"Geen rechtsgrond voor distelbestrijdingsplicht"

Met de staatshervorming van 1980 werd natuurbescherming, en daarmee ook wilde plantenbestrijding, een gewestelijke bevoegdheid, legt woordvoerder Hendrik Moeremans (Natuurpunt) uit. Het distelbestrijdingsbesluit dat door de federale overheid werd afgekondigd na deze datum, in een KB uit 1987, overschreed deze bevoegdheid. Gemeenten en provincies die distelsancties oplegden op grond van de federale wetgeving hadden geen rechtsgrond. De federale wetgeving was daarnaast ook in strijd met de Vlaamse natuurwetgeving en het bermbesluit, die samen specifieke regels opleggen voor het verwijderen van vegetatie en het gebruik van pesticiden. Natuurpunt klaagt de problematiek al langer aan en in 2002 deden onderzoekers van de KU Leuven dat ook al. De Raad van State volgt hen nu in hun redenering. Een belangrijk precedent voor alle natuurbeheerders, zegt Moeremans, die pleit voor een goed nabuurschap met de landbouw. Goed nabuurschap, waarbij akkerdistelhaarden in de buurt van landbouwpercelen en tuinen verwijderd worden, kan lokale overlast van stekelige distels intomen en het probleem tot zijn ware proportie herleiden. Onderzoek heeft uitgewezen dat het overgrote deel van de zaden in een cirkel van 20 tot 40 meter rond de distelhaard valt. Van problemen op grotere afstanden lijkt dus geen sprake. Die aanpak is geen nieuwigheid: Natuurpunt engageert zich al jaren om in overleg met naburige landbouwers en omwonenden het probleem efficiënt en met respect voor de natuur aan te pakken. Om aan de bezorgdheid van landbouwers tegemoet te komen, zijn in de landbouwwetgeving regels over distelbestrijding opgenomen. Er is dan ook geen nood aan bijkomende regelgeving, aldus nog Natuurpunt. Distels vervullen een belangrijke rol als schakel in een ecosysteem, bijvoorbeeld als nectarplant voor bedreigde bijen en vlinders. Daarnaast wordt bij bestrijding vaak gebruik gemaakt van schadelijke, chemische bestrijdingsmiddelen, zegt Natuurpunt. Belga