Boeren voelen zich bekocht na ‘gesprek’ met Demir
De filterblokkades aan de Antwerpse haven van 13 februari, een spontane actie van vooral jonge boeren uit gans Vlaanderen, zijn uitgemond in een gesprek met Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA). Na dat gesprek werden de blokkades in de haven zoals beloofd opgeheven. Maar de actievoerders voelen zich bekocht. En ze kondigen nieuwe, hardere acties aan.
De actievoerders van die dag doen op sociale media het relaas van hun ontmoeting met de minister. Ze voelen zich overdonderd door Demir, die een goed redenaar is. De minister heeft hen het gevoel gegeven dat ze naar hen luisterde, maar uiteindelijk was het haar - volgens de actievoerders - blijkbaar vooral te doen om de blokkades aan de haven weg te krijgen.
De brief van de actievoerders in Antwerpen vind je integraal op sociale media. Hier geven we enkele fragmenten die tekenend zijn voor hoe het gesprek met de minister verlopen is en hoe de actievoerders dat achteraf ervaren hebben.
Judaskus
De ontvangst was hartelijk, warm en ontspannen. Ieder van ons kreeg een zoen en iedereen voelde aan dat er luisterbereid was. Tijdens het gesprek luisterde Demir, noteerde ze de knelpunten die we aanhaalden. De minister was streng maar correct, iedereen mocht zijn zeg doen.
Groot was onze ontsteltenis toen we het gevoel kregen dat we door onze eigen vakorganisaties in het ootje genomen waren. Het stikstofdecreet is helemaal niet slecht! Wij boeren hebben wel een toekomst! Hoe kan dat? Waarom weten wij dat niet? Waarom worden ons andere zaken verteld dan wat het werkelijk blijkt te zijn? Wij boeren zaten bij de minister en die legt haarfijn uit hoe de vork in de steel zit. Daarop hebben wij geen repliek.
Wij zijn geen getrainde advocaten
Drie uur nadat we binnen gelaten zijn, worden we vriendelijk buiten gelaten en krijgen we nog een afscheidszoen erbij. Daarna staan we met 25 op de stoep, kijken mekaar aan, vragen onszelf af wat zouden de andere nu denken, maar we zijn moe van de hele dag op de been te zijn. We hebben veel energie gestoken in het gesprek met Demir want wij zijn geen getrainde advocaten die zulke gesprekken dagelijks voeren. We besluiten om naar huis te gaan en ook onze achterban mee te nemen want dat hebben we beloofd aan Demir en we houden ons aan woord.
De volgende ochtend worden we wakker met een onbehagelijk gevoel. Wat was dat nu gisteren? We lezen allemaal de berichten die afgelopen nacht nog binnengelopen zijn. We beginnen mekaar te contacteren en komen er op uit dat iedereen uiteindelijk hetzelfde gevoel over houdt aan het gesprek: walging. We voelen ons allemaal verraden door de minister. Het was duidelijk niet haar bedoeling om oprecht te zijn of te luisteren. De haven moest zo snel mogelijk vrijgegeven worden en de boeren moesten gesust worden…pappen en nathouden wordt dat wel eens genoemd.
Leugens en valse genegenheid
Is dit de manier om om te gaan met bevolkingsgroepen? Om mensen te misleiden met leugens en valse genegenheid? Dit is ronduit een Vlaamse regering en een beleidspartij als N-VA onwaardig.
Maar wij rechten onze rug. Het zevenkoppige monster heeft zijn ware aard laten zien en we gaan er opnieuw met verenigde krachten tegen vechten! We laten ons niet tegen mekaar uitspelen. De boeren die bij Demir aanwezig waren hechten nog altijd meer geloof aan hun vakorganisaties dan aan kabinetten met een dubbele agenda. Deze poging om ons uit mekaar te spelen is alvast mislukt en we zullen zeer op onze hoede zijn als er opnieuw een overleg toegestaan wordt.
Marathonacties
We zijn bereid om langere marathonacties te doen als we niet serieus genomen worden door de politiek. Het gesprek met het kabinet van Demir heeft alleszins niet gezorgd voor minder bereidwilligheid, integendeel. Demir heeft aangetoond dat ze niet te vertrouwen is.
