Fokkerij d’Ardenne uit Wilogne
Begin van de jaren tachtig koos familie Johan en Michèle Delahaye-De Laurier uit Wilogne (Houffalize) in de Belgische Ardennen voor het fjordenpaard als familiepaard. Sober in onderhoud (helaas vlug te zwaar), een voor kinderen veelvuldig vrijetijdspaard dat in heel wat disciplines zijn man kan staan.
“Fokken was van meetaf de bedoeling, want in een gezin met vier kinderen kan er wel meer dan eentje gebruikt worden”, vertelde ons Johan Delahaye. “Na een bezoek aan het moederland Noorwegen importeerden we de eerste merrie en hengst. Het verleden wees uit dat goede origines uit het moederland zelden ontgoochelen in de fok.”
Zelf streefden ze in hun fokkerij steeds naar de rastypische fjord, gekoppeld aan een efficiënte bruikbaarheid waarbij het karakter allerminst te verwaarlozen is. Johan: “Keuringen en verrichtingsproeven voor merries en hengsten in het stamboek, kan ik in deze alleen maar toejuichen. Ons stamboek legt de lat hoog, wat resulteert in het feit dat goed opgeleerde en correcte dieren steeds hun weg vinden.”
Beperkt fokken
Er wordt beperkt gefokt met vier merries die beurtelings om de twee jaar naar de hengst gaan. De veulens blijven bij de merrie in de kudde tot na de winter. Pas in de lente gaat de merrie terug naar de hengst. Dit geeft een evenwichtig gevoed veulen opgroeiend in de kudde, een merrie die niet overbelast wordt in de fok en die een prima conditie behoudt. “De keuze van een geschikte hengst is steeds een leuke bezigheid waarin goede bloedvoering primordiaal is en waarbij de invloed van de merrie vaak wordt onderschat,” aldus Johan.
