ABS: een bloedbad bij Vlaamse varkenshouders
Na de problemen met AVP en de lagere bezetting van arbeiders in de slachthuizen vraagt het Algemeen Boerensyndicaat (ABS) dringend steunmaatregelen voor de noodlijdende Vlaamse varkenssector. “De verliezen zijn immens.”
De Vlaamse varkenshouders verkeren al een tijdje in slecht vaarwater. September 2018 werd in de provincie Luxemburg Afrikaanse Varkenspest (AVP) vastgesteld. 95% van de varkensproductie situeert zich in Vlaanderen maar de vaststelling zorgde voor het stilvallen van alle export naar derde landen en een handicap van 5 à 6 cent lagere varkensnoteringen ten opzichte van onze buurlanden. Na de vrijverklaring voor Afrikaanse Varkenspest leefde de hoop op een hogere notering en vooral het bijbenen met onze buurlanden. Jammer genoeg bleef deze prijsverhoging tot op heden uit.
Hogere voederkost
“Deze situatie zorgt voor een bloedbad bij de varkenshouders, na de problemen met AVP en de lagere bezetting van arbeiders in de slachthuizen door Covid-19 vragen we dringend maatregelen om de sector te ondersteunen”, zegt ABS-woordvoerder en varkenshouder Bart Vergote.
“De sector krijgt sedert vorige zomer te maken met stijgende grondstofprijzen wat een hogere voederkost met zich meebrengt. De verliezen in de sector zijn immens. De slachthuizen schuilen zich achter het verhaal van de karkassenhandel die moeilijkheden ondervindt door de AVP-perikelen in Duitsland en Polen. Nochtans konden onze slachthuizen zich wapenen tegen dit probleem en oplossingen gezocht hebben voor de problemen waar we nu mee geconfronteerd worden. Maar de rekening wordt gewoon doorgeschoven.”
Waar blijven de marges in de varkensketen steken?
“Lage varkensprijzen voor de producent maar als we een rondgang maken in de Belgische verkooppunten van varkensvlees zien we een duidelijke prijsstijging voor onze topproducten. Nogmaals vragen wij ons af waar deze marges blijven steken in de keten? Hierbij willen we een dringende oproep doen naar al onze partners in de varkenskolom om deze crisis te bezweren en actie te ondernemen om de producent van jullie grondstof een duwtje in de rug te geven, zodat ook wij deze crisis overleven en voor onze arbeid een terechte vergoeding mogen ontvangen. De Vlaamse varkenshouders zitten op hun tandvlees.”
