Nog een label rijker

De vraag is ook of de consument wil zien wat er achter het label zit en niet enkel naar het prijskaartje kijkt. Daar verschilt ‘Bleu Vallon’ van sommige andere labels. Het richt zich immers niet rechtstreeks tot de consument, maar tot de restauranthouder. Hier blijkt een probleem op te treden: Belgische menukaarten tonen te weinig Belgisch witblauw rundvlees. Hoe komt dit? Zijn we niet chauvinistisch genoeg, is het te duur, te ordinair, te onbekend,...