Departement Landbouw & Visserij bekijkt 3 sporen om slachtcapaciteit in korte keten te verbeteren
Het verdwijnen van kleine slachtinrichtingen baart veehouders die verwerken en verkopen via onder meer de korte keten grote zorgen. Chris Steenwegen (Groen) zette dat nog eens op de agenda van de commissie Landbouw. Het departement Landbouw & Visserij bekijkt met meerdere actoren enkele oplossingen en stippelde hiervoor een driesporenbeleid uit.
Volgens Chris Steenwegen, Vlaams parlementslid voor Groen, is er een acuut probleem voor korteketenvarkensboeren om hun varkens te slachten. Een belangrijk deel van de bevoegdheid ligt hierbij niet in Vlaanderen, maar vooral op federaal niveau.
Processen faciliteren
Ruime tijd geleden gaf Vlaams minister Hilde Crevits (CD&V) haar administratie al de opdracht om de evolutie binnen de keten op te volgen en om indien nodig de processen te faciliteren en te ondersteunen waar mogelijk.
Het departement Landbouw & Visserij zit momenteel met verschillende actoren rond de tafel, waaronder de administraties die onder de federale bevoegdheid vallen. Hierbij bekijkt men de mogelijkheden die er zijn met betrekking tot het slachten van dieren in de korte keten. Er wordt hierbij ingezet op 3 sporen.
1. “Het traject rond mobiel slachten van pluimvee, dat voortvloeit uit een EIP-project, wordt verder geconcretiseerd en zit in de finale fase. Om te kunnen overgaan tot een operationele fase heeft het FAVV recent specifieke richtlijnen voor dergelijke installaties uitgewerkt. Hierdoor kunnen mobiele slachtunits die verbonden zijn aan een erkende slachtinrichting op korte termijn opgestart worden.” Bioforum faciliteert dit proces en staat in nauw contact met alle betrokken overheidsinstanties.
2. “Het spoor rond regionale microslachthuizen wordt samen met de projectpartners ‘microslachthuizen’ verder uitgediept. Hierbij wordt de haalbaarheid van het (her)openen van kleine, regionale slachthuizen voor verschillende diersoorten bestudeerd. Het doel is om per provincie enkele kleine slachthuizen op te richten.”
Voor de uitbating wordt bijvoorbeeld bekeken of er een verregaande samenwerking tussen verschillende inrichtingen mogelijk is om zo de economische haalbaarheid te vergroten en de administratieve lasten voor de individuele inrichtingen te verlichten.
3. “Het derde spoor dat onderzocht wordt, zijn de huis- of hoeveslachthuizen. Dit traject wordt gefaciliteerd door het Steunpunt Korte Keten. Binnen dit spoor worden de mogelijkheden onderzocht om bedrijfseigen dieren op het landbouwbedrijf zelf te slachten en te commercialiseren via de korte keten.”
In agrarisch gebied
Chris Steenwegen merkt verder op dat in de ons omringende landen microslachterijen op de hoeve zijn toegestaan. “Private huis- of hoeveslachthuizen verbonden aan een landbouwbedrijf zijn in Vlaanderen wel degelijk mogelijk, maar in de praktijk blijkt het opzetten van een dergelijk initiatief niet evident. Slachten dient namelijk altijd te gebeuren in een door Europa goedgekeurd en erkend slachthuis en dient te voldoen aan alle eisen die worden opgelegd vanuit Europa, de lidstaat en de regio.”
“Naast de federale eisen inzake voedselveiligheid en traceerbaarheid zijn er ook nog de voorwaarden om een omgevingsvergunning te verkrijgen. Bij het laatste speelt voornamelijk de problematiek inzake een correcte verwerking van het afvalwater en het slachtafval een rol, naast de discussie of een slachthuis thuishoort in agrarisch gebied”, aldus minister Crevits.
