Elevage des Gadlis: ‘Wij zijn de enige fokkers van vleesgeiten in Wallonië!’
Geiten staan bekend om hun melkproductie, maar kunnen ook worden gewaardeerd voor hun vlees. In ons land is dit product echter vaak onbekend. Bovendien heeft het te kampen met veel vooroordelen. Voor sommigen is de smaak te sterk, terwijl voor anderen dit gerecht eerder iets is voor in andere landen. In Remouchamps hebben Sophie Vincent en Ludovic Benoit zich echter durven te onderscheiden van andere geitenhouders dankzij hun vleesgeiten. Geitenvlees is een zeldzaam product waarvan ze hopen om dit vaker te zien op onze borden.
We ontdekken – midden september – de geiten van de Elevage des Gadlis achter het huis van Sophie Vincent en Ludovic Benoit. In totaal grazen er 75 dieren, waaronder 35 moedergeiten, vredig in 2 ha weiland.
“En dan te bedenken dat ik er maar 2 had, toen ik er 7 jaar geleden mee begon”, herinnert de fokker zich. Hij en zijn vrouw hebben altijd een passie gehad voor geiten. Omdat ze allebei van boeren komaf zijn, was het logisch dat ze ook voor dit beroep zouden kiezen.
Aankoop van Boer-geiten
“Ik ben begonnen met melkgeiten. De vrouwtjes werden gebruikt voor melkproductie en voor de reproductie, maar we wisten niet wat we met de mannetjes konden doen. Er was geen manier om deze rendabel te maken. Toen kocht ik Boer-geiten, een vleesras. Op een dag besloten we om hun vlees eens te proeven en we vonden het lekker. Dus zeiden we tegen onszelf: waarom proberen we dit type van fokkerij niet? Bovendien doet iedereen aan melkproductie en wij wilden ons onderscheiden. In Wallonië zijn we de enigen die dit doen.”
Vergeten vlees
Ludovic hield 2 Boer-geiten, maar besloot om zijn kudde uit te breiden en om zich te specialiseren in het vermarkten van dit product. Dat was een riskante gok! Geitenvlees is niet overal verkrijgbaar in onze regio en de consumenten kennen het onvoldoende. “Het is vergeten vlees”, geeft Sophie toe. “Het is moeilijk om het te promoten, maar meestal is het zo dat als mensen het willen proberen, ze het daarna blijven eten.”
Het bewijs is er: ze zijn erin geslaagd om een echte klantenkring op te bouwen. Het koppel bevestigt dat ze elk jaar te weinig vlees hebben om aan alle vraag te voldoen. “En toch verkopen we alleen onze eigen productie!”
Wat de verkoop betreft, koos het koppel voor de korte keten. Hun belangrijkste doel is om naam te maken in hun eigen regio door hun geitenvlees op lokale markten te verkopen. Bovendien kunnen klanten hun vlees rechtstreeks bij hen op de boerderij kopen, omdat ze er hun eigen uitsnijderij hebben. “De klant kan zien hoe het vlees wordt gesneden, om echt het product te krijgen dat ze willen”, legt de jonge vrouw uit.
Diversificatie van de genetica
Ondanks deze groeiende vraag kan het koppel niet leven van de productie van geitenvlees. Ludovic heeft een fulltimebaan naast deze activiteit. “Het is ingewikkeld, onze fokkerij is te belangrijk om er slechts na de werkdag mee bezig te zijn, maar te klein om ervan te leven... We zouden willen uitbreiden naar een kudde van 90 moedergeiten met hun lammeren.”
Door te kiezen voor dit type geitenhouderij moeten ze geen geiten melken, maar toch blijft hun werklast aanzienlijk. Dit is vooral zo in de periode waarin de lammeren geboren worden. Dat is een zeer stressvolle periode waarin ze maar korte nachten hebben. “We staan om de 2 uur op om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. De jongen worden nauwlettend opgevolgd om sterfte te beperken. Vorig jaar verloor ik 5 van de 38 lammeren, en dat waren vooral lammeren die dood geboren werden of het kwam door abortussen”, benadrukt Ludovic voordat hij ons de geitenstal toont. Binnen zoogt een geit haar 3 lammeren, terwijl een andere op het punt staat om te werpen.
In de aangrenzende weiden staan verschillende groepen geiten. Alle geiten zijn hier geboren. De bokken, zoals Popeye en Charly, worden elders gekocht om de genetica te diversifiëren. Dat is een ware uitdaging voor deze boeren, want er zijn voor dit ras in België heel weinig bokken om mee te fokken.
Zo natuurlijk mogelijk
De jonge geitjes worden de rest van hun leven gezoogd door hun moeder. De vrouwelijke geitenlammeren worden wel verwijderd wanneer ze besprongen kunnen worden door de bok, om zo ongewenste paringen te voorkomen. De geitenlammeren worden niet alleen gevoed met moedermelk, maar ook met gras en ruwvoer. Dat wordt dan een beetje aangevuld met zaden om ervoor te zorgen dat hun voeding zo natuurlijk mogelijk is.
Wat de verzorging betreft, worden de geiten enkel ontwormd en de mannetjes worden gecastreerd wanneer ze een maand oud zijn. Als de bokjes 6 maanden oud zijn, ofwel als ze een gemiddeld gewicht van ongeveer 20 kg bereikt hebben, worden ze geslacht in Droixhe.
Wat betreft de selectie van geitjes voor het voortbestaan van zijn kudde, kiest Ludovic enkel de beste dieren. Voor dit ras moeten de dieren een wit lichaam, een bruine kop en een bruine hals hebben, met een witte plek op hun kop. De geiten krijgen voor het eerst lammeren op de leeftijd van 2 jaar.
Toch is het altijd opletten geblazen. In april werd een geitenjong aangevallen door een dier. Ludovic ontdekte een skelet in de geitenweide. Een geitenjong van 3 maanden oud was volledig verslonden. Enkel de kop bleef over. Voor de fokkers was er geen twijfel mogelijk: een wolf was hun weide binnengedrongen. Ze namen contact op met
Het koppel is vastbesloten om een kwaliteitsvolle geitenproductie in Wallonië te bevorderen.
