Stikstofbeleid maakt Vlaamse veehouderij onmogelijk
Het stikstofbeleid in Vlaanderen blijft de gemoederen beroeren. Katrien D’hooghe, managing director van de Belgian Feed Association (BFA) kroop in haar pen.
Nadat de Vlaamse regering er niet in slaagde het Vlaamse stikstofakkoord van maart om te zetten in een stikstofdecreet, dienden N-VA en Open VLD in juli een voorstel voor een decreet rechtstreeks in bij het Vlaams Parlement. Voor BFA blijft onder andere de ongelijke behandeling tussen industrie en landbouw onaanvaardbaar. Vlaamse politici kwamen vervroegd uit zomerverlof om de vergunningsaanvraag voor het Britse bedrijf Ineos te bespreken tijdens een parlementair debat. Intussen proberen jonge boeren met stropoppenacties op Vlaamse velden en steden de burgers te overtuigen van hun bestaansrecht.
Geraken we nog uit deze stikstofsoap?
Na een jarenlange discussie over de aanpak van het stikstofprobleem, stelde de Vlaamse regering op 10 maart 2023 triomfantelijk een akkoord voor om de stikstofuitstoot van industrie en landbouw aan banden te leggen. Hierbij kreeg de industrie een stikstofdrempel opgelegd van 1%, terwijl de landbouwsector het moet stellen met een drempelwaarde die maar liefst 40 (!) keer strenger is.
Het voorstel dat ingediend werd in het Vlaams Parlement in juli is nog een pak strenger en gaat veel verder dan de afspraken gemaakt in maart 2023. Een vergunning voor een bedrijf met een impactscore meer dan 0,028% wordt onmogelijk. Zo’n 90% van de stikstofuitstoot is afkomstig van bedrijven die in deze situatie geen vergunning meer kunnen krijgen! Zelfs bedrijven die voldoen aan de zeer strenge doelstelling van -60% emissie zullen hun vergunning verliezen bij een impactscore die hoger ligt dan 0,028%.
De weerslag van dit akkoord op de Vlaamse veehouderij mag niet onderschat worden. Waar is hier nog sprake van toekomstperspectief voor de sector, ruimte voor jonge boeren, rechtszekerheid of zelfs maar enige redelijkheid? Dit voorstel maakt veehouderij in Vlaanderen quasi onmogelijk. De ongelijke behandeling tussen industrie en landbouw is onaanvaardbaar. Vooral gezien de vele inspanningen die de landbouwsector levert om de stikstofuitstoot te verlagen: investeringen in energie-efficiënte en hoogtechnologische stallen, aanpassingen aan het veevoeder, betere mestverwerkingstechnieken, het verlagen van de veestapel… de boer betaalt het gelag voor zijn inzet. Zelfs de meest eenvoudige verlenging van een bestaande vergunning is vandaag onmogelijk.
Een streep door de hele agrovoedingssector
Terwijl onze boeren worstelen met het verkrijgen van vergunningen, steken Vlaamse beleidsmakers hun nek uit voor grote industriële bedrijven. Zo zorgde de omgevingsvergunning voor de nieuwe ethaankraker van Ineos voor een snelle actie vanuit het Vlaams parlement, terwijl onze boeren al 3 jaar moeten wachten zonder enige vorm van rechtszekerheid. Ter vergelijking: een bedrijf als Ineos stoot 65.649 kg reactieve N uit, het equivalent van zo’n 2,5 miljoen braadkippen die in een ammoniakemissiearme stal (AEA-stal) gehouden worden. De situatie wordt acuut en onhoudbaar. Met dit beleid trekt men een streep door de ganse agrovoedingssector. Nochtans een sector met een positieve handelsbalans van 7,5 miljard euro, die nauw verweven is met de veehouderij, de diervoedersector, de slachthuizen, de zuivel verwerkende industrie… en die daarbovenop een cruciale rol speelt in het in standhouden van onze welvaart en voedselzekerheid.
Dialoog en respect
BFA vraagt om dialoog en respect voor onze landbouwers. Om een faire behandeling waarin iedereen gelijk is voor de wet. Om politieke argumenten en beoordelingskaders te onderbouwen met actuele, correcte en wetenschappelijk bewezen cijfers. Om een einde te maken aan de impasse rond het vergunningsbeleid en zo een toekomstperspectief te bieden aan zowel de industrie als de landbouw in Vlaanderen.
De Belgian Feed Association (BFA) heeft als missie te streven naar de algemene maatschappelijke aanvaarding van een duurzame diervoederproductie. De 129 leden van BFA (kern- en diervoederfabrikanten) vertegenwoordigen zo’n 93% van de nationale productie. Diervoederfabrikanten maken gebruik van hoogwaardige voedermiddelen en herwaarderen jaarlijks circa 3,5 miljoen ton nevenstromen van onder andere de voedings- en biobrandstofindustrie die anders op de afvalberg zouden terechtkomen.
