voor ons zeer aangenaam”, zegt Chantal. “Met een boerderij is het niet vaak mogelijk om de dieren achter te laten, maar wij konden er zo toch eens tussenuit. Ik heb Marc altijd graag geholpen op de boerderij, maar ik had ook nog mijn eigen job als verpleegster. Ik wist die 2 wel goed te combineren.”

Chantal werkte eerst bij het Wit-Gele Kruis, waarna ze als coördinator bij CM begon. Ze werkte op de dienst ‘oppas aan huis’ en was dus altijd op de baan. Als het druk was op het melkveebedrijf, stopte zij eerder op haar werk om Marc te helpen. Ook in het weekend was ze een grote hulp voor Marc.

Voorbereiden pensioen

“Omdat we wisten dat we geen overnemer zouden hebben, hebben we de laatste 15 jaar geen grote investeringen meer gedaan in gebouwen, enkel in machines, zonnepanelen, grond…”, zegt Marc. “Het is jammer dat het bedrijf nu leeg staat, maar ik kan me daar wel bij neerleggen. Dankzij de coronacrisis zijn we ook gaan beseffen hoe mooi we hier wonen. Daarom zijn we nog lang niet van plan om te verhuizen.

Wij zijn wel goed op tijd gestart met de voorbereidingen van ons pensioen. Toen ik ouder dan 50 jaar werd, kreeg ik plots nieuwsbrieven en dergelijke over het voorbereiden van mijn pensioen. Ik besloot 2 jaar geleden om naar enkele infoavonden te gaan en daar kreeg ik te horen dat ik de volgende zomer al op pensioen kon.

Om mijn pensioen voor te bereiden, heb ik de cursus ‘Denk vroeger aan later’ gevolgd die georganiseerd werd door Unizo, Boerenbond en CM. Daar heb ik veel uit geleerd, en dat zou ik ook echt aanraden aan andere landbouwers die op pensioen gaan. Je leert onder andere hoe je je bedrijf stopzet, hoe je een deel van het vermogen overdraagt aan de kinderen, hoe je je pensioen moet aanvragen, wanneer je dat moet doen, enzoverder.

We hebben ook veel hulp gekregen van Johan Achten van adviesbureau Liba en ook de notaris heeft ons goed geholpen.”

Verkoop koeien

Onze koeien zijn op een bepaald moment via een vertrouwenspersoon in groepjes van 5 tot 10 naar andere melkveehouders in de buurt gegaan. Zo was mijn stal plots heel snel leeg. Toch is het de beste beslissing geweest om voor de korte pijn te gaan. Als je blijft uitstellen, kan je als je 70 jaar bent ook niet meer stoppen met werken. Ik vergelijk een landbouwbedrijf altijd met een spons. Het bedrijf zuigt net als een spons alles op. Alles wat te dicht komt, moet erin. Ligt er nog wat geld? Dat moet er in. Loopt er iemand rond? Die kan zeker helpen. Maar het is wel de bedoeling dat je na je pensioen die spons terug kan uitwringen om dan ten volle te genieten dankzij het werk dat je vroeger hebt verzet. Ik denk dat wij dat nu wel kunnen.”

Sanne Nuyts

Lees ook in Melkvee

Meer artikelen bekijken