In 2012 besloot Ann te starten met een eigen zaak voor ijsverkoop. De opstart bleek al snel een succes en nog steeds stromen bij goed weer de klanten binnen. Begin 2020 nam Ann een volledig nieuwe binnenruimte in gebruik om ook bij regenachtig weer de klanten en scholen voor rondleidingen te ontvangen. Omwille van corona kon ze daar nog niet veel gebruik van maken.
Overname van boerderij
De Peinwinning is een vierkantshoeve die al 5 generaties in de familie van Nico zit. In een ver verleden woonden er zelfs nog prinsen en markiezen. Nico en Ann kozen ervoor om op hun bedrijf aan akkerbouw te doen, gecombineerd met zo’n 65 stuks melkkoeien. Vroeger waren er ook varkens aanwezig. Het melken gebeurt met een robot die Nico plaatste toen hij het bedrijf overnam in 2010.
Nico was 20 jaar toen hij zijn vader verloor. Hij wilde toen graag de boerderij overnemen, maar moest nog 2 jaar studeren. Zijn oudere broer was net afgestudeerd en nam die taak dan op zich, samen met zijn moeder. Twee jaar later nam Nico de taken van zijn broer over en bouwde hij een nieuwe melkveestal.
Hij koos ervoor om te werken met een melkrobot, om niet vast te hangen aan vaste uren en om de arbeidsdruk wat te verminderen, maar aan de robot hangen volgens hem toch ook wat nadelen vast.
Nico zou graag veel meer gebruik- maken van weidegang, want die optie is er. Met een robot is dat echter bijna niet te doen. Een ander groot nadeel is dat hij de koeien niet meer op dezelfde manier ziet als vroeger. Met een melkput zie je elke koe sowieso al 2 keer per dag. Met een robot loop je ook regelmatig door de stal, maar dat is toch anders. Er is ook plaats voor meer dan 65 koeien in de stal, maar de robot werkt op dat vlak beperkend.
Opstart ijsjes
Ann had bij de overname ook de ambitie om een eigen zaak op te starten en kwam zo bij melkverwerking terecht. “Ik studeerde in 2011 af als leerkracht, maar dat was eigenlijk niet echt mijn ding”, legt ze uit. “Samen met Nico ging ik langs bij enkele collega-landbouwers die aan melkverwerking doen, en daarop besloot ik om nog een jaar avondschool te volgen voor het maken van ijs.
Vervolgens moest ik bepalen of ik voltijds in de ijsverwerking wou staan, of dat ik toch nog een extra job zou zoeken om wat zekerheid te hebben. Ijs maken was moeilijk te combineren met iets anders, waardoor ik besloot om daar mijn voltijdse job van te maken. Van die keuze heb ik nog geen spijt gehad. De verkoop ging meteen best goed. Natuurlijk ging het toen nog niet zo goed als nu, maar de start was al veelbelovend.
We bouwden een oude stal om tot een verwerkingsruimte voor het ijs. Daar gebeurde tot vorig jaar alles. We hebben dan een ruimte met zitplaatsen bijgebouwd, die ik in 2020 in gebruik heb genomen. Door corona heb ik jammer genoeg die ruimte nog niet optimaal kunnen benutten.
Gelukkig hebben we buiten wel veel plaats en staan er bankjes waaraan de klanten kunnen zitten. Er staat ook een speeltuin met een kinderboerderijtje. Dat is wel een troef, want dat zorgt ervoor dat sommige mensen met kinderen hier lang kunnen blijven plakken, in de zomer dan toch.
In de winter zijn de mensen minder geneigd om naar hier te komen en binnen te zitten. Ik denk dat corona daar veel mee te maken heeft. Daardoor ben ik nu enkel open in het weekend. Half december sluit ik de deuren en ik denk dat ik ook in januari dicht ga blijven. In de winter werk ik dus enkel op bestelling, dan heb ik ook meer tijd voor onze 2 kinderen.”
Ijsstronken en -desserts
“Tijdens de feestdagen krijgen we heel wat bestellingen binnen. We hebben een groot keuzeassortiment in smaken en we werken elk product mooi af met eetbare decoratie. Mijn moeder en ik zijn beiden creatief en decoreren met veel liefde elke bestelling. Met de feestdagen in het vooruitzicht kunnen klanten ijsstronken, ijstaarten en ijsdesserts bestellen. Het liefst krijg ik de bestellingen een tijdje op voorhand binnen, maar natuurlijk komt het grootste deel last minute.
Daar zijn we dan ook op voorbereid. De eerste jaren was het niet zo gemakkelijk om alles in te schatten, maar ondertussen lukt dat al goed. Vorig jaar en ook dit jaar merkte ik wel dat er meer vraag kwam naar kleinere ijsstronken, want plots verkocht
Geen vast personeel
Ann en Nico hebben beiden hun eigen werk. Nico doet het boerderijwerk en Ann verzorgt heel het ijsgebeuren. “Af en toe help ik wel eens op de boerderij en helpt Nico bijvoorbeeld met platte kaas maken, maar we zijn beiden druk bezig met
Deze zomer heb ik voor de eerste keer een paar dagen de zaak overgelaten aan één van mijn vaste flexijobbers die de werking heel goed kent. Dat was eerst spannend, maar blijkt voor herhaling vatbaar. We gaan ook wel eens even van huis als ik de zaak een weekje sluit. Dan komt de broer van Nico een paar keer om de werking van de robot te controleren en om alle attentiekoeien op te halen. Daar zijn we heel dankbaar voor, want voor de kinderen is heel leuk als we eens van huis gaan.”
Hoeveverkoop
Op De Peinwinning kan je al tientallen jaren aardappelen kopen. Sinds 2 jaar zijn daar ook blauwe bessen bij gekomen. Het areaal dat Ann en Nico zelf niet verkocht krijgen, verkopen ze via enkele lokale marktkramers. De aardappelen gaan ook voor een deel naar de frietfabriek. Enkele lokale winkels verkopen ook hun ijs.
“We zouden graag zelf nog meer aardappelen verkopen en daarvoor is Nico een zelfbedieningsconcept aan het uitwerken”, vertelt Ann. “In Nederland is dat heel populair. Mensen duiden dan zelf aan wat ze meenemen en betalen het juiste bedrag.
In combinatie met mijn ijszaak kan dat zeker werken, want elke klant zal die aardappelen zien staan. Met dat systeem hoeven de klanten ook niet meer naar ons toe te komen, waardoor wij gewoon kunnen voort- werken.”
Verbredingsactiviteiten
“Om onze hoeve wat meer in de kijker te zetten en om landbouw wat dichter bij de burger te brengen, proberen we ook wel wat verbredingsactiviteiten te doen op onze boerderij. Één daarvan is bijvoorbeeld ons jaarlijks maïsdoolhof, dat dit jaar wel 4 ha groot was. Daar kunnen onze klanten door lopen na het eten van hun ijsje. Om het doolhof te maken, zaaien we in 2 richtingen, zodat er vakjes ontstaan. Nico telt dan de rijen en dan maak ik in Excel een plan voor het doolhof.
Veel te vaak wachten wij te lang om de groeiende maïs af te doen, waardoor we de stelen niet meer kunnen wegharken. Dit jaar hebben Nico en zijn broer dat opgelost door zelf iets in elkaar te flansen vooraan de tractor die we normaal voor de bessen gebruiken. Een loonwerker zal dat waarschijnlijk ook wel kunnen doen, maar dat hebben we nog niet gevraagd. Wij maken heel het doolhof zelf. In de voorbije koudere en natte zomer is dat doolhof zeker een extra troef geweest, want van veel ‘ijsjesweer’ was er geen sprake.
Daarnaast organiseren we ook in beperkte mate kinderfeestjes en boerderijbezoeken. Onze buurvrouw is gids en houdt zich als oud-leerkracht ook graag bezig met kinderen. We kunnen dus altijd op haar rekenen als er groepen langskomen.
Bezoek onder begeleiding
