De Werktuigendagen zetten Oudenaarde op de landbouwkaart
Wie aan de Werktuigendagen denkt, denkt aan Oudenaarde. En als men aan landbouw in Oudenaarde denkt, dan komt men uit bij Richard Eeckhaut (CD&V), de schepen van landbouw in Oudenaarde, naar aanleiding van de Werktuigendagen een boeiend man voor een interview.
Het is een hele mond vol, de functie van Richard Eeckhaut: hij is niet enkel schepen van landbouw, maar ook van milieu, ruimtelijke ordening, aankoopdienst, afvalstofbeheer en kerkfabrieken.
“Altijd politiek geïnteresseerd maar nooit gedacht in de politiek te gaan”, zo startte Richard Eeckhaut het interview. In de stad waar hij woont en werkte wilde men integraal natuurgebied maken. Hij verzette zich ertegen want hij woont in de vallei van de Maarkebeek. “Als ge het goed weet te zeggen moet je op de lijst komen, zegden ze tegen mij. Toen haalde ik dus veel stemmen. Ik was toen ook voorzitter van de bedrijfsgilde in de stad en ter verdediging van de landbouw heb ik me kandidaat gesteld.”
Landbouwleven (LBL): “U bent als landbouwer in de functie gerold. Hoe is dat gegaan?”
RE: “Ik deed aan een combinatie akkerbouw en melkvee. Het was het bedrijf van mijn vader. Nu ben ik geen landbouwer meer, maar ik woon en werk er nog. Het is de zoon die nu de verantwoordelijkheid heeft. Ik ging pas in de politiek toen mijn oudste dochter afgestudeerd was. Zij werkte dan op de boerderij, en dan had ik tijd om aan politiek te doen. Wanneer zij gehuwd is, werkte de tweede oudste dochter op de boerderij. De oudste dochter heeft een aardappelbedrijf opgestart. Toen de tweede dochter gehuwd was, begon de derde oudste dochter er. Ook mijn tweede dochter ging in de landbouw. Nadat mijn derde dochter gehuwd was, kwam de zoon op het bedrijf.” ”
Hoe beïnvloedt uw achtergrond uw functie?
RE: “Je weet hoe het in de landbouw eraan toegaat. Al mijn vrije tijd was ik sociaal geëngageerd voor de landbouw, maar ik had ook aandacht voor alle andere problemen in de maatschappij. Wanneer je die goed bestudeerd hebt, kan je uw problemen ernaast plaatsen.
De connectie landbouw en politiek zat er wel in. Ik was bestuurslid van de Boerenbond, voorzitter van de Belgische bietplanters, zat in de raad van bestuur van Milcobel,…
Ik moet er wel bij vertellen dat dit alles niet gelukt was zonder de onvoorwaardelijke steun van mijn vrouw.”
LBL: “Hoe beschrijft u de landbouw in Oudenaarde en omgeving het best?”
RE: “Oudenaarde en de streek errond is zeer vruchtbaar landbouwgebied, met een grote verscheidenheid. We zitten in de Scheldevallei, de Zwalmvallei, de Markebeekvallei,... Alles komt bij elkaar en dat geeft veel variatie: er zijn veel hellingen, met drogere weiden maar ook nattere weiden. In Oudenaarde zijn nog veel familiale gemengde bedrijven en niet te veel gespecialiseerde bedrijven. Dat gaat wel wat achteruit, maar de landbouw vormt het landschap en het doet pijn als men zegt dat landbouw geen groen is.” ”
LBL: “Deze regio (Vlaamse Ardennen) heeft last van erosie. Wat is uw praktijkervaring hieromtrent?”
RE: “We hebben veel last van erosie, maar nog meer van de reglementen van erosie. Ieder bedrijf is anders en elk op zijn eigen manier gestructureerd. Met algemene maatregelen is het zeer moeilijk om juiste beslissingen te maken. Perimeters kan men niet in wetten gieten. Veel boeren vinden het dus moeilijk om de regelgeving te volgen binnen de bedrijfsstructuur en hun vruchtafwisselingsprogramma. We hebben wel een erosiecoordinator aangesteld om bijstand te geven en oplossingen te vinden voor ieders situatie.
Er zijn hier grote percelen in contractteelt, maar waar de boer niet meer meetelt, zijn er de meeste problemen. Een landbouwer moet ervoor zorgen dat zijn grond zo vruchtbaar mogelijk is. We hebben al verschillende materialen en zaken uitgetest. Ploegloos boeren betekent ook: hoe dan grond proper houden? Vergeet het als je geen glyfosaat mag gebruiken. Er worden al hectaren ploegloos bewerkt, maar in mijn ogen is het nog steeds beter om te ploegen. Ploegen zal zeker niet snel verdwijnen.”
LBL: “De landbouw in Oudenaarde had ook last van de droogte. Hoe heeft zich dat hier gemanifesteerd?”
RE: “Het ergste zat in de groenvoedervoorziening. Suikerbieten waren normaal en in de granen was het resultaat niet negatief. Maïs na gras was echter desastreus dit jaar. De grasproductie is zeker 30% minder. In aardappel was er bij bintjes veel doorwas. De schattingscommissie is daarom ook rond geweest.
Landbouw is nog altijd een risico-ondernemend vak. Het is aan de ondernemer zelf hoe hij zich tegen droogte wapent.”
LBL: “Hoe ziet u de toekomst naar landbouw toe in uw gemeente? Welke uitdagingen ziet u?”
RE: “Ik zal er zo lang mogelijk voor zorgen dat er aandacht blijft voor de landbouw. Ik kan maar vragen aan jongeren dat zij zich ook maatschappelijk engageren om hun problemen naar voor te brengen. Men mag ook niet vergeten dat landbouw natuurcultuur is in een gecultiveerde maatschappij, waar men met de grond een toegevoegde waarde creëert. De perceptie van landbouw bij de jonge boeren toe is toch wel vaak negatief door al de regelgeving.”
LBL: “Wat hebben de Werktuigendagen voor u en voor uw stad betekend? Hoe zag u het evolueren?”
RE: “Het is nu de 12e editie op die plaats. Er waren er al drie voorafgegaan aan de andere kant van de stad. 50 jaar geleden ging de eerste keer door aan de voet van de Koppenberg. Dat was toen allemaal nog met klein landbouwmateriaal. Ik denk dat het de tweede editie was dat ik voor de eerste keer een tractor gezien heb met rotoreg en zaaicombinatie.
Qua evolutie is er een zekere trend van lichte naar grotere machines. Naar de familiale landbouw toe waren de nieuwigheden echt vernieuwend, omdat de machines steeds groter werden. Ook schenkt men nu aandacht aan veiligheid, grove groenten, en ook meer en meer aan grasonderhoud. Naast de nieuwigheden zal er een hele demonstratie zijn van oldtimers en kleine tractoren. Voor de stad zijn de Werktuigendagen ook belangrijk naar uitstraling toe. Zo staat Oudenaarde voor de landbouwsector ook op de kaart. Nu hebben de Werktuigendagen een vaste stek gekregen in Oudenaarde, in plaats van om de tien jaar ergens anders in het land.”
LBL: “Valt de organisatie ervan mee?”
RE: “Het is best moeilijk om te organiseren. Er is wel een goede samenwerking met de stad. Er wordt samengewerkt met de politiediensten, en er wordt een plan gemaakt omtrent de verkeerscirculatie. De goede verstandhouding met de landbouwers en hun teeltplan is ook belangrijk. De gronden van de landbouwschool worden ook gebruikt voor de Werktuigendagen. Hier moet men ook rekening mee houden.”
LBL: “Zijn er nieuwigheden waar u naar uitkijkt als landbouwer?”
RE: “Kijken hoe men groenbemesters kapot krijgt met materiaal dat ter beschikking zal zijn. Ik ben benieuwd naar de verfijning van groot materiaal. Het interessantste is dat men machines ziet die op de markt zijn, en dat je voor jezelf kan evalueren wanneer je wat eventueel zal kopen. Je kan het werk van de machines met elkaar vergelijken en discussiëren met andere landbouwers.”
LBL: “Wat is uw visie op de provinciale fokveedag en de fokkerij? Hoe ziet u hier de toekomst?”
RE: “Vroeger werd dit gehouden op de markt van Oudenaarde. Het was in de tijd van natuurlijke dekdienst. In verschillende gemeenten, zoals ook in Oudenaarde, waren er keuringen in categorieën. Het was de grote uitwisselingsplaats voor fokmateriaal. De toekomst is totaal veranderd. De Fokveedag is niet meer in Oudenaarde, omdat er veel minder natuurlijke dekdienst is. Er zijn totaal andere veehouderijfuncties de dag van vandaag. Vroeger had men het Oost-Vlaamse ras, het West-Vlaamse ras, Brabant,... We hebben het Witblauw zien komen puur voor het vlees. De fokveedag is er nog omdat de scholen de kinderen hierover leerden, en totaal afschaffen is ook geen optie. Nu is dat nog tweejaarlijks op de Werktuigendagen, omdat wij dan aan de geïnteresseerden het product dat gefokt is kunnen tonen.”
LBL: “Wat zijn uw toekomstplannen nog?”
RE: “Ik wil me nog met de landbouw kunnen bezighouden, en met mijn kleinkinderen en kinderen. Verder ben ik nog onder andere voorzitter van de volkstuinen in de stad, dus ik blijf bezig.”
