Startpagina Actueel

Hobbyboer Andy Louwaege: ‘Velen willen alleen groeien, ik blijf bewust klein’

Andy Louwaege is één van de vele kleinere boeren die leveren aan een ‘Buurderij’. “Je weet bijna welk product naar wie gaat en dat maakt de betrokkenheid in alles wat je doet veel groter.” Een verhaal over passie voor de aardappelen, de liefde voor de korte keten en de Zandhoekhoeve, die zijn groot levenswerk is.

Leestijd : 4 min

In het lieflijke Woumen bij Diks-muide baat Andy Louwaege (43) al vele jaren de Zandhoekhoeve uit. Hij krijgt onder meer de hulp van zijn vrouw Cindy, die beroepshalve verpleegster is, en ook van zijn moeder. Het is ondertussen een wat uit de hand gelopen project van de enthousiaste en ondernemende hobbyboer, die voltijds aan de slag is als bakker wat verderop in het dorp.

Grootvader zaliger als voorbeeld

De verkoop via de korte keten mag dan al een hedendaags en sexy begrip zijn, net als elders doet men het hier al vele jaren, al bijna 50 jaar ondertussen. Landbouw – en de voorliefde voor groenten – zit in het bloed van de familie en het stroomt ook door de aderen van Andy, die als kind het goede voorbeeld en de gedrevenheid van onder meer zijn grootvader met de spreekwoordelijke pap kreeg ingelepeld.

“Mijn grootvader gaf me de liefde voor de landbouw mee. Toen ik als kind van school kwam, hielp ik bij mijn grootvader zaliger.” Andy’s moeder kweekte onder meer varkens en er werden ook aardappelen geteeld, die aan huis werden verkocht. Van uierverse melk werd ook lekkere boter gemaakt, maar alles begon bij... bonen.

“Ik herinner het mij nog goed, die bloedhete zomer van 1976. De bonenteelt was niet zo goed en de fabriek wilde ze niet. We hebben die bonen wel getrokken en dan toch via onze hoevewinkel verkocht.” Na bonen volgden ook bloemkolen, witloof, prei, peterselie, spruiten... “Het grootste deel wordt via onze hoevewinkel verkocht. Als we meer hebben dan wat we zelf kunnen verkopen, wordt die via de versmarkt bij de REO Veiling in Roeselare aangeboden.”

Hobbyboer, of liever landbouwer in bijberoep, Andy Louwaege vertelt het met veel passie. “In tegenstelling tot anderen blijf ik bewust heel klein. Groeien om te groeien is hier totaal niet aan de orde. Gronden bijpachten, hier of bijvoorbeeld in Noord-Frankrijk, wat velen doen, doe ik nooit. Ik wil zelf graag de controle houden: van planten en zaaien tot de verkoop via de hoevewinkel of de veiling.”

Klein is hier dan ook klein: in totaal 3 ha, netjes verdeeld over 1 ha aardappelen, 1 ha gerst of tarwe, afhankelijk van de behoefte en het teeltplan, en 1 ha groenten.

“Ik kan zeker niet klagen over de verkoop. Een collega-landbouwer is gestopt met de verkoop via de korte keten, en dat hielp ook wel.”

Kroketten en pizza-groenten

Stilstaan is achteruitgaan, en dat beseft ook Andy.

“Misschien ben ik wel een perfectionist zoals mijn grootvader, in alles wat ik doe, maar je moet ook als kleine landbouwer ook op zoek gaan naar nieuwe verwerking en teelten, zoals van de zoete aardappel (bataat).”

Vandaag neemt de hoevewinkel een deel van de private woning in, maar daar komt op korte termijn ook verandering in. Er wordt een nieuwe loods gebouwd, waarnaast de uitgebreidere hoevewinkel ook onder meer de verdere verwerking onderdak zal krijgen.

“Ik zal bijvoorbeeld ook zelf kroketten maken, met goede boter die ik bij een collega-hoevewinkel in de buurt haal, en onder meer ook diepgevroren (pizza-)groenten. Zeker jonge mensen, die minder tijd hebben om zelf te koken, vragen naar zulke producten. En als dat binnen het bedrijfs- en verdienmodel past, spelen we daar natuurlijk graag op in.”

Passie voor patatten

Naast de inzet en kennis kreeg Andy van zijn grootvader ook de passie voor aardappelteelt mee. “De 1 ha wordt opgesplitst in vroege en late aardappelen. Die vroege aardappelen, rode eerstelingen, rapen we allemaal op met de hand. De andere rooien we zelf met een aangekochte tweedehands machine. Wat die aardappelteelt betreft, maar ook voor de andere teelten, heb ik groot respect voor het product, een heel groot eergevoel.”

Verder in het assortiment aardappelen: Victoria, Agria, Charlotte, maar ook Ratte-patatten. “Daarnaast ook zoete aardappelen, bataat. Dat is natuurlijk geen aardappel, maar die bataat verkoopt heel goed, niet het minst door jonge mensen die dat product weer hebben leren kennen. De aardappelteelt is niet eenvoudig en als kleine boer is het ook niet altijd even gemakkelijk om raad te krijgen van collega’s.”

Het is ook hier in de kustprovincie, tussen de vaak grote telers, een gevoelige materie. “Als collega’s zien dat één van mijn teelten het uitstekend doen, zoals die rode eerstelingen, dan willen ze dat ook doen. Dat is hun vrij recht, natuurlijk, maar daar heb ik het soms moeilijk mee.

Dan beginnen ze ook massaal te produceren, wat natuurlijk dan weer druk zet op de prijzen. Nee, eenvoudig is het niet. De solidariteit onder landbouwers was ook hier vroeger veel groter. Ik kan dat alleen maar betreuren. Iedereen komt natuurlijk op voor wat hij of zij zelf doet.”

Leveren aan de Buurderij bleek een extra en positief verdienmodel, naast de verkoop in de eigen hoevewinkel en aan de veiling.

“Ik lever op dinsdag aan de Buurderij in Diksmuide, op donderdag aan de Buurderij in Torhout. Dat loopt goed. Ik hoop dat ik binnen afzienbare tijd landbouwer in hoofdberoep kan worden. Dan zal ik bewijzen dat ik met mijn 3 ha ook een volwaardig inkomen kan hebben”, besluit Andy Louwaege.

Lieven Vancoillie

Lees ook in Actueel

Meer artikelen bekijken