Startpagina Actueel

Voedsellandschappen zijn een creatieve manier om de agrarische open ruimte te beschermen

Moestuinieren, samentuinen, volkstuintjes, buurttuinen en zeker ook stadslandbouw: in corona-tijden wordt almaar meer belang gehecht aan lokale voedselvoorziening en aan regionale strategieën. Maar waar staan we daarin vandaag? Het staat vast dat al voor de coronacrisis meer dan de helft van de Vlaamse gemeenten nog meer wilde inzetten op lokaal Voedselbeleid. Landbouwleven zet een en ander op een rijtje en maakt een stand van zaken op.

Het is een bekend fenomeen: wie groene vingers heeft, werkt graag in de tuin. Dat kan individueel, maar meer en meer gebeurt dat (moes)tuinieren in groepsverband. Het versterkt ook vaak de sociale cohesie en zorgt voor een hernieuwde (voedsel)band tussen producent en consument.

Wat we zelf doen, doen we meestal ook beter. Groenten uit eigen tuin smaken vaak ook beter en het is intussen een vaststaand gegeven dat lokaal geteeld voedsel ook verser, gezonder én lekkerder is. Het gaat vandaag over veel...

Dit artikel is alleen voor abonnees

U heeft uw maandelijkse limiet van gratis beschikbare artikels bereikt

Abonneer nu

Al abonnee of geregistreerd?

Log in of Activeer uw abonnement
Meest recent Bekijk al het nieuws >

Lees ook in Actueel

‘Omwille van de markt en arbeidskosten keerden we terug naar gangbaar’

Akkerbouw Akkerbouwer en vollegrondsgroenteteler Henry van der Woerd uit Urk is vooral pootgoedteler, maar teelt ook nog diverse andere gewassen. Bijzonder is dat hij na 17 jaar biologisch te zijn geweest, weer teruggekeerd is naar gangbaar. Van der Woerd: “De biologische markt stagneerde, Duitsland wordt wat biologisch betreft steeds zelfvoorzienender, en de arbeidskosten bleven maar stijgen. Dus heb ik vorig jaar besloten om het roer om te gooien.”
Meer artikelen bekijken