Moeten we dus af van het eten van vlees en inzetten op biologische landbouw, zoals ook veel activisten met het rapport in de hand beweren? Die conclusies lijken toch meer ideologisch dan wetenschappelijk gedreven. Om te beginnen moeten we ons realiseren dat de impact van België beperkt is. België is volgens het World Resources Institute goed voor 0,25% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen.
De uitstoot door de landbouw bedroeg in 2017 8,8% van de totale uitstoot in België, aldus de federale overheid. Tussen 1990 en nu is de uitstoot fel verminderd. In het algemeen blinkt de Belgische landbouw uit op vrijwel alle parameters: efficiënt grondgebruik, milieuaspecten en dierenwelzijn. Als de Belgische landbouw door een wonder klimaatneutraal zou worden, dan wordt mondiaal circa 0,022% minder broeikasgassen uitgestoten.
China daarentegen, dat tot ergernis van de Amerikanen in het Parijse klimaatakkoord werd ontzien, tekent voor 27% van de totale uitstoot. In 2016 was in dit land bijna 41% van de CO2-uitstoot afkomstig van de landbouw. Het is ook in China waar een zorgwekkend groot deel van de gronden ondertussen onvruchtbaar is.
Het aandeel van de EU of België zal nog verder dalen als de wereldbevolking de komende decennia met een paar miljard mensen toeneemt en steeds meer mensen in landen als China, India of Mexico een auto, koelkast en vliegreis kunnen betalen.
De EU is met 9,3% van de wereldwijde uitstoot beperkt. Met dit alles is niet gezegd dat België of de EU geen gevoel van urgentie moet voelen. De EU behoort tot de grote vervuilers en het aandeel van de landbouw is te groot om te negeren. Hoewel de Belgische landbouw altijd duurzamer kan, mag niet vergeten worden welk aandeel andere sectoren hebben in het broeikasgasverhaal. De uitstoot van het Belgisch wegverkeer steeg in de periode 1970-2017 met zowaar 23%. De industrie is verantwoordelijk voor ongeveer de helft. Dan blijft een terechte vraag: wat eerst aanpakken? Moet dat de landbouw zijn?
