De ezel: een loyale en slimme vriend, met de nadruk op slim!
Vorig jaar haalde de ezel zelfs het nationale nieuws. De boodschap was dat er ineens een drastisch teveel aan ezeltjes was in Vlaanderen. Mensen blijven wezens met bevliegingen en opeens zijn ze – of de kinderen – de dieren beu. Dat is nog maar eens het bewijs dat wie niet onvoorwaardelijk van paardachtigen houdt, ze beter niet op stal of erf haalt.
Wanneer de opstap naar een paard in de wei achter het erf te groot blijkt, vallen veel plattelandsmensen dikwijls voor de ezel. Hij is minder groot, minder heftig, makkelijker in de omgang, veiliger in de omgang met de kinderen... Zelfs al heeft een ezel een veel hoger knuffelgehalte dan een paard of pony, het is en blijft een paardachtige… met een gebruiksaanwijzing!
Welkom op stal en erf
Ga er nooit van uit dat ezels geen verzorging nodig hebben en ga er steeds van uit dat ze makkelijk 40 jaar oud worden. Bovendien is de ezel een kuddedier en zorg je dus het best voor een soortgenoot. Ezeltjes zijn hoogsensitieve viervoeters die snel laten merken dat ze eenzaamheid niet op prijs stellen.
Verveling zorgt voor rebellie. Denk dus niet dat het alleen hoog in het bloed staande paarden zijn die kunnen rebelleren. Het wapen van de ezel is vast en zeker het balken en een eenzaam langoortje kan dag en nacht met veel bombarie zijn ongenoegen laten blijken. Uitslaan en steigeren kan de kleine viervoeter ook als het hem niet zint. Dus liever 2 ezels op het erf dan een rebellerende eenzaat.
Let wel, niet alle ezels zijn ‘balkers’. Voor de meesten is het een uiting van vreugde als het baasje met eten op komst is. Bij de ene is deze uiting al groter dan bij de andere! Dit laatste vernamen we van kunstenares Christine De Ro. Zij heeft 2 ezeltjes, Belle (zie tekening) en haar weidemaatje, die reeds vele jaren deel uitmaken van haar dagelijks leven.
De gedomesticeerde ezel
Gedomesticeerde ezels zijn uitermate bruikbaar als trek- en rijdier. Hun tredzekerheid op bergpaden is wereldwijd bekend en geapprecieerd. Men hoort en leest dikwijls dat ezeltjes eigenwijs en koppig zijn. Men zou dit beter vervangen door ‘intelligent’ en ‘voorzichtig’. Bij gevaar verstarren de dieren en zijn ze niet vooruit te krijgen. Ze blokkeren gewoon bij het voelen of zien van een gevaarlijke situatie, dikwijls zelfs voor de mens het opmerkt.
Er is werk aan de winkel om hun vertrouwen te winnen, alvorens ze hun vriendelijke en volgzame aard tonen. Het spreekwoord ‘Een ezel stoot zich geen 2 keer aan dezelfde steen’ heeft veel met hun tredzekerheid te maken. Oorspronkelijk verwijst het spreekwoord immers naar het feit dat een ezel die over een rotsachtige weg loopt en met zijn voorvoet een steen aanstoot, nooit met zijn achtervoet dezelfde steen zal aanstoten. Een ezel is dus verre van dom! De dieren hebben gewoon een eigen willetje.
Gerald Durrell
Op een dag zag Gerald hoe een olijvenboer zijn ezel sloeg en stampte om hem vooruit te krijgen. Het dier stond kreupel met een pijnlijk abces in de hoef. De kleine Gerald nam de ezel mee naar huis en verzorgde hem. Kort daarna richtte hij een actiegroep op om de mensen te sensibiliseren voor het karakter van de ezel. Gerald Durrell schreef daardoor geschiedenis. Alles begon met het breken van een lans voor het welbevinden en begrip van de ezeltjes, die in Zuid-Europa het lastdier nummer 1 waren toentertijd.
Durrell bleef echter zijn hele leven ‘hangen’ in de dieren. Hij pende zijn ervaringen neer in het boek
Beredeneerde aanschaf
Hou er altijd rekening mee dat een ezeltje dezelfde basisbehoeften heeft als een paard en dat er dus werk aan de winkel is. Dat betekent mest ruimen, drinkwater voorzien, ruwvoer verschaffen. Hou er ook rekening mee dat al deze klussen stukken minder aantrekkelijk zijn in de winter.
Ook de huisvesting is belangrijk, want je hebt een weide nodig en een paddock of uitloop in de winter. Dit droog en afgebakend stukje grond zorgt voor een droge voet. Gecombineerd met een schuilstal, komt het dier zonder problemen de winter door.
Een weide is belangrijk, al doseer je beter de weidegang in het vroege voorjaar om hoefbevangenheid te vermijden. En uiteraard dien je te beschikken over een voorraad hooi om bij te voederen als het gras er de brui aan geeft en voor de wintermaanden. Wortels of een biet zijn een traktaat waar de ezel voor te vinden is. Vers drinkwater is uiteraard een must.
Hoefsmid en dierenarts
Net zoals bij paarden, zijn de hoefsmid en de dierenarts, op jezelf na, de protagonisten in het leven van de lieve langoor. Ezels dienen ontwormd te worden. Je neemt dan ook het best een dierenarts onder de arm, alvorens zelf de wormspuit ter hand te nemen. In het wilde weg ontwormen werkt onomkeerbare resistentie in de hand. De hoefsmid zal de voetjes van de ezel regelmatig bekappen om de 8 tot 10 weken. ‘No feet, no horse’ dient hier dan ook omgezet te worden naar ‘No feet, no donkey’.
Meer info over de ezel op http://bevvzw.be/ en https://www.ezelvriendelijk.be/ en via Christine de Ro op Facebook.
