Startpagina Uw stem

Lezersbrief: Paal en perk stellen aan misbruiken van de Pachtwet

Een lezer wenst te reageren op het artikel ‘Sociale verhuurkantoren kunnen heel inspirerend werken voor herziening van de pachtwetgeving’ dat in Landbouwleven van 10 december verscheen.

Leestijd : 3 min

Met veel aandacht las ik uw artikel in verband met de Pachtwet in Landbouwleven. De Pachtwet is dringend aan verandering toe en de argumenten die u aanhaalt zijn zeer treffend, maar er moet dringend paal en perk worden gesteld aan de misbruiken door landbouwers en vooral door diegenen die zogezegd met pensioen zijn of gaan.

Deze problematiek duurt nu al jaren en er is al meer dan 4 jaar sprake van dat de Pachtwet zal veranderen. De politiek en zijn vrienden geraken er maar niet uit. De boeren doen hun beklag dat de grondprijzen niet meer te betalen zijn. Sinds een paar jaar zijn ze verdubbeld en wordt het langsom slechter.

Boeren die stoppen, verkopen hun eigen gronden aan abnormale prijzen. In deze regio gelden prijzen van 80 tot 100.000 euro per ha, want deze zijn vrij. Of ze verpachten hun weilanden voor abnormale huurprijzen aan paardenfreaks. Hun eigen gronden die ze niet verkopen, verhuren ze voor seizoens-pacht aan 1.500 à 2.000 euro per ha, maar ook deze die ze pachten ,terwijl ze amper 400 à 450 euro betalen. Op die manier kunnen ze verder genieten van staatssteun.

Zo ken ik gepensioneerden die jaarlijks nog altijd 10.000 à 15.000 euro krijgen. Dat is mooi meegenomen, en laat de eigenaar maar rustig toekijken (makkelijk na te gaan op www.belpa.be). Zo verhinderen ze dat ze de gronden moeten vrijgeven.

Ik ben het volledig eens om sociale verhuurkantoren in te schakelen en ik ben de eerste om er gebruik van te maken, maar denk niet dat de ‘boeren gepensioneerden’ er zelf zullen gebruik van maken, want dan snijden ze in hun eigen vinger.

Schaf al die staatssteun maar af voor de boeren die stoppen en ook het recht van voorkoop, want hier gebeuren de grootste misbruiken. Voor wat het recht van voorkoop betreft... Dit zou zeker niet mogen bestaan bij het overlijden van de eigenaar(s). Dan zou de grond zeker moeten worden vrijgegeven. Dat is nu niet het geval. Dit veroorzaakt enorm veel familiedrama’s. De erfgenamen zijn soms verplicht om het goed te verkopen, in dit geval aan minderwaardige prijzen (want het is niet vrij). Erfenisrechten moeten immers binnen het jaar betaald worden. Zo is het ook dat bij een overlijden een verpacht goed aan een landbouwer niet kan overgekocht worden door een familielid, want de pachter eist recht van voorkoop, wat voor grote teleurstelling zorgt bij de familie.

Voor wat seizoenspacht betreft, zijn er ook veel misbruiken. Particulieren kunnen er geen gebruik van maken, maar de boeren die stoppen wel, niettegenstaande ze het zelf niet zaaiklaar leggen, maar loonwerkers inschakelen.

Conclusie: ‘den ene boer slacht den andere boer’ en de eigenaars zijn het grootste slachtoffer. Werk met vaste contracten. Begin met 9 jaar en nadien opzegbaar per 3 jaar. Uiteindelijk wordt het een win-winsituatie en is iedereen min of meer gelukkig. Op die manier worden er redelijke verkoopprijzen betaald en geen excessen zoals nu het geval is.”

Naam bekend bij de redactie

Lees ook in Uw stem

Meer artikelen bekijken