Uitnodigingen kwamen per post, vergaderen deden we met projector en stift
Luc Vanoirbeek was tussen ‘88 en ’92 voorzitter van Groene Kring en KLJ. In ’92 werd hij directeur van Groene Kring en KLJ. Die functie vervulde hij tot ’96. Daarna ging hij een lange carrière tegemoet bij Boerenbond. Nu is hij algemeen secretaris van het Verbond van Belgische Tuinbouwcoöperaties.
Sinds jaren was Luc al leiding bij KLJ, en in het jaar dat hij afstudeerde in Politieke en Sociale Wetenschappen sloot hij zich ook aan bij Groene Kring. “Mijn ouders hadden een gemengd bedrijf met fruitteelt en varkens”, vertelt Luc. “Daarnaast hadden we ook een zaak van Aveve thuis. Ik ben altijd heel geïnteresseerd geweest in het boerenleven. Mijn eerste functie was provinciaal secretaris in Limburg. In 1988 werd ik nationaal leider van KLJ, wat ervoor zorgde dat ik ook meteen voorzitter werd van Groene Kring. In die tijd hing dat nog samen. Toen ik in 1992 directeur werd van KLJ en Groene Kring heb ik er mede voor gezorgd dat die functies gesplitst werden.
Er kwamen dus aparte voorzitters. Dat was logischer, want het aandeel boeren in KLJ werd steeds kleiner. KLJ groeide uit tot een jeugdbeweging in plaats van een organisatie voor jonge boeren. We zorgden er toen wel voor dat linken bleven bestaan tussen het secretariaat en andere personeelsleden.”
Verschil in werking met vroeger
“Ik merk grote verschillen tussen de werking van toen en nu. Het doel is hetzelfde, maar de manier waarop is helemaal anders. Je kan je nu bijna niet meer voorstellen hoe we toen alles moesten organiseren. Voor vergaderingen maakten we bijvoorbeeld papieren uitnodigingen, en een verslag van een vergadering werd ook per post verzonden. Toen zat er heel weinig druk achter. Nu moet alles snel, snel.
In de jaren 90 waren er veel meer boeren, maar de specialisatie was een stuk lager. Er was toen ook nog een melkquotum van 300.000 l. Alles was kleinschaliger, maar de gedrevenheid van de boeren was even groot. Ik weet nog goed dat we presentaties gaven in alle parochiezalen met een projector en een stift. Nu kan er veel meer, maar wordt er ook veel meer verwacht”, legt Luc uit.
De mooiste herinnering
“Ik kon ten eerste al niet geloven dat ik betaald werd om voorzitter te zijn van Groene Kring. Ik deed dat zo graag, want dat was toen echt mijn leven. Ik heb veel belangrijke en mooie momenten meegemaakt tijdens mijn tijd daar. Zo denk ik aan de acties om ons te verzetten tegen ruimtelijke structuurplannen.
We gingen bijvoorbeeld een keer met z’n allen naar Mol-Postel om te protesteren tegen een groot golfterrein dat daar uitgebouwd werd zonder de nodige vergunningen. Daardoor kwam landbouwgrond voor jonge boeren verder onder druk te staan, maar we hadden niet bedacht wie de eigenaar van dat terrein was. Dat bleek de Baron de Broqueville te zijn en die was niet blij. Hij is ons zelfs komen bedreigen met een geweer”, lacht Luc.
“Ook de VLIF-hervorming (toen nog LIF) van 1992 staat nog in mijn geheugen gegrift. We streden voor betere toegang tot grond, voor productiemiddelen, voor betere ondersteuning van jonge boeren, afzetmogelijkheden…
De allermooiste herinnering aan Groene Kring is voor mij het moment waarop de toen toekomstige voorzitter van Boerenbond, Noël Devisch, het in een debat opnam tegen de vroegere Europese landbouwcommissaris Sicco Mansholt. Die man was onder meer één van de pioniers van het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid. Dat debat was in 1990 en Mansholt was toen 80 jaar. Hij kwam naar België met de trein vanuit Groningen. In de jaren 40 en 50 heeft hij veel voor de boeren betekend. Later kreeg hij commentaar omdat hij kantelde naar de Groenen. We zijn na het debat nog met hem gaan eten. Hij heeft een enorme indruk op mij achtergelaten”, zegt Luc.
Veel te danken aan Groene Kring
“Momenteel ben ik algemeen secretaris van het Verbond van Belgische Tuinbouwcoöperaties. De jaren tussen Groene Kring en deze job heb ik voor Boerenbond gewerkt. Als jonge gast heb ik veel competenties geleerd bij Groene Kring. Ik leerde omgaan met allerhande mensen, strijden voor gemeenschappelijke belangen, voordrachten houden, de politiek kennen, jonge boeren mobiliseren en hen laten samenwerken.
Nu ben ik ook bezig met coöperaties. In de organisatie waarvoor ik nu voor werk staat samenwerken of coöperatie centraal. De essentie van mijn werk is dus eigenlijk hetzelfde gebleven. Boeren laten samenwerken is de rode draad doorheen mijn verschillende jobs.”
Trots op de Groene Kringers van vandaag
“Ik vind het geweldig hoe gedreven zij nog steeds zijn en hoe zij met hun passie de wereld kunnen veranderen. Ik heb altijd bewondering gehad voor jonge boeren die opkwamen voor hun belangen. Nu geniet ik nog steeds ten volle als ik hun acties zie verschijnen in de krant en op tv. Of als ik Bram Van Hecke of Sam Magnus zie pleiten voor alle jonge boeren op vergaderingen.
Ik merk sterk op dat de leden vandaag zeer goed onderlegd zijn in wat ze vertellen. Ze zijn enorm goed op de hoogte van alles en worden ook goed bijgestaan. Ze hebben de capaciteit om hun doelen te bereiken en ze gaan ook echt voor dialoog. Het zijn geen schreeuwers of dreigers. Stiekem ben ik soms ook jaloers dat ik in mijn tijd niet aan sommige van hun acties heb gedacht. Ik ben echt heel trots dat ik deel mag uitmaken van de stamboom van Groene Kring”, besluit Luc.
