Veulens met kleur worden vlot verkocht
Louis Evenepoel (74) woont in Strijtem, een deelgemeente van Roosdaal. Daardoor heeft Louis zijn fokkerij de naam ‘van Strijtem’ gegeven, naar het dorp waar hij woont. Nadat hij tot zijn 60ste als ingenieur gewerkt heeft, is hij in de jaren 90 een paardenfokkerij begonnen met één merrie en één veulen, maar daarbij is het niet gebleven. De fokkerij van Strijtem is ondertussen niet meer weg te denken in de wereld van de trekpaardenfokkerij.
Op onze vraag hoe en wanneer het allemaal begon, vertelt hij ons: “Voor zover ik mij kan herinneren, ben ik altijd sterk geïnteresseerd geweest in het fokken en werken met trekpaarden. Als boerenzoon en oudste in een gezin van 5 ging ik tijdens de vakantie en na schooltijd altijd met mijn vader mee naar het veld. Vooral het werken met een driespan voor een pikbinder vond ik ronduit indrukwekkend.”
Reeds zeer jong bleef Louis 's nachts met zijn vader bij een merrie waken die klaar was om te veulenen. In die tijd bestond er uiteraard geen apparatuur die de bevalling aankondigde.
Tien fokmerries
Momenteel heeft hij 10 fokmerries die in de fleur van hun leven zijn. Ze zijn tussen 6 en 12 jaar oud. De oudste merries zijn dochters van Tijn van de Vliegert, de jongsten hebben Matteo als vader.
Louis houdt ook van diverse kleuren, want van alle kleuren is er minstens één exemplaar. Alleen de appelschimmel ontbreekt, want met die merrie liep het mis.
Baron
Het paard waar hij het meest om geeft, is Baron van de Egelenberg, omwille van zijn zacht karakter en zijn grote vruchtbaarheid. “Hij komt altijd naar mij toe om geaaid te worden”, aldus Louis.
Momenteel zijn er al 5 veulens geboren, waarvan 4 merrieveulens: allemaal blauwschimmel zoals hun vader. In de fokkerij van Strijtem wordt er zoveel mogelijk gefokt en er wordt met de paarden op een creatieve manier gewerkt om het gras gezond te houden.
Vreugde en verdriet
Op onze vraag waaraan hij het meeste plezier beleeft, is zijn antwoord: “Het grootste plezier is uiteraard de geboorte van een gezond veulen en de veulentjes in de weide met elkaar te zien spelen. Ook heel aangenaam is het om de volwassen paarden hun beurt te zien afwachten om gestreeld of verzorgd te worden.”
Uiteraard is hij niet altijd gespaard gebleven van tegenslag. Zo vond hij zijn beste fokmerrie een aantal jaren geleden dood in de weide en dit daags nadat ze vlot geveulend had. Ondanks het feit dat het veulen met de emmer is grootgebracht, is het later kampioen geworden in Nederland.
Handel
En hoe zit het met de handel? Louis: “Veulens met kleur worden vlot verkocht. Je kan ze niet allemaal houden. Volwassen paarden worden gehouden tot het echt niet meer gaat. Veulens worden zoals gezegd makkelijk verkocht omdat ze van goede kwaliteit zijn en meestal kleur hebben. Ik selecteer mede op basis van een goed karakter, zodat een nieuwe eigenaar er veel plezier kan aan beleven.”
Over hoe hij de toekomst van de trekpaardenhouderij ziet, zegt hij: “Te weinig jonge mensen zijn geïnteresseerd, vooral wat het mennen betreft. Voor een gezond blijvende populatie is er te weinig bloedspreiding, maar dat is voer voor specialisten.”
