Welke wintergranen kiezen dit jaar? Productmanager Ignace Ghekiere geeft advies op basis van verschillende rassenproeven. “Veel landbouwers kijken enkel naar de resultaten voor hun regio, maar je hebt minstens vier locaties nodig om te weten of een ras iets waard is”, geeft hij mee. “Wij gaan enkel verder met rassen die de laatste drie jaar boven het gemiddelde scoren in de proefveldresultaten. Zo bewijzen ze hun betrouwbaarheid. Met het veranderende weer wordt dat steeds moeilijker.”
Er zijn genoeg andere factoren om rekening mee te houden: zaaidatum, voorteelt, bodemtype, toepassing na oogst, vatbaarheid voor ziekten ... De heer Ghekiere stelt als eerste Anapolis voor, het grootste tarweras in België. Doordat het een goede resistentie naar gele roest, aarfusarium en meeldauw vertoont kan het gevoederd worden aan éénmagigen, en is het geschikt voor biologische teelt of geïntegreerde bestrijding.
RGT Reform is dan weer het grootste ras van Duitsland. Het is erg constant en betrouwbaar, met een hoog hectolitergewicht ondanks de droogte. Verder is het zeer wintervast. Ook in Polen en Tsjechië wordt het geteeld. Verder verdraagt dit ras veel stikstof en toont het zich zeer resistent tegen fusarium. Handig is dat het tolerant is voor chloortoluron, dat weer meer in gebruik geraakt.
In de zandleemstreek en de leemstreek raadt de heer Ghekiere RGT Sacramento aan. Met zijn brede roestresistentie (geel en bruin) is er weinig risico voor bladziekten. De teelt past na late suikerbieten of kuilmaïs, en laat toe om vroeg te oogsten en daarna nog groenten te verbouwen. De teelt toont hoge opbrengsten in onbehandelde proeven, wat dit ras geschikt maakt voor bioteelt.
In lichtere gronden vindt Ignace Ghekiere Cellule interessanter. Het is zeer legervast en heeft een goede bladgezondheid. Bij natte percelen komt de goede septoriaresistentie van pas. In minder goede percelen, of bij gelimiteerde stikstofgift biedt het late ras Benchmark uitkomst. Uit Deens onderzoek met bodemcamera’s bleek dat dit ras een groter wortelstelsel heeft dan de andere rassen.
“Tarwe is ook een beetje onderhevig aan mode”, verklaart de heer Ghekiere het feit dat Tobak minder wordt verkocht, ondanks de mooie cijfers die het kan voorleggen. Het toont een constante opbrengst, en overleefde koude (2012), natte (2016) en droge (2015 en 2017) weersomstandigheden. Het kan vroeg gezaaid worden en blijft vrij van gele roest en de oranje tarwegalmug.
Een buitenbeentje is de baktarwe Evina. “Baktarwe, en dan vooral biologische baktarwe, is een groeiende niche in België”, vermeldt de heer Ghekiere. Daarom is de goede bladgezondheid en de aarfusariumresistentie van het ras zo belangrijk. Het is zeker wintervast genoeg voor België, aangezien deze baktarwe ook in Tsjechië wordt geteeld.
De heer Ghekiere stelt verder nog drie rassen wintergerst voor. Rafaela noemt hij het beste vroege ras op de Belgische markt. Aangezien Argento uit productie gaat raadt hij aan de rest aan te vullen met Rafaela. Landbouwers die kosten willen besparen wijst hij op het bestaan van Veronika, dat later afrijpt en zo een beter rendement biedt. Bovendien maakt hij zich sterk dat deze wintergerst maar één bespuiting nodig heeft. Wie veel gerst in rotatie heeft verwijst hij door naar Hedwig. Dit ras onderscheidt zich door de resistentie tegen mozaïekvirus type II, dat verantwoordelijk is voor 10 à 20 % opbrengstverlies wanneer het erin slaagt via een schimmel de overstap te maken van bodem naar plant.
