Opinie

Na een eerdere lezersbrief over diverse anomalieën in de wetgeving – voornamelijk in het Mestactieplan (MAP) – breit deze lezer hier nog een gevolg aan.

Hendrik Vandamme, voorzitter van het Algemeen Boerensyndicaat (ABS), reageert op de onthulling dat een Iepers bedrijf verantwoordelijk is voor de verhoogde concentraties fungicide in het West-Vlaamse drinkwater. Hij verwacht excuses van politici en milieuorganisaties, die eerder naar de landbouw wezen als schuldige voor de vervuiling. “Steeds opnieuw wordt er een karikatuur gemaakt van de boer als iemand die ondoordacht chemicaliën sproeit of bemesting toedient zonder rekening te houden met milieu en volksgezondheid.”

30 ha landbouwgrond wordt opgeofferd om toeristen en gokkers vlotter van de E40 naar kustgemeente Middelkerke en zijn nieuwe casino te laten rijden. Alles van waarde voor de boer is weerloos en landbouwgrond is eens te meer vogelvrij.

De omschakeling naar de zomertijd – en weer terug naar de wintertijd – beroert al jaren de gemoederen. Is het niet hoog tijd voor een definitieve regeling?

Het rommelt stevig in de aardappelwereld, met als droevigste feit het eenzijdig verminderen van de hoeveelheid gecontracteerde aardappelen door de verwerkers. Het lijkt er spreekwoordelijk op dat de aardappelteler al in de puree zit, nog voor het seizoen begonnen is. Ongezien!

Volgens Marc Ballekens, directeur van het PCLT, is het hoog tijd om onze Europese voedselautonomie onder de loep te nemen én te realiseren. Hij schreef onderstaand opiniestuk over het belang van eigen eiwitproductie.

De lezersbrief die we vorige week publiceerden over het (nieuwe) MAP, PAS… en (massaal) boeren bestelen, sloeg in bij de lezers. Uit reacties hierop en op andere landbouwgebeurtenissen voelen we dat het ondanks het luwen van de boerenprotesten toch nog steeds pruttelt en borrelt, maar gaat het potje terug overkoken?

De (klimaat)activistengroep Code Rood kondigde eind februari aan ten strijde te gaan tegen de agrobusiness. En dat deden ze ook. Dat ze uit solidariteit met landbouwers amok maken, doet menig betrokkene de wenkbrauwen fronsen.

Vorig jaar waren (Europese) boerenprotesten, voor even toch, dagelijks voorpaginanieuws. Ze hielden pas op (opgeschort?) nadat politici en overheidsinstanties communiceerden dat ‘ze’ de boodschap begrepen hadden en dat ze in samenspraak met landbouworganisaties de vele (overbodige) (pest)reglementen eindelijk onder handen zouden nemen.

De (historische) vervuiling van PFAS, de ‘forever chemicals’, is wijdverspreid. Zonder een permanente oplossing dreigt een economisch en sociaal bloedbad.