Edito

Vorige week trok de firma Joskin aan de alarmbel omdat het moeilijk personeel vindt. Het is moedig om aan de alarmbel te trekken. De noodklok luiden, lijkt ons één van de laatste stappen die je als onderneming kan nemen. Wie heeft de oplossing? De fabrikant alvast niet meer. Wie dan wel: onderwijs, politiek of moeten we toch kijken naar het buitenland?

Terwijl we langzaamaan richting winter gaan, swingen de energieprijzen de pan uit. Dat is alweer een stijgende kost voor een belangrijke productiefactor waar de individuele land- en tuinbouwer weinig vat op heeft.

De Vlaamse wolvenroedel in het noorden van Limburg blijft de gemoederen beroeren. Er gaat geen week meer voorbij zonder meldingen van nieuwe wolvenslachtoffers: schapen, pony’s, vaarzen, herten... Velen vrezen dan ook dat er in het dichtbevolkte Vlaanderen binnenkort een menselijk slachtoffer te betreuren valt.

Minister Demir was de voorbije weken weer eens kop van Jut. Ditmaal werd ze niet bekritiseerd vanuit de landbouwsector, maar vanuit de jacht via Hubertus Vereniging Vlaanderen (HVV). Zij publiceerde een open brief om de manier van werken van de minister aan te klagen (zie ook Landbouwleven van 23 september).

Zondag 19 september vond de 39ste editie van de Dag van de Landbouw plaats. We luisterden op de officiële opening naar de toespraak van Vlaams minister Hilde Crevits. Wat ons vooral bij blijft, is dat ze met een dubbel gevoel zit als ze naar de landbouw kijkt.

De landbouw is zonder meer bepalend voor het platteland. De sector kleurt het landschap met zijn dieren en gewassen. Die gewassen zijn letterlijk de broodwinning van de boer. En dat wordt wel eens vergeten! Het nodige respect voor andermans goed is soms ver te zoeken... en de wet werkt daar niet altijd aan mee.

Voor heel wat landbouwers is het opnieuw een rotseizoen. Na jaren van droogte, gooide nu een natte zomer roet in het eten. Het weekje drogend weer kwam voor velen te laat om nog te bemesten. Een paar dagen extra uitstel had op zijn minst een goede start kunnen betekenen voor het volgende teeltjaar...

Sinds vorige week worden onze noorderburen weer geconfronteerd met een giftige antizuivelcampagne van een dierenrechtenorganisatie. Tegen zo’n actie opboksen blijft moeilijk. De imagoschade voor de veehouderij is weer gebeurd...

Het nieuws stond er de voorbije weken bol van... Vuur en water vernietigden het hebben en houden van heel burgers. Eens de items weer uit het actuele nieuws zijn verdwenen, blijven de slachtoffers – ook heel wat land- en tuinbouwers – achter met de naweeën ervan.

De voorbije maanden worden we meer dan ooit om de oren geslagen met kleurcoderingen. Groen, oranje en rood kleuren immers nog volop de coronakaarten. In de landbouw kennen we die kleurtjes ook al lang. In het kader van Programmatische Aanpak Stikstof (PAS) kregen – sinds de invoering ervan in 2015 – immers 58 veebedrijven en 2 mestverwerkers de terminale stempel rood.