Edito: Het kan ook anders...
‘Het kan ook anders’, is een zin uit het bekende liedje ‘De Tegenpartij’ van Clouseau en tevens een boektitel van de Amerikaanse psycholoog Adam Grant. Wie de uitspraak ook gebruikt, het is een zin met een boodschap!
De Vlaamse meezinger roept op om te geloven in een betere tijd. Het boek leert hoe je de wereld beter kan maken door tegen de stroom in te zwemmen. Kunnen we de boodschap uit het lied en het boek, gezien de recentste gebeurtenissen in de landbouwsector, misschien ook gebruiken om op een andere manier te manifesteren en te stemmen?
Dat je op een andere wijze kan ‘betogen’ werd eerder dit jaar al meermaals tot uiting gebracht door landbouwers. Afgelopen zondag, 19 mei, werd hier een mooi vervolg aan gebreid tijdens de protestwandeling in Antwerpen. De ‘vreedzaamheid’ waarmee het gebeuren doorging, staat in schril contrast met de ‘waanzin’ die de manifestanten wordt aangedaan; of het nu landbouwers, vissers, jagers, ruiters of motorcrossers zijn.
Zij hebben op Pinksteren laten zien dat baldadigheden niet nodig zijn om te manifesteren. De keerzijde is wel dat deze methode weinig spektakel met zich meebrengt en dus weinig weerklank vond in de algemene media en... de politiek . Net dat wil je als organisator en manifestant juist wel. Tja, wat moet je dan nog doen in de toekomst: anders gaan stemmen...? De verkiezingskoorts loopt inmiddels hoog op.
Door de manifestaties is ‘landbouw’ op vele politieke agenda’s gekomen, dat tonen alvast recente politieke debatten. Is het nu niet lachwekkend of pijnlijk om zien dat politici/partijen die eerder nog boeren minachtten en met administratie en regels versmachten... zich nu plots uiten als bondgenoot van de boer...? Dit lijken ons geen politici meer, maar windhanen, die draaien ook zoals de wind van de dag waait.
Met de verkiezingen in het vooruitzicht is het misschien eens tijd om zich te bezinnen of het ook met het stemmen niet anders kan? Een bemerking die ons afgelopen week bijbleef, is de oproep van een landbouwer om te stemmen op collega-landbouwers die hun nek uitsteken voor de sector in plaats van op diegenen die de sector een mes in de rug staken. Zo zie je, het kan ook anders.
Misschien zijn de recente verkiezingen en politieke gebeurtenissen in Nederland inspirerend. Daar wordt door de nieuwe regering afstand genomen van de stikstofwaanzin en klimaathysterie, gezond (boeren)verstand lijkt er weer te keren. Eerder ontstonden er in Nederland nieuwe agrarische belangengroepen, waarbij nieuwe kopmannen en -vrouwen, geen stropdassen, opstonden om te strijden voor het voortbestaan van de landbouwsector. We zien deze beweging ondertussen in Vlaanderen... een teken dat het hier ook anders kan.
