Rosa rugosa is 1 van de meer dan 250 botanische rozensoorten. Het is een sterke, weinig ziektegevoelige rozensoort die rijk bloeit, bottel vormt, mooi verkleurt in de herfst en weinig eisen stelt. Vaak wordt ze aangeplant in het openbaar groen voor het vormen van grote massieven of op plaatsen zoals duinen, wegbermen of middenbermen van autosnelwegen, waar andere planten het laten afweten.

Case IH – Steyr verkocht in België de eerste XPower XPU machine om onkruid elektrisch te gaan bestrijden. De machine en de toepassing evolueren steeds en de eerste enthousiaste gebruiker, Alplant, lichtte zijn ervaringen toe tijdens een infomoment eind juni.

Koningin der bloemen: het is een eretitel die de roos, met haar perfect gevormde bloemen, haar kleurenpallet en haar zoete geuren, terecht en met fierheid draagt. Geen ander plantengeslacht heeft een zo rijke geschiedenis als de roos. Vandaag stellen we een onmisbare voorouder van de moderne roos in de kijker: de Gallische roos en haar vele mutanten en hybriden, waarvan velen nog steeds verkrijgbaar in de handel.

Ervaren tuiniers weten dat bepaalde planten slecht groeien of zelfs verkommeren in hun siertuin. Ook in de groentetuin lukt het soms niet om bepaalde gewassen aan de groei te krijgen, terwijl anderen het dan weer buiten verwachting goed doen. Zo groeien in mijn eigen moestuin de uien als kolen, maar mijn rode kolen doen het absoluut niet goed.

Bij bolgewassen denken de meesten onder ons spontaan aan winterharde, voorjaarsbloeiende plantjes zoals sneeuwklokjes, krokussen, hyacinten en narcissen, die elk jaar opnieuw het begin van de lente aankondigen. In tegenstelling tot die vroege vogels zijn de gewassen die we hier bespreken vorstgevoelig en mogen pas in het late voorjaar geplant worden om ons later op het jaar te verrassen met hun vaak felle kleuren.

Bemesting in de moestuin is de sleutel tot succes. In een natuurlijke omgeving waar planten groeien, bloeien en afsterven ontstaat in de bodem een natuurlijk evenwicht tussen de mineralen die opgenomen worden door de planten en de mineralen die terug in de bodem terechtkomen wanneer de planten afsterven. De bodem wordt door de planten, die N (stikstof) en C (koolstof) uit de lucht gebruiken om te groeien, op termijn zelfs nog vruchtbaarder. In de moestuin waar we planten telen om ze nadien te oogsten, worden de opgenomen mineralen afgevoerd. Daardoor boet de bodem jaarlijks aan vruchtbaarheid in.

Het gazon ligt er na deze wisselvallige winter maar belabberd bij. Door de afwisselend koudere en zachtere periodes zijn hier en daar al wat plukken gras gaan doorschieten, waardoor het geheel er heel ongelijk bij ligt. De natte januarimaand zorgde er dan weer voor dat de halmen van bepaalde grassoorten geel kleurden, waardoor er van de frisgroene kleur niet veel meer overblijft. Het is dus tijd voor actie.

In februari kan het vriezen en dooien. Nadat we bijna een koudegolf over ons heen kregen in het midden van de korte maand leek het een week later wel alsof de lente stormenderhand ons land ging veroveren. De winterjassen gingen uit, de korte broek werd bovengehaald, en wie het geluk heeft een tuin te hebben ging meteen aan de slag. Zoals het er nu naar uitziet zal het voorjaar echter nog wel enkele weken op zich laten wachten.

De basisprincipes voor het snoeien van fruitbomen gelden in grote lijnen ook voor steenfruit. Zo moeten jonge bomen gericht gesnoeid worden om uit te groeien tot bomen met een evenwichtige kroon. Ook bij steenfruit gaan we, afhankelijk van de stamhoogte, streven naar een aantal forse gesteltakken die gedurende het hele leven van de boom behouden blijven. In de regel wordt steenfruit gesnoeid in de late zomer, na de oogst. De eerste snoei van jong aangeplante bomen gebeurt best in het late voorjaar, rond half april.

Buiten is de natuur nog in volle rust. Hoewel, wie in deze coronatijden regelmatig een wandeling maakt en daarbij zijn ogen de kost geeft, ziet de natuur langzaam tot leven komen. De knoppen van vroeg bloeiende bomen zoals de wilde pruim en de magnolia beginnen al fors te schuiven. Ook het eerste groen van sneeuwklokjes, paaslelies en tulpen is al fors aan de groei. En als de winter zo mild blijft als hij tot nu toe was, kan het vanaf nu vlug gaan in de natuur…

Het is winter: buiten is het guur, koud en nat. Het is vooral die nattigheid die ervoor zorgt dat we tuinkarweitjes zoals planten, verplanten, spitten en snoeien beter nog wat uitstellen tot de grond er wat droger komt bij te liggen. Het is dus het ideale moment om met onze groene vingers binnenshuis aan de slag te gaan.

Bij ons thuis staat een echte kerstboom in vol ornaat. Kleurrijke kerstballen, zilveren en gouden slingers en natuurlijk de obligate lichtjes die ervoor zorgen dat hij ’s avonds letterlijk staat te schitteren. Dit jaar werd het een mooie Nordmann-spar (Abies Nordmanniana) die met zijn zachte, niet prikkende, glanzend donkergroene naalden en zijn van nature dichte groeiwijze een van de betere kerstbomen is.

Vroeger stond de Semoisvallei bekend om haar tabaksteelt. Vandaag geeft de kerstbomenteelt er het landschap al vele jaren vorm. De fijnsparren, Nordmann- en Fraser-sparren kleuren er dorp na dorp in groene tinten. In Ucimont, tussen Bouillon en Paliseul, teelt Christophe Denis deze feestelijke bomen op een areaal van zo’n 20 ha. Zijn grootvader en vader deden het hem voor.

De brede Vlaamse tuinsector engageert zich via de Green Deal Natuurlijke Tuinen om de Vlaamse tuinen groener en biodiverser te maken. De deal is ondertekend door Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) en meer dan 100 bedrijven en organisaties waaronder tuinarchitecten en -ontwerpers, tuinaannemers, groenvoorzieners en lokale besturen.

Dat bomen en bossen belangrijk zijn voor het klimaat, is stilaan voor iedereen duidelijk. Dat is meteen ook de reden dat er in Vlaanderen, een van de meest bosarme regio’s ter wereld, heel wat acties ondernomen worden om de beboste oppervlakte uit te breiden. En niet alleen het milieu heeft baat bij meer groen. De reisbeperkingen en het on-hold zetten van ons sociale leven als gevolg van de Coronapandemie heeft velen onder ons doen beseffen dat groen en natuur in de omgeving onmisbaar zijn voor ons mentale welzijn.

De teelt van winterajuin is een risicovolle onderneming. Het is één van de langstdurende teelten in de moestuin, winterplantajuin heeft een teeltduur van ongeveer 9 maanden en winterzaaiajuin zelfs een teeltduur van 12 maanden, en hoe langer de teeltduur hoe groter het risico op ziekten en plagen. Deze teelt staat in de winter ook bloot aan natte periodes en extreme temperaturen wat nog extra risico's oplevert. Maar omdat we als gevorderde tuinier willen aantonen dat we wel iets meer kunnen dan radijsjes of sla kweken en omdat er nu toch genoeg plaats is in de moestuin, laten we ons door al deze gevaren niet afschrikken.

De schoolvakantie is alweer voorbijgevlogen dus loopt de zomer op zijn laatste benen. Het hooi en het stro zitten op de schelf of staan netjes in grote balen op elkaar gestapeld. En dan wisten de oude boeren het wel: “als de akkers zijn geschoren, is de winter geboren”. Niet dat we in september geen mooie, zonnige dagen meer mogen verwachten, alleen heten ze vanaf nu niet meer zomerse dagen maar ‘mooie nazomer dagen’.

Het vlinderseizoen is stilaan over zijn hoogtepunt heen, maar op zonnige dagen wordt de tuin nog steeds opgevrolijkt door veelkleurige vlinders die van bloem naar bloem fladderen. Deze insecten zijn dan op zoek naar nectar, die ze met hun lange roltong uit de bloemen zuigen. In ruil zorgen de vlinders voor de bestuiving van de plant. Kortom dit is de natuur op zijn mooist.

In de natuur staat de heide nu volop in bloei, maar ook in de verkoopkanalen is het heidekruid in al zijn verscheidenheid vanaf nu weer verkrijgbaar. Deze veelzijdige plantjes hebben de laatste jaren wat aan populariteit ingeboet als tuinplant, maar worden steeds vaker gebruikt om als potplant het terras, balkon of de vensterbank in het najaar en de winter van de nodige kleuraccenten te voorzien. Een juiste keuze en een aangepaste verzorging zorgen voor maandenlang ‘tuinplezier’.

Bessen zijn in! Ze zijn van nature lekker, gezond en bovendien makkelijk te kweken. De blauwe bes is echter een buitenbeentje. Lekker en gezond is ze zeker, volgens heel wat bronnen is het zelfs een “superfood” en een rijke bron van antioxidanten, vitaminen en voedingsvezels. Wat betreft dat ‘makkelijk te kweken’ zullen we toch echter rekening moeten houden met de bijzondere eisen die ze aan haar groeiplaats stelt.

Vlaanderen telt bijna honderd herpetofaunavoorzieningen (amfibieëntunnels, geleidingswanden, opvangoten, enz) om trekkende kikkers, padden en salamanders veilig naar de andere kant van de weg te helpen. Die voorzieningen werken vaak niet goed. Het grootste knelunt is echter gebrek aan onderhoud, aldus een studie van Natuurpunt.

Bessen zouden in geen enkele tuin mogen ontbreken. Vandaag bespreken we enkele bessensoorten die, behalve een zonnige standplaats, weinig eisen stellen aan hun groeiomgeving en heel beperkt zijn in omvang, waardoor ze echt in elke tuin passen. Ze doen het goed als afscherming van de compostplaats, afbakening van de moestuin of gewoon in de siertuin ergens achteraan in een border.

Prei behoort tot de sterkste en makkelijkst te telen gewassen in de moestuin. Mits een goede planning is dit gewas omzeggens jaarrond beschikbaar. Je oogst het naar believen. Je kan het goed bewaren (koelkast of koele vochtige ruimte) of je vriest het in. Bovendien heeft prei uitstekende culinaire kwaliteiten: rauw in salades, in ovenschotels, in combinatie met vis of als smaakmaker in soep en stoofpotjes. Kortom, prei verdient een plaats in elke moestuin.

In Vlaanderen wordt heel wat gecomposteerd thuis, wat goed is voor milieu, tuin en portemonnee. Bij twijfel of een bepaald restje in het compostvat of de compostbak kan thuisgecomposteerd worden, is er vanaf nu de online thuiscomposteerwijzer van Vlaco.