Edito: Wordt Europa het weeshuis van de gewasbescherming?
Het traditionele seizoen van de proefveldbezoeken is afgelopen. Het is steeds interessant en uiteraard nuttig om te ontdekken wat onderzoeksinstellingen en firma’s te velde beproeven. Hoe moeten we immers in de toekomst onze gewassen nog efficiënt beschermen?
Doorgaans staan nieuwe producten, technieken, erkenningen... in de aandacht tijdens deze proefveldbezoeken. Er komen dus nog steeds nieuwe oplossingen op ons af om de uitdagingen van morgen aan te gaan. Helemaal boeiend worden de bezoeken als er een spontaan debat ontstaat tussen de aanwezigen, en al zeker als dit een gemengd publiek is met voorlichters, praktijkboeren, wetenschappers, onderzoekers en vertegenwoordigers van firma’s en overheden. Zo mochten we er vorige week nog eentje beleven.
Concreet stonden we stil bij de onkruidbestrijding in suikerbieten bij een actieve stof die een erkenning voor 3 toepassingen aan 0,210 kg/ha heeft. De fabrikant werkte aan een uitbreiding van de erkenning voor 4 toepassingen aan 0,150 kg/ha. Toen ze wisten dat er geen hernieuwing van de actieve stof kwam, zijn dan ook de inspanningen voor de uitbreiding van de erkenning gestopt. In voorgaand voorbeeld is een totale ‘seizoensinzet’ van 0,630 kg/ha wel toegelaten door de Europese regelgever en het alternatief van 0,600 kg/ha niet. In het verleden trokken ook alle Europese bieteninstituten al aan hetzelfde touw om deze actieve stof verder toe te laten, maar zonder resultaat. Het alternatief is volgens Europa: mechanische onkruidbestrijding.
We zijn niet tegen deze technieken, maar ze zijn niet zaligmakend, kennen ook hun beperkingen en de weers- en bodemomstandigheden moeten mee zitten. Ongetwijfeld zullen ze in de toekomst een deel van de oplossing zijn. Doorgaans zijn er meer schoffel- of wiedbeurten nodig om onkruiden in een teelt te beheersen dan dat er sproeibeurten nodig zijn. Een ander aspect is de verhoogde broeikasgasuitstoot bij mechanische onkruidbestrijding (meer brandstofverbruik). Europa die groener wil worden, bereikt eigenlijk zo het omgekeerde van wat hun doel is, toch als we het ruim bekijken.
Op de vraag waarom middelen verdwijnen of in dosis gereduceerd worden, klinkt meestal het antwoord dat ze mogelijk hormoonverstorend of kankerverwekkend zijn, of nog dat schadelijke effecten niet uitgesloten zijn. Een pientere fytoadviseur maakte de bemerking dat, wanneer dezelfde regels die worden toegepast voor fyto, ook voor dranken zouden gelden, er maar weinig aperitief meer zou worden gedronken...
Europa kan een derogatie geven om middelen in te zetten. Doen ze dit niet, dan is het laatste redmiddel een nationale derogatie. Is deze er vlak voor het seizoen, dan is de fabrikant wegens productieplanning niet meer in staat om middelen te produceren. Wereldspelers inzake fyto laten Europa nu al steeds meer links liggen. Dreigt Europa daarmee binnenkort het weeshuis van de gewasbescherming te worden?
