Startpagina Actueel

Landbouwers vragen meer hulp en begrip

Verschillende veehouders uit het wolvengebied vertelden aan Landbouwleven dat ze hun weides wel wolfwerend willen omrasteren, maar dat ze daarvoor meer middelen nodig hebben. Het onderhoud en nazicht van die rasters vraag veel extra werk. Velen vinden het ook absurd dat hun omheining nu dieren moet buiten houden in plaats van binnen.

Leestijd : 4 min

In het debat over de wolf wordt volgens hen ook te weinig rekening gehouden met de stress die veehouders ervaren in het wolvengebied. Een weide wolfwerend omheinen is een stuk minder gemakkelijk dan veel mensen denken, en als er dan een dier wordt aangevallen, krijgt de veehouder vaak de schuld.

Altijd stress

Bert Driessen, expert dierenwelzijn en diergedrag, begrijpt heel goed dat veehouders in wolvengebied nooit op hun 2 oren kunnen slapen. “Ik heb daar zelf schapen staan en ik ben daar ook niet gerust over. Ze staan wel binnen een wolfwerende omheining, maar de wolf moet toch maar eens een zwakke plek vinden. Die omrastering geeft geen absolute zekerheid dat je dieren veilig zijn. Er kan van alles mis gaan. Zo kan groeiend gras of een hangende tak de spanning op de schrikdraad verlagen, een ree kan de netten omlopen of een everzwijnen kan door de draad heen lopen.

De wolf mag hier leven en wij moeten ervoor zorgen dat hij niet tot bij ons vee kan geraken. Dat is niet altijd een gemakkelijke gedachte, maar het is nu zo. Onze weides moeten nu ook dieren buiten houden, in de plaats van enkel binnen.”

Van wolfproof naar wolfwerend

Een wolf trotseert niet snel een wolfwerende omheining, maar toch gebeurt dat wel eens, en daarom spreekt men niet graag van een ‘wolfproof’ omheining. Joachim Mergaey van Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) erkent dat zo’n omheining niet 100% effectief is. “De afgelopen 2 jaar trotseerden wolven al wel eens een wolfwerende omheining”, zegt Mergaey. “Het is dan de vraag of er tijdelijk een defect was, of dat de wolf een zwakke plek in de omheining heeft gevonden. Wat ook kan, is dat het om een wolf gaat die de omheining kan omzeilen door hoger dan 1m20 te springen. Dat gebeurt zelden, maar het is niet onmogelijk.

We zien wel duidelijk dat een aanval bijna altijd plaatsvindt bij dieren die niet binnen een wolfwerende omheining staan. Een wolf maakt geen onderscheid tussen hoefdieren die behoren aan mensen en hoefdieren die wild zijn. Een wolf ziet het verschil tussen de binnen- en buitenkant van een raster niet.”

Wolven onderscheiden van elkaar

Mergaey geeft aan dat het na een aanval moeilijk is om het DNA van de roedel te onderscheiden van elkaar. “Na een aanval komt een dierenarts aangesteld door INBO ter plaatse. Die neemt DNA-stalen en die gaan naar ons lab voor analyse. Een roedel is een familiegroep, dus zijn de nakomelingen een mengelmoes van de ouders. Vaak vinden we DNA-sporen op één staal van meer dan één individu. Wanneer dat gebeurt, kunnen we het onderscheid niet maken tussen de verschillende leden van de roedel, hooguit kunnen we soms bepaalde individuen uitsluiten.

Wanneer er herhaaldelijk goed beschermd vee wordt aangevallen, is het wel belangrijk dat we het DNA kunnen bepalen, zodat we kunnen bekijken of het altijd over dezelfde wolf gaat. Dat is in België gelukkig zeker nog niet het geval. Momenteel heb ben we van 4 van de 9 welpen van dit jaar nog geen DNA-profiel, van alle andere huidige – en voormalige reeds vertrokken of overleden – leden van de roedel wel.”

Nieuwe inzichten

Het INBO stelde enkele jaren geleden aanbevelingen op voor de aanpak van de wolf in Vlaanderen. Mergeay: “We hebben ons 4-5 jaar geleden, bij het opstellen van maatregelen omtrent de wolf, gebaseerd op ervaringen uit Duitsland en Frankrijk. We gingen er daarom eerst van uit dat er zelden tot nooit een koe of paard aangevallen zou worden. Dat moesten we herzien.

In België is de situatie anders. Hier lopen bijvoorbeeld veel meer Belgisch witblauw runderen op de weide, en die zijn gevoeliger voor een aanval door hun slechte fysiek. Daarnaast werden ezels die ouder waren dan 30 jaar gedood, en jonge Shetland-pony’s die blijkbaar klein genoeg waren voor de wolf. We hebben nu geleerd dat kleine, oude, jonge en zieke dieren het gevoeligst zijn voor een aanval. We moeten er als overheid dus ook voor zorgen dat die beschermd kunnen worden. Daarom herevalueren we regelmatig de subsidieregeling en schadevergoedingen.”

Bert Driessen geeft aan dat de vergoeding voor onderhoud van het wolfwerend raster herbekeken moet worden door de stijgende kosten voor materialen en energie.

Sanne Nuyts

Lees ook in Actueel

Milde melkaanvoer in Europa

Economie Raf Beyers, adviseur bedrijfsontwikkeling en risk management bij United Experts, overliep op 20 maart met ons de financiële wereldsituatie en de internationale zuivelmarkten. De melkpoederprijzen gaan nog steeds in dalende lijn. Op de GDT-veiling werd 27% minder product verkocht dan vorig jaar.
Meer artikelen bekijken