Edito: Meer granen! Lost dat dan ineens alle problemen op?
Groene Kring had zijn originele kostuumactie goed getimed. Bij de tweede vergadering na het politieke zomerreces gooiden de jonge boeren het stikstofdossier nogmaals voor de voeten van de Vlaamse regering.
De actie aan het Vlaamse parlement leverde gemengde reacties op. Bij Open Vld lijken ze nu toch vooral te willen wachten op het advies van de Raad van State over het stikstofbesluit van deze zomer.
Minister Demir nipte van een glas verse Vlaamse koemelk, die nergens ter wereld zo klimaatvriendelijk wordt geproduceerd als in Vlaanderen, en besloot het korte overleg met Groene Kring met de oproep dat de Vlaamse landbouw gewoon ‘meer granen’ moet produceren.
Met ‘meer granen’ bedoelt ze vermoedelijk impliciet ‘minder vee’. Vee staat immers voor stikstof en stikstof mag straks nog enkel door Ineos en andere industrie geproduceerd worden. Dat is toch het besluit van de jonge boeren die het stikstofbesluit van de N-VA van deze zomer gelezen hebben. Het is volgens hen nog maar de vraag of het reduceren van de Vlaamse veestapel effectief tot meer granen, minder stikstof en een betere leefomgeving in het algemeen zal leiden. Verschillende wetenschappers merken op dat vee en weidegronden net essentieel zijn voor de biodiversiteit. Misschien lossen we ons eigen stikstofprobleem op, maar vergroten we het stikstofprobleem in andere landen, die melk en vlees naar ons zullen exporteren.
De waarschuwing dat er met het N-VA-voorstel inzake stikstof voor vele landbouwbedrijven een oplossing is – maar dus niet voor alle – samen met de ‘meergranenoproep’ laten heel wat alarmbellen afgaan bij de jonge boeren. In hun redenering zijn de in Vlaanderen geproduceerde granen in aanzienlijke mate bestemd als voer voor kippen, varkens en runderen en niet voor menselijke consumptie. Om bijvoorbeeld baktarwe te kunnen produceren, moeten de gewassen meer bemesting krijgen dan vandaag in Vlaanderen is toegelaten.
Demir kan het glas klimaatvriendelijke koemelk dat ze kreeg van Groene Kring morgen misschien vervangen door een glas industriële haverdrink, om even bij de granen te blijven, maar de meest hoogwaardige toepassing voor het residu van dergelijke melkvervangers is vaak dan toch als veevoer.
De jonge Vlaamse landbouwers verdienen beter dan afgescheept te worden met al te eenvoudig voorgestelde oplossingen met ‘een beetje meer van dit’ en ‘een beetje minder van dat’.
