Schrijnende politieke apathie

Per 2019 is de inzet van drie belangrijke neonicotinoïden in open teelten verboden. Het is in de woorden van secretaris-generaal Peter Haegeman van de Confederatie van de Belgische Bietenplanters een catastrofe voor telers van suikerbieten en cichorei. Telers kunnen volgens alle kenners voortaan bieten vanaf 2019 minder goed beschermen tegen bladluizen en daarmee vergelingsziekte. De opbrengsten zullen daarmee dalen; de EU wordt op de mondiale suikermarkt waaraan het zich sinds september 2017 blootstelt minder concurrerend.

Het Nederlandse bieteninstituut IRS denkt dat het saldo van bietentelers zeker met 17% zal dalen. De kwestie raakt echter aan meer dan de portemonnee van de boeren. Door het verbod op de meestal als zaadcoatings toegepaste insecticiden zal men met alternatieve middelen met de spuit over het land moeten. De maatregel kan dus slecht uitpakken voor het milieu, terwijl de bijensterfte zo complex is dat het twijfelachtig lijkt dat de bijenstand veel opschiet met het verbod.

Het is voor de suikersector een catastrofe bovenop een catastrofe, want de suikermarkt zit in een diep dal. De gemiddelde suikerprijs in de EU kwam in februari uit op €372 per ton aan en lag daarmee zo’n 10% onder de EU-referentieprijs. Bij een prijs onder de referentie kan de Europese Commissie in de markt ingrijpen, maar hiervoor ontbreekt animo.

België onthield zich in het Europese forum van stemming. Federaal landbouwminister Denis Ducarme vraagt de EU nu wel om een overgangsperiode voor bieten- en cichorei-telers. Vraagt, want het verbod is Europees dus al geregeld en zo zijn de bietentelers overgeleverd aan de genade van de EU-politiek. Een tegenstem was moediger geweest. Onder meer Denemarken en Hongarije durfden wel de rode kaart te trekken.

De houding van Ducarme typeert de apathie van de Belgische politiek. Een apathie die voorzitter Johan Colpaert van Fedagrim terecht aanklaagt. De Belgische landbouw kraakt en piept te vaak; ze snakt naar een nieuw beleid. JCB