Opinie: kritisch over de gouverneur
Mijn vader ging vlak na de tweede wereldoorlog als prille twintiger, zoals zoveel boerenzonen in die tijd, wel eens een dag werken als uitzendkracht “avant la lettre”. Zoals dat toen in de Kempen de gewoonte was, bleven de boerenzonen, zelfs als ze niet de intentie hadden om boer te worden, tot hun huwelijk op de ouderlijke boerderij werken.
Daardoor was er in bepaalde periodes van het jaar strikt genomen een arbeidsoverschot. De plaatselijke ondernemers wisten dat natuurlijk ook, maar vooral wisten ze dat boerenzonen handen aan hun lijf hadden, waar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt werd wanneer er schepen of treinwagons moesten gelost worden. Want voor de jongeren onder ons, heftrucks, verreikers ja zelfs kranen bestonden toen nog niet, het was allemaal handwerk! Mijn vader vertelde regelmatig hoe ze zakken van 100 kg op hun schouders uit het ruim van een schip over een wankele plank naar de kade moesten dragen.
Maar het verhaal dat mij het meeste bij gebleven is, situeerde zich in het magazijn van een bekende ijzergroothandel in Herentals waar mijn vader enkele dagen aan de slag was om een treinwagon te lossen. Op een gegeven moment zei mijn vader dat de manier van werken toch wel iets praktischer en eenvoudiger kon. Waarop de ploegbaas hem meteen op zijn plaats zette met de woorden: ”Boerke, denken zal ik wel doen, gij moet werken en zwijgen”. Mijn vader voelde zich toen zo vernedert, dat hij onmiddellijk vertrokken is! Het is duidelijk een karaktertrek die ik van mijn vader heb, ik kan mij ook behoorlijk opwinden over mensen die vinden dat zij alleen de wijsheid in pacht hebben en dat de rest moet knikken en slikken.
Vandaar dat ik me de afgelopen maanden een paar keer behoorlijk heb opgewonden over uitspraken van onze ondertussen in heel Vlaanderen bekende provinciegouverneur. Een eerste keer in het dossier “Kleine Nete” en meer bepaald in het onderdeel “de verdroging van het natuurgebied van de Zegge”. Wanneer regioconsulent Michiel Sels, namens de plaatselijke boeren, enkele bevindingen uit het dossier in vraag stelt blokt ze hem af met de woorden:” Het kan niet de bedoeling zijn om de studies en de geloofwaardigheid van de onderzoekers steeds in vraag te stellen!”
Wel dergelijke uitspraken maken mij kwaad, want dat betekende dat ze net zoals destijds de ploegbaas tegen mijn vader zegt: Boerke zwijg! Terwijl iedereen die het gebied kent weet dat het bewuste natuurgebied hoger gelegen is dan de omliggende landbouwgronden en dat de we de afgelopen jaren in heel Vlaanderen een lagere grondwaterstand hebben! Als de betrokken boeren dan terecht stellen dat zij niet de oorzaak zijn van de verdroging zoals in de studie beweerd wordt moeten zij volgens onze gouverneur zwijgen!
Net zoals iedereen in heel de provincie moest knikken, slikken en zwijgen toen diezelfde gouverneur, besliste dat er een nachtklok van kracht werd en iedereen, ook op de boerenbuiten op 40 km van de stad Antwerpen, altijd een mondmasker moest dragen, dus ook wanneer je over een landweg, waar geen kat komt, stapt of fietst! Enkel en alleen omdat in bepaalde wijken van de stad Antwerpen het aantal coronabesmettingen de pan uit swingde en men plaatselijk niet durfde optreden uit schrik dat bepaalde bevolkingsgroepen die daar wonen zich gestigmatiseerd zouden voelen.
Heel wat burgers in onze regio waar het aantal besmettingen amper steeg konden totaal geen begrip opbrengen voor deze maatregel. Maar eigenlijk is dat net hetzelfde gevoel dat de overgrote meerderheid van de boeren heeft die in een gebied woont waar er geen problemen zijn met te hoge waardes bij de MAP-meetpunten. Zij krijgen ook allerlei beperkingen opgelegd alhoewel er geen problemen zijn!
