Twee weken geleden schreef boerin Elien Colpaert in een open brief aan Vlaams landbouwminister Hilde Crevits over de pijn die ze voelt steeds als de sector onheus bejegend wordt. Ze weet niet of haar 2 zoontjes straks nog wel boer kunnen worden, als ze dit willen. Crevits besloot om een brief terug te schrijven.

Het gemeenschappelijk Europees landbouwbeleid (GLB) kost tientallen miljarden per jaar. De hervorming ervan ligt deze week ter stemming voor in het Europees Parlement. Tijs Boelens, boer en kernlid bij het Boerenforum en actief binnen haar Europese koepel La Via Campesina is in onderstaande opinietekst duidelijk. “Dit GLB is geschreven door de agro-industrie. Deze droge zomer was er te veel aan ... ik zie de bui al hangen.”

Mijn vader ging vlak na de tweede wereldoorlog als prille twintiger, zoals zoveel boerenzonen in die tijd, wel eens een dag werken als uitzendkracht “avant la lettre”. Zoals dat toen in de Kempen de gewoonte was, bleven de boerenzonen, zelfs als ze niet de intentie hadden om boer te worden, tot hun huwelijk op de ouderlijke boerderij werken.

Er is de laatste tijd veel te doen over de benamingen van producten, voornamelijk van vleesproducten en hun vermeende plantaardige varianten. Wat opvalt is dat veel deelnemers in deze discussie geen vrije sprekers zijn, schrijft Mark Wulfrancke in de hierop volgende opinietekst.

Het nieuwe regeerakkoord is wat landbouw betreft vooral onduidelijk. Zinnen lijken zo ontworpen om ver uiteenlopende doelgroepen te bedienen. Hopelijk overwint uiteindelijk de realiteitszin

van de ideologie.

Ik ben 33 jaar en mama van 2 lieve zoontjes, die 2 kleine ventjes zouden later niets liever worden “net zoals papa”. Maar de dag van vandaag... heb ik daar heel grote twijfels bij of dit wel haalbaar zal zijn in België. Door de misleidende of niet volledige informatie die de consument krijgt omtrent de impact van de Landbouw op het milieu.

Colruyt Group gaat landbouwgrond exploiteren én aankopen. Het bedrijf zegt zo landbouwgrond veilig te stellen. Ze ondermijnt echter het vrije ondernemerschap dat de sector zo sterk maakt. Door voortdurende druk op de landbouw verliest dit vrij ondernemerschap toch al aan kracht.

Persoonlijk heb ik het niet zo op aandachtsvragers. Komt het door mijn introverte persoonlijkheid en het feit dat ikzelf niet graag in de belangstelling sta, of komt het door misplaatste aandachtsvragers tijdens de puberteitsperiode... Ik weet het niet, maar herzie alvast mijn mening. Afgelopen zondagnamiddag zag ik landbouwers volkomen terecht aandacht vragen.

Boeren protesteren ten onrechte bij Milcobel, vindt een melkveehouder in het Heuvelland. Ze betalen volgens hem een behoorlijke prijs en namen melkveehouders op die elders gedumpt werden.

We trappen een open deur in als we zeggen dat de evenementensector lijdt onder de coronacrisis. Dit geldt ook voor de landbouwbeurzen: een resem evenementen zijn geannuleerd of verplaatst. Volgend jaar dreigt een overvol beursjaar te worden.

De Duitse plannen voor een Europees dierenwelzijnslabel lijken zo slecht nog niet. Het kan orde scheppen in een wirwar van keurmerken, en het onderwerp aankaarten in landen waar dit nog niet gebeurde. Het plan kan zo de Vlaamse sector helpen ook in deze landen een meerprijs te vragen.

De bietenvlieg en groene bladluizen zetten druk op de bietenteelt. Ondertussen dienen ook de eerste symptomen van vergelingsziekte zich aan. Veredeling op virusresistentie kan ons op korte termijn nog niet helpen, maar een noodtoelating voor neonicotinoïden en versoepeling van de regels rond het gebruik wel.

De digitalisering en robotisering van de landbouw zet in rap tempo door. Het is belangrijk dat het landbouwonderwijs deze technologie voldoende aan bod laat komen. Tegelijk moeten techbedrijven de boer niet reduceren tot een passieve gebruiker, maar centraal stellen als ze oplossingen bedenken.

Vleesveehouders gaan bijna structureel gebukt onder ondermaatse prijzen. Om een harde, koude sanering te stoppen, moet de sector misschien meer durven investeren in marketing, en moet de markt transparant worden.

Tegenstanders proberen met cijfers aan te tonen dat de conventionele landbouw een doodlopende weg is. De landbouw houdt echter ondanks een dalend aantal boeren haar productie goeddeels op peil, terwijl ze steeds minder druk zet op het milieu. Ze staat bovendien aan de basis van één van de weinige overgebleven maakindustrieën van ons land.

Over het debat rond natuur en landbouw is al veel gezegd. Het topic ligt niet te verstoffen, het blijft actueel. We merken bij landbouwers duidelijk een draagvlak om aan ‘natuur’ te doen. Tegelijk merken we hun ongerustheid en vragen. Natuur en landbouw, het evenwicht vinden is een werk van lange adem. Dit wordt zeker gevonden als er respectvol wordt gehandeld, financiële zekerheid is

en een langetermijnvisie blijft.

‘Ons’ hoogtechnologische en intensieve landbouwmodel ligt voortdurend onder vuur. Zelfs toen de landbouw tijdens de Covid-19-pandemie als bijna de enige sector door bleef buffelen, werd toch gepleit voor een structurele verandering. Als we kijken naar het mondiale plaatje, is onze sector eerder een zegen dan een vloek.