Finale Longines FEI Jumping World Cup 2023/2024: ‘Koning’ Edward (BWP) overheerst iedereen!
De tweede opeenvolgende zege van King Edward en zijn Zweedse ruiter Henrik von Eckermann in de Longines FEI Wereldbeker Jumping, heeft zonder meer een Belgisch tintje. Je kan er immers altijd van uitgaan dat het paard presteert dankzij een heel getalenteerde ruiter. Enig welgeplaatst chauvinisme indachtig, denken wij echter meer in de richting van: wat zou de ruiter zijn zonder zo’n buitenaards getalenteerd BWP-paard?
Deze wereldbekerfinale vond plaats van woensdag 16 tot zaterdag 20 april in Riyadh (Saudi-Arabië).
De finale bestond uit 3 proeven: een eerste speedproef op woensdag, een klassieke proef met barrage op donderdag en de genadeslag op zaterdag. De titelverdedigers waren dus King Edward en Henrik von Eckermann (SWE). Vorig jaar schitterde de zoon van de BWP-merrie ‘Koningin’ de Lauzelle (Feo de Lauzelle x Garibaldi II) en de Hannoveraanse hengst Edward (Embassy I x Fabriano), in de wereldbekerfinale. Die werd toen gesprongen in Omaha (USA).
Voor België traden in Riyadh 2 combinaties aan in deze wereldbekerfinale: Pieter Devos met Casual DV Z (Z – Cornet Obolensky (Windows vh Costersveld) x Cicero Z) en Grégory Wathelet met Ace of Hearts, een zoon van de KWPN Aliandro B (Heartbreaker).
Op naar Riyadh met indrukwekkend deelnemersveld
De finale van de wereldbeker jumping bracht 34 atleten samen in Riyadh, met het oog op de prestigieuze trofee, de 44e finale en de allereerste in het Midden-Oosten. Onze ervaren topruiters Pieter Devos en Grégory Wathelet kregen er te maken met een ronduit indrukwekkend deelnemersveld. Steve Guerdat bij name, maar ook Christian Ahlmann, die de 12-jarige BWP Mandato van de Neerheide (Emerald x Pommeau du Heup) startte, met wie hij zegevierde in Mechelen 2023. De Franse snelheidsduivel Julien Epaillard zadelde Dubai du Cedre (Baloubet du Rouet x Diamant de Semilly) en Peder Fredricson zijn Catch me Not S (Cardento x Ramiro’s Son). Hans Dieter Dreher en Elysium (VDL Zirocco Blue x Coronado 3), de Brit Ben Maher en zijn landgenoot Scott Brash keken eveneens de kat uit de boom.
Kortom: de concurrentie was enorm en niet te onderschatten. Er was ervaring én stuurmanskunst nodig om de hindernissen en het parcours van de Duitse masterbuilder – parcoursbouwer Frank Rothenberger – aan te kunnen.
Zweedse suprematie?
De laatste wereldbekerselectie (14 van 14) voor West-Europa werd gesprongen in het Zweedse Göteborg eind februari. Hoewel het de Nederlander Lars Kersten was die er zegevierde met Hallilea (Zirocco Blue VDL x Larome (v. Landgraf I), straalde de Zweedse delegatie en tandem Von Eckermann/Fredricson een enorm zelfvertrouwen uit. Beiden waren tuk op winst in Riyadh. Na het eerste onderdeel van de wereldbekerfinale stond de Zweedse tandem respectievelijk eerste en tweede, maar het kon verkeren, zo bleek, behalve… voor King Edward Ress (van Ressegem in Oost-Vlaanderen).
Barrageproef schudt kaarten voor de Belgen
De tweede proef van deze wereldbekerfinale was een 1m60 mét barrage. Slechts 7 van de 32 starters stroomden door naar de barrage na het basisparcours. Daarbij hoorden Pieter Devos en zijn zelf gefokte Casual DV Z (vierde ) en Grégory Wathelet met Ace of Hearts (zesde ). Von Eckermann en landgenoot Pedersen pakten weer respectievelijk de eerste en de tweede plaats.
Even leek het erop dat onze landgenoten op kousenvoeten de top 3 zouden belagen, maar de buitenlandse overmacht was gewoonweg een feit. Nochtans bleek eens te meer dat een onverwachte wending altijd roet in het eten kan gooien als men met paarden werkt. Tijdens de warm-up kwam titelverdediger Henrik von Eckermann ten val. De man bleef nochtans bij de pinken en nam koelbloedig weer plaats in het zadel, terwijl hij alles in het werk stelde om King Edward gerust te stellen. De Zweeds-Belgische combinatie zette dus met brio een foutloze driedaagse neer, doorspekt met 5 foutloze parcoursen. Dat was goed voor een tweede Longines FEI Wereldbeker op rij. Landgenoot Peder Fredricson werd uiteindelijk derde, met zijn 18-jarige Catch Me Not en diende de Franse Julien Epaillard met Dubaï du Cedre te laten voorgaan richting de tweede plaats.
Uitzonderlijk paard
Dat het vertrouwen tussen ruiter en paard doorslaggevend is, bleek eens te meer uit de woorden van Henrik von Eckermann achteraf: “Ik sta telkens weer versteld van de buitengewoon sterke mentaliteit van dit paard. Hij weet en voelt alles en presteert altijd naar best vermogen. Hij was natuurlijk in de war nadat ik ten val kwam bij de warm-up, maar het helpt helemaal niet om nerveus te worden of om te stressen, want het paard voelt alles aan. King Edward is een uitermate gevoelig paard en ik hoefde hem eigenlijk alleen gerust te stellen en kalm te blijven, zodat hij niet voelde dat het niet echt ging zoals het hoorde. Het was voor mijn braaf paard een hele klus om, ondanks mijn uiterlijke kalmte, om te gaan met de druk van het hele gebeuren. Ik ben er zeker van dat hij wist dat ik geen tweede wilde worden.”
Onze Pieter Devos sloot deze wereldbekerfinale af op een verdienstelijke achtste plaats. Grégory Wathelet werd tiende .
