Trekpaardenfotograaf Alfons Maes is stille archivaris levend erfgoed
Alfons Maes, 86 jaar, heeft een hart dat klopt voor het trekpaard. Zijn naam weerklinkt bij iedereen die begaan is met deze statige dieren. Hij is gehuwd met zijn grote steun en toeverlaat Liliane Bolsens, met wie hij 2 kinderen en 3 kleinkinderen heeft. Alfons is de man die met zijn lens het Belgisch trekpaard vereeuwigde.
Een kwarteeuw lang was Alfons de vaste trekpaardenfotograaf van Landbouwleven. Geen prijskamp ging voorbij zonder dat hij op post stond, gewapend met zijn fototoestel en een scherp oog voor detail. Het waren vaak drukke weekends. Zijn vrouw Liliane ondersteunde met geduld en begrip zijn passie.
Omer Cools
Die liefde voor het trekpaard kwam niet uit het niets. Als jonge knaap raakte Fons in de ban van deze dieren bij hoefsmid Omer Cools in Melsele. Daar groeide zijn bewondering uit tot een levenslange passie. Hij leerde niet alleen naar trekpaarden kijken, maar leerde ze ook lezen: hun houding, hun kracht, hun uitstraling.
Kunstwerk
En dat zag je in zijn foto’s. Geen toeval of momentopname, maar een zorgvuldig opgebouwd beeld waarbij elk detail klopte: de benen correct geplaatst, de oren alert gespitst, de hals gestrekt, het hoofd fier gedragen. Alles moest in harmonie zijn: hoofd, manen, romp, kruis, voor- en achterhand. De paarden die hij fotografeerde leken wel een kunstwerk, zó perfect geportretteerd.
Eerbetoon
Zijn foto's sierden jarenlang de pagina’s van Landbouwleven en boden niet alleen een verslag van de prijskampen, maar ook een eerbetoon aan de fokkers, de dieren én het erfgoed zelf. Fons kende elk paard, wist wie de eigenaar was – bij naam en voornaam – en bouwde met velen een warme band op. Hij was niet zomaar een fotograaf. Hij was een vriend van alle trekpaardenliefhebbers en -fokkers.
Hoe is het nog met Fons?
De waardering voor zijn werk is groot. Fokkers waren oprecht gelukkig als hun paard in de pers verscheen, vastgelegd door Fons. Zijn foto’s waren meer dan herinneringen: ze waren erkenningen van inzet, liefde en traditie. Nog steeds, als liefhebbers elkaar ontmoeten, klinkt de vraag: ‘Hoe is het nog met Fons?’ Die betrokkenheid toont hoeveel hij betekend heeft.
Meer dan een fotograaf
Vandaag stelt Fons het goed in het WZC van Nieuwkerken-Waas. Zijn ogen stralen nog steeds als er over paarden gesproken wordt. Hij mag dan fysiek wat gas teruggenomen hebben, in de wereld van het trekpaard blijft hij aanwezig: in de herinneringen, in de albums en op de wanden van menig paardenliefhebber.
Alfons Maes is meer dan een fotograaf. Hij is een stille archivaris van een levend erfgoed, een man die door zijn lens het trekpaard vereeuwigde en door zijn persoonlijkheid ieders hart wist te raken.
