Fokker Hendrik Van Brempt uit Duffel doorbrak traditie van bruinschimmels
In Duffel hoorden we het levensverhaal van Hendrik Van Brempt, een hengstenhouder met een heldere visie over het Belgische trekpaard. Hij heeft de bruinschimmelkleur, die in die tijd vooral overheerste, doorbroken met zijn kleurhengsten. Daarvan rijfden er 2 de nationale kampioenstitel voor de Roeckxhoeve binnen.
We worden ontvangen op het hoevecomplex met hofgracht, dat rond de jaren 1860 tot de Roeckxhoeve benoemd werd. Sinds meer dan een eeuw werden er gedurende 5 generaties zonder onderbreking hengsten gehouden. De metalen nokversiering boven het woonhuis en aanpalende stalling bestaat uit een afbeelding van een hengst en zijn begeleider met de initialen ‘HVB’. Die verwijzen naar de fiere Hendrik Van Brempt, die nu de gezegende leeftijd van 88 jaar heeft.
Hengstenhouderij in provincie Antwerpen
De provincie Antwerpen heeft een niet te onderschatten rol gespeeld in de geschiedenis van het Belgische trekpaard. De Roeckxhoeve was eind jaren 1800 een adres waar goedgekeurde trekpaardhengsten ter dekking aangeboden werden. De kampioenhengst van 1922, Bourgogne de St. Martin, had banden met de toen aanwonende familie De Laet. Hun dochter Theresia huwde met Alfons Vermijlen (zelf ook hengstenhouder) en zette de traditie van hengstenhouderij verder. Hun zoon Jozef huwde in 1928 met Joanna Verbruggen uit Oppuurs, die ook afstamde van een familie van hengstenhouders. Door het noodlot getroffen, stierf Jozef op jonge leeftijd als vader van 2 kleine kinderen. Moeder Joanna hertrouwde met Jozef Van Brempt, die vader werd van 5 kinderen, waaronder onze kwieke gastheer Hendrik.
Hengstenboerbestaan van Hendrik Van Brempt
Aan de hand van zorgvuldig bewaarde en geklasseerde foto’s vertelt Hendrik de geschiedenis van zijn hengstenboerbestaan van begin tot eind, met trekpaardhengsten die op zijn adres ten dienste stonden van de geïnteresseerde merriehouders. Die vonden dikwijls van ver buiten de provincies hun weg naar Duffel. Met nostalgie toont Hendrik een foto van hemzelf als driejarige gezeten op de hengst Baron. Bij de ouders van Hendrik werden altijd vaderpaarden gekozen met de beste bloedlijnen, waaronder Castar de Marche, die de volle broer was van de kampioenhengst Costeaud de Marche. De hengstenfolder vermeldde toen ook de supervererver Messager d’ Hondzocht, aangekocht bij hengstenfokker De Leener.
In 1950 overleed vader Jozef veel te vroeg en zette Hendriks moeder Joanna de grote boerderij met de hengstenhouderij moedig voort, omringd door haar 7 kinderen. De toen dertienjarige Hendrik was een van de jongste. Joanna werd hiervoor later op 8 maart 1970 dik en waardig verdiend gelauwerd door tal van prominenten met het ereteken van Emeritus-eredeken van de arbeid.
Het leven ging verder en Hendrik huwde in 1960 met Paulina Verschueren, een niet-boerin. Samen hebben ze de Roeckxhoeve verder uitgebaat. Hendrik was de helft van het jaar ‘boer-uit’ door zijn hengstenhouderij, in het begin te voet, later met tractor en aanhangwagen en tot slot met de vrachtwagen. Paulina moest dus haar plan trekken met de ruime melkveestapel. Gelukkig was moeder Joanna altijd aanwezig met raad en daad.
Tijdens zijn loopbaan zijn het meestal bruinschimmels geweest die de dienst uitmaakten, waaronder Lilly du Thieu (eerste op de Nationale), Costeaud du Bâty, Guy Tersaet, Mattador de Zuienkerke, Successeur d’Ansuelle, Laboureur du petit Marimont (eerste prijs Vilvoorde), Jim van de Noorweegsekaai (blauwschimmel) en Lindor du Vallon.
Kleurpaardenfokkerij
Toch koos Hendrik meermaals voor kleur met de vos Carlo van de Heerkenshoeve – de 2 bruine Hercules de Koolkerke en Romeo van Asse en de vosse Casi de Lombisoeuil.
Toen er in het stamboek een nieuwe andere wind waaide door de ‘Vereniging ter bevordering van het Belgisch trekpaard‘, sprong Hendrik als een echte visionair meteen op de kar en koos nog enkel voor kleurhengsten. Met de zwarte, goed afstammende Sultan van Wooldink was het meteen bingo door zijn nationale kampioenstitel in 1997.
Nestor en Fergut van Gaasbeek, allebei vos, namen hun intrede. Ze werden later gevolgd door Igor van Gaasbeek, die als zoon van Sultan in 2002 de eerste vosse nationale kampioen werd sinds Vadrouille d’Enée in 1950. Zeer belangrijk was ook de vos Cesar van Kortessem, die met zijn rechte manen het boegbeeld was van Brouwerij Palm, onder impuls van Jan Toye.
Zo werd de doorgaans bruinschimmelkleurtraditie met enkele kleurhengsten doorbroken door toedoen van Hendrik. Daarvoor zouden de meer kleurliefhebbende fokkers hem dankbaar moeten zijn.
Voor iedere merriehouder een hengst
Naast trekpaardhengsten stonden op de Roeckxhoeve vele andere paardenrassen ter dekking, waardoor Hendrik speels verklaarde dat hij voor elk soort merriehouder een passende hengst op stal had. Naast Halflingers, Fjorden en meerdere ponysoorten, bezat hij ook enkele warmbloedhengsten, waaronder Mille Ramiro en Adieu Z.
Als we denken bijna rond te zijn met het paardenverhaal, komt er nog een doos tevoorschijn met foto’s van behaalde ereprijzen van zijn zwartbont melkvee metals top of the bill een nationale kampioenstier van circa 1.200 kg en een nationale kampioenkoe met een lactatielijst die in die tijd bijna extreem was.
Kleurrijk levensverhaal
Tijdens het lange warme onthaal, bijgestaan door zijn 2 voorname fiere dochters Ann en Elly, mogen we samenvatten dat de 5 generaties tellende hengstenhouderij de Roeckxhoeve in Duffel doorheen 138 jaren een belangrijke stempel heeft gedrukt binnen de wereld en geschiedenis van het Belgische trekpaard in de provincie Antwerpen, maar ook ver daarbuiten.
Bij het afscheid nemen van Hendrik wuift hij ons tevreden uit in de deuropening van zijn hoeve, onder zijn embleem hoog bovenop het dak met de initialen ‘HVB’. Samen met zijn vele sympathisanten danken we Hendrik voor zijn kleurrijke levensverhaal.
