MAP7 moet van start gaan met een wit blad: alle taboes aan de kant
Niemand, maar dan ook niemand, is tevreden met de aaneenrijging van mestactieplannen om de waterkwaliteit te verbeteren. We zijn ondertussen aan MAP6+ en MAP7 wordt voorbereid. Vergeet straks al het voorgaande. “Voor MAP7 zullen we vertrekken van een wit blad”, zegt minister Demir.
Het is de Europese Commissie menens: lidstaten die onvoldoende scoren op het vlak van de verbetering van de waterkwaliteit komen in het oog van de storm. Tegen 2030 moeten de nutriëntenverliezen met 50 % worden verminderd.
“Sommige lidstaten kampen op hun hele grondgebied met slechte waterkwaliteit en een systematisch probleem met het beheren van nutriëntenverliezen vanuit de landbouw.”
Veel werk aan de winkel
“België, Duitsland, Luxemburg, Nederland, Spanje en Tsjechië zijn het verst verwijderd van deze doelstellingen”, stelt de Europese commissie.
Ondanks alle inspanningen van land- en tuinbouwers en de opstelling van de verschillende mestactieplannen zijn we enkele jaren na MAP6 nog verder verwijderd van de doelstellingen dan bij de start van dit Mestactieplan. Dit jaar komt er alvast nog een zogenaamd MAP6+.
“Het is frustrerend voor iedereen: voor de landbouwers, voor de Mestbank, voor milieu- en natuurgroepen, voor de beleidsmakers...”, klonk het luidop in de commissie Leefmilieu in het Vlaams parlement.
Ook de politiek slaat mea culpa. Met enkele maatregelen in het nieuwe MAP6+, die in de laatste rechte lijn zitten en binnenkort door de Vlaamse regering zouden worden afgeklopt, zouden zogenaamde quick wins (gemakkelijke en snelle verbeteringen) moeten worden behaald.
En daarna mogen alle mestactieplannen op de schop, bij wijze van spreken. Er is en er komt overleg met alle actoren om de voorbereiding van MAP7 zonder taboes aan te pakken. “We moeten durven inzien dat we het op een andere manier moeten aanpakken”, zegt bevoegd minister Zuhal Demir.
Meer in dialoog gaan
In eerste instantie wordt in dialoog gegaan. Niet alleen om een en ander af te toetsen, ook om voorstellen en nieuwe inzichten te krijgen en niet in het minst om een nieuw draagvlak te creëren, want iedereen is het er ook over eens dat er iets moet gebeuren om de waterkwaliteit in Vlaanderen (gevoelig) te verbeteren.
Partners in die dialoog worden de land- en tuinbouwers, de landbouworganisaties, maar ook milieu- en natuurverenigingen, experten...
“We moeten out of the box denken en alles doen om de doelstellingen te behalen. We moeten het nu op een andere manier doen: in dialoog gaat, inspiratie opdoen.” Op basis van die insteken wordt dan een visietekst opgemaakt, die verder wordt besproken door de Vlaamse regering.
“Niet alleen de landbouw moet inspanningen leveren, ook de industrie en de huishoudens. Maar wat de landbouwsector betreft, gaan we vertrekken van een wit blad. De huidige maatregelen botsen tegen limieten. We moeten meer doortastend gaan optreden. Zonder taboes. Dat betekent ook spreken met bepaalde sectoren, waar het echt niet goed gaat. En hen dan ook op hun verantwoordelijkheid wijzen.”
Géén eenheidsworst
Voor Stijn De Roo (CD&V) mag het geen eenheidsworst zijn. “Werken met gewassen, teelten, bodem, weer... is geen wetenschap.” Conclusies voor de hele land- en tuinbouw mogen niet worden getrokken. “Zelfs bij mensen die extra’s doen, wordt soms een overschrijding vastgesteld. Er is echter geen ruimte om nog meer in te zetten op individuele begeleiding.”
