Daarom zijn kalkoenenhouders boos
De Raad van State heeft zopas de Landsbond Pluimvee gelijk gegeven in de rechtszaak die ze hadden aangespannen tegen Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts over het invoeren van welzijnsnormen voor kalkoenenhouderijen.
Dit kan het begin zijn van een juridische krachtmeting, die in de Vlaamse landbouw enkel overtroffen werd door de verschillende stikstofepisodes, of het kan leiden tot een soort van ‘nieuwe politieke cultuur’.
Het lijkt een juridische krachtmeting te worden. Minister Weyts (N-VA) is boos omwille van de rechtszaak en stelt dat hij de normen slechts heel beperkt wil bijsturen. Hij wil met iedereen in dialoog gaan, maar geeft meteen ook aan dat hij in een ‘comfortabele onderhandelingspositie’ zit. Zonder op de zaken vooruit te lopen: inzake dialoog lijkt dat eerder een dovemansgesprek te zullen worden.
Wat de Landsbond Pluimvee in de hele discussie het meeste stoort, is dat de kalkoenenhouders niet gehoord werden bij het tot stand komen van de nieuwe normen. Minister Weyts had daarvoor een werkgroep samengesteld met onder meer dierenartsen en vertegenwoordigers van dierenrechtenorganisaties. Hoe de kalkoenenhouders vertegenwoordigd waren in die werkgroep, is niet duidelijk, maar het was alvast niet via de Landsbond Pluimvee. Ook het advies van de Strategische Adviesraad voor Landbouw en Visserij (SALV) heeft minister Weyts niet meegenomen. De SALV had een reeks bemerkingen die in grote lijnen gelijklopen met die van de Landsbond Pluimvee.
In het boekDaarom zijn boeren boos is een van de belangrijkste verklaringen voor de boerenprotesten van vorig jaar nu net dat boeren het beu zijn dat alles boven hun hoofd wordt beslist, zonder dat hun stem gehoord wordt. Het stoort de Vlaamse pluimveehouders dan ook dat minister Weyts de mensen uit de dagelijkse praktijk ‘vergeten’ is toen hij de lijst van deskundigen opstelde om nieuwe normen te bepalen voor kalkoenen. Dat het maar over een kleine 30 kalkoenenbedrijven in Vlaanderen gaat, mag geen excuus zijn om ze te negeren.
Het betrokken worden bij de uitwerking van nieuwe normen of wetten kan je vooralsnog moeilijk afdwingen via de rechtbank. Het zou wel mooi zijn mocht de minister alsnog met open vizier in gesprek kunnen gaan met de sector en de sectororganisatie en dat daarbij ook de normen voor kalkoenen opnieuw ter discussie gesteld kunnen worden, maar dan met alle betrokkenen rond de tafel. Daarmee kan men (waarschijnlijk) al heel wat boosheid de wereld uit helpen.
