Land- en tuinbouwers kregen eind vorige maand vanuit het departement Landbouw een ‘aanpassingssteun’ uitbetaald omwille van de marktverstoring ten gevolge van de Russische invasie in Oekraïne.
Dat is te begrijpen, al is het niet enkel de primaire sector die het moeilijk heeft. Ook de stap na hen krijgt of heeft het moeilijk. De Tiense Suikerraffinaderij, een grote gasverbruiker, anticipeerde al door tijdig energie aan te kopen en door investeringen in energiezuinige installaties. Suikerbieten moeten immers onmiddellijk verwerkt worden, veel uitstel kan niet. Wie denkt dit wel te kunnen, is het Nederlandse HAK, specialist in het vermarkten van groenten in bokalen. Zij kondigen aan in januari voor 6 weken de activiteit stil te leggen. De energieprijs is dan te hoog om de productie verder te zetten, maar de bevoorrading komt niet in het gedrang; klinkt het bij hen.
Toch vinden we het een signaal om bij stil te staan. De voedselproductie an sich komt voorlopig niet in het gedrang, wel de voedselverwerking en mogelijk ook de voedselbevoorrading. We schrijven bewust ‘voorlopig’. We horen signalen dat er minder meststoffen worden besteld en dat de prijsonderhandelingen tussen groenteboeren en afnemers niet vlot verlopen. Het is best mogelijk dat ze meer granen gaan uitzaaien, dan groenten planten.
Het is een signaal dat wij zien, maar dat ook het (politieke) beleid zou moeten opnemen. Voedselproductie en de rest van de voedingsketen verdient steun, geen aanvallen uit profileringsdrang. Het is dan ook ergerlijk dat er politieke individuen zijn die geen gelegenheid laten voorbijgaan om de landbouwsector aan te vallen. Eerder deze week was het op 4 oktober Werelddierendag. Ben Weyts (Vlaams minister van Dierenwelzijn, N-VA), Eva De Bleeker (Staatssecretaris voor Consumentenbescherming, Open VLD) en Meyrem Almaci (Vlaams parlementslid voor Groen) ‘gebruikten’ deze gelegenheid om hun beleid en/of zichzelf in de aandacht te werken. Al is wat Almaci deed misplaatst en zelfs ‘agribashing’. Volgens ons manifesteerde ze zich op de kap van de veehouders. Na een berekening die ons de wenkbrauwen doet fronsen, bracht ze cijfers naar buiten over het aantal landbouwdieren dat sterft alvorens ze het slachthuis halen én over hetgeen dit de Vlaming kost. De intensieve veeteelt is voor haar de grote schuldige. Laat nu net die veehouderij een oplossing bieden voor de energievoorziening van de Vlaming via de vergisting van mest. Juist dit wordt politiek niet bevorderd.
Om terug te komen op oorlogstermen: stop met elkaar aan te vallen, zoek elkaar op, steun en bescherm elkaar. Dit is veel duurzamer en hartverwarmender. We zullen het de komende (winter)tijd nodig hebben.
