Stal van ’t Greeveshof te Kampenhout

H et bloed kruipt waar het niet gaan kan. Daarom is de witloofboerenzoon, die op vaders erf altijd bezig was met het trekpaard, later naast zijn fulltimejob opnieuw begonnen met trekpaarden. Deze worden vooral gebruikt voor het aangespannen rijden, recreatie en eventuele ploegwedstrijden op plattelandsactiviteiten. Natuurlijk is dit niet mogelijk zonder volle medewerking van zijn wederhelft Marleen, die vanuit de warmbloedpaarden overstapte naar het rustigere krachtige Belgisch trekpaard. Donkerbruin is ook de favoriete kleur van Marleen.

Eerste aankoop

De eerste aankoop was de driejarige bruine hengst Xilver Van de Lindenhoeve bij Alain Moreels. Na gecas-treerd te zijn, kon Xilver de weide op met enkele warmbloeden. Xilver werd door Eric zelf opgeleid en, na enkele akkefietjes, kon er deelgenomen worden aan menwedstrijden, meestal bestuurd door de inmiddels echte liefhebster Marleen.

Eerste fokervaringen

Na een goed jaar is de eenjarige Farah Van het Thiendenhof aangeschaft bij Denise en Roland Dewulf te Zuienkerke. Na vele jaren bewezen diensten als fokmerrie en recreatiepaard slijt Farah haar dagen als gezelschapsdame van een ander paard bij een landbouwer in de buurt.

Korte tijd nadien werd Flicka du Haut des Dames als negenjarige weggehaald uit de provincie Luxemburg, na een carrière in de boswereld. Met Flicka werd er gefokt. Tot op heden bracht ze bijna elk jaar een veulen ter wereld, met meestal de favoriete bruine kleur. Geen één zonder 3, dus werd er nog een bruine merrie verworven op een evenement te Vollezele, namelijk Marie van ’t Grootveld van Vlaams-Brabant. Marie is zowat de ‘doe-het-alles’ voor Eric: als handpaard bij meerspannen en op kordeel voor de veldwerkzaamheden. Ze wordt niet gebruikt om te fokken, omdat ze niet gemist kan worden tijdens en rond het veulenen.

Andere paarden op ‘t Greeveshof

Enkele jaren later, na het vertrekken van het laatste warmbloedpaard, kwam Yoppe van het Hermeshof van de familie Henkens als bruine ruin op het erf. Met zijn 6 jaar en als ervaren ganzerijderspaard, kon Marleen verder paardrijden. Marleen kreeg een paard om te berijden, dus wilde Eric nog een bruine merrie om te fokken. Zijn oog viel op de vierjarige drachtige Lara van het Monnikenhof. Natuurlijk is ze ondertussen ook opgeleerd en kan ze tussen de veulenseizoenen meedingen met haar stalgenoten.

Wie dacht rond te zijn met het aantal paarden op ’t Greeveshof, is eraan voor de moeite. De eigen gefokte tweejarige Trees van ’t Greeveshof (moeder Flicka) en de driejarige Flavie van ’t Greeveshof (moeder Lara), lopen verderop met de tweejarige Jolien van de Lindenhoef, gefokt bij de alom bekende guitige André De Boe. Jolien is men nu aan het opleiden. Nog een weide verder lopen de merries Flicka en Lara, met elk een zwart veulen aan de voet.

Recreatief doel van fokkerij

Aan gewone concours wordt zelden deelgenomen, omdat het moeilijk te combineren valt met het recreatieve doel van hun fokkerij. Eric en Marleen worden regelmatig gevraagd voor huifkartochten van plaatselijke verenigingen en buurtfeesten.

Tot slot konden we de vele marathonkoetsen, de huifkar, een antieke Mechelse boerenwagen en een paradekoets bewonderen die netjes binnen gestationeerd staan, omringd door de uitrusting voor het aangespannen mennen. Ook een authentieke wentelploeg wacht met glimmende ploegscharen zijn beurt af om de leemgrond om te keren. Naast de hoefstal staat ook een ontsmettingsbox klaar om de benen te wassen en te ontsmetten na het veldwerk, om ze verder proper en zuiver te houden. Ieder paard heeft zijn eigen box in de winter, wat dagelijks de nodige tijd vergt voor het voederen en proper houden.

Wat ons bijgebleven is van het bezoek aan deze volbloedtrekpaardliefhebbers zijn de types van de paarden: stuk voor stuk paarden met heel propere benen, met goede voeten en met opvallend mooie hoofden. Op de exterieurconcours kunnen ze echter niet meedingen met de top van de keuringen.

Langestaartengedoe

Als laatste vraag vroeg ik hun mening over het langestaartengedoe. Hun antwoord was volmondig rap bekend. Voor paard en eigenaar is het een nadeel. Bij een Belgisch trekpaard hoort een gecoupeerde staart. Onze voorouders deden het uit noodzaak en niet als een soort schoonheidslabel.

We willen de gastheer en gastvrouw nog bedanken voor het hartelijke open onthaal en hou het vooral vol!

Ides Versyck