Jannes Maes streeft naar landbouwmodel van jeugdige dynamiek

Hoe ervaarde jij 2020?

“2020 vond ik het jaar van de samenhorigheid! Dit was, naast de coronacrisis, echter ook het jaar van de gebrekkige Farm to Fork strategie, cruciale discussies voor het volgende gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) en een Vlaamse minister van omgeving die jonge land- en tuinbouwers het toekomstperspectief ontnam.

Veelal gaat het over eenzelfde vraagstuk: Welk landbouwmodel willen we als samenleving in Vlaanderen en Europa? Volgend jaar wordt deze discussie, tijdens de VN-top rond voedselsystemen, ook op het globale niveau gevoerd. Het voorbije jaar kreeg ik tijdens deze debatten regelmatig te horen: “Waarom verzetten jullie zich tegen deze ideologische visie, dit raakt toch de meeste boeren niet zo hard?”

Vaak moest ik, parafraserend, terugdenken aan een gedicht van de Duitse predikant Martin Niemöller.

Toen men de grootschalige kippenbedrijven liet verdwijnen, heb ik gezwegen;

ik had immers geen grootschalig kippenbedrijf.

Toen men de intensieve varkensbedrijven niet meer wilde vergunnen, heb ik gezwegen;

ik had namelijk zelf geen intensief varkensbedrijf.

Toen men de vertegenwoordigers van Boerenbond ging diaboliseren, heb ik niet geprotesteerd;

mijn belangenorganisatie was immers Groene Kring.

Toen vergunningen ook voor modale bedrijven onmogelijk werden, heb ik niet geprotesteerd;

Onze omgevingsvergunning was namelijk al binnen.

Toen ze tenslotte mij kwamen halen;

was er niemand meer, die nog protesteren kon.”

Wat verwacht je van 2021?

“Voor ons, jonge boeren is het heel erg duidelijk. Wij vinden niet dat in Vlaanderen of Europa alles kan, onze gesprekken aan de keukentafel én in vergaderzalen de voorbije jaren bewijzen dat ook, maar aan rechtszekerheid wordt niet geraakt. Geen commissaris, minister of journalist zal ons van dat idee afbrengen. Wij kiezen, ook in 2021, voluit voor een model van jeugdige dynamiek, individuele vrijheid en onderlinge diversiteit!”

SN