Lezersbrief: MAP, PAS… en kleine landbouwers bestelen
Ik overdrijf niet door te beweren dat de huidige MAP-voorstellen een schokgolf onder landbouwers teweegbrengen, ook bij mij. Eén van de voorstellen die mij persoonlijk erg kwaad maakten, was het voorstel tot nulbemesting in overstromingsgebieden.
Een tiental jaren geleden werd in onze omgeving een vergunning voor een tankstation afgeleverd, in overstromingsgebied. In de voorwaarden werd opgelegd dat ter compensatie een bufferbekken moest worden aangelegd. Tot op heden is hiervan geen sprake. Rond dezelfde tijd werd het onderhoud van de waterlopen overgedragen van de gemeente naar de provincie. Waar de gemeente in het verleden met een klepelmaaier rondreed, kwam de provincie langs met een messenbalk. Als gevolg daarvan dreven afgemaaide takken tot bij de bruggen en duikers, met verstopping tot gevolg. In dezelfde periode kwam ik tot de vaststelling dat een firma die straatkolken leegzuigt het een goed idee vond om de inhoud van haar wagen in afwateringsgrachten te deponeren in plaats van om deze af te voeren naar een erkende stortplaats. In plaats van een proces-verbaal op te maken kwam de gemeente de smurrie opruimen en nam contact op met de betrokken firma, die plechtig beloofde: “We zullen het nooit meer doen.”
Rol van de overheid
In alle hierboven aangehaalde feiten speelt de overheid een belangrijke rol. In het eerste geval faalt de overheid door geen controle te doen op de naleving van de vergunningsvoorwaarden. In het tweede geval is het onkunde over de gevolgen van de gebruikte methode. In het derde geval sluit ze haar ogen voor een milieumisdrijf.
Na zware regenval was het resultaat van bovenstaande feiten dat op onze percelen ongeveer 200 m2 onder water kwam te staan en dat ook een aangelegen kruispunt met overstroming te kampen had. Enkele jaren later heb ik ontdekt hoe dit werd opgelost. Circa 3 ha van onze huiskavel, zuiver landbouw op het gewestplan, was ingekleurd als ‘overstromingsgebied’. Nooit werd ons meegedeeld, in welke vorm ook, dat hierover een openbaar onderzoek plaatsvond.
De Vlaamse Milieumaatschappij (VMM) wijst naar de gemeente, en die wijst naar de VMM. Je wordt net niet uitgelachen omdat ‘je verondersteld wordt om het staatsblad te lezen’. Het doet mij vermoeden dat vele eigenaars nog niet weten dat hun eigendom een overdruk heeft. Mogelijk komen ze hier pas achter bij verkoop, bij opname ervan in een nalatenschap of bij uitvoering van dit mestactieplan (MAP).
Landbouwkundig waardeloos
Na circa 20 jaar hard werken is de lening op de aankoop van deze gronden afbetaald. De overdruk ‘overstromingsgebied’ en de verplichting ‘nul-bemesting’ in de huidige voorstellen, maken deze grond landbouwkundig waardeloos. Niet alleen zijn wij door deze beslissing mogelijk onze pensioenbuffer kwijt, ook wordt het quasi onmogelijk om (klein)kinderen een steuntje in de rug te geven. Als deze gronden ooit in mijn nalatenschap worden opgenomen, moet dit met de planologische en niet met de actuele waarde. Zo krijg je nog een tweede keer een mes in de rug.
Bovenstaande beslissingen worden genomen door parlementsleden, ministers… die, als ik de media mag geloven, circa 15.000 euro netto per maand verdienen. Een bedrag waarvan ik als kleine landbouwer (30 melkkoeien) in de voorbije 36 jaar van mijn carrière zelfs op jaarbasis alleen maar van kon dromen.
Volgens de media is het nieuwe MAP noodzakelijk om (over)bemesting te bestrijden. Het is mij niet duidelijk waarom ‘over’ tussen haakjes staat. Het is mij wel duidelijk dat, indien de voorstellen niet aangepast worden, spontaan (zelf)moordgedachten kunnen ontstaan.
Politici (vooral groene) steunen het voorstel, omdat volgens hen ook de mogelijkheid wordt geboden tot versoepeling als de landbouwer kan bewijzen dat hij goed bezig is. Naast de constante monitoring van het oppervlakte- en grondwater wordt in het huidige MAP de landbouwer ook individueel gecontroleerd, doordat de Mestbank percelen aanduidt waarop hij op eigen kosten een nitraatresiduanalyse moet laten uitvoeren.
Systematisch bestelen
Dit jaar was het resultaat op mijn perceel, ik verzin dit niet: 3 +3(b). De (b) verwijst ernaar dat de gemeten waarde lager was dan de bepaalbaarheidsgrens. Wat moet er nog bewezen worden, wetende dat dit perceel de maximale bemestingsdosis met derogatie heeft gekregen?
In een rechtsstaat kan een slachtoffer naar de rechtbank stappen en van de dader een schadevergoeding eisen. Bij wie of wat kan je terecht als je systematisch bestolen wordt door de overheid?
Gelieve mijn naam niet te vermelden bij deze lezersbrief. In landbouwkringen bestaat een sterk vermoeden dat wie te veel kritiek uit een hoge kans maakt op bezoek van de milieu-inspectie. Als hartpatiënt (hoe zou dat komen?), zou het wel eens mijn laatste controle kunnen zijn.
