Edito: Wie stopt de ‘fermettisering’?
De conceptnota van 7 Vlaamse parlementsleden van N-VA over de fermettisering gaat over de tongen. Wordt deze nota de eerste stap naar concrete acties die het probleem oplossen of zit er meer achter en moet de oplossing van de sector zelf komen?
In het aanduiden van oorzaken en gevolgen is de conceptnota heel helder en correct. Heel wat bedrijfsgebouwen en -woningen uit de agrarische sector komen in handen van vermogende burgers. Dat knabbelt aan het landbouwareaal en hypothekeert de werking van de overgebleven boeren, want deze ‘nieuwkomers’ zijn al eens intolerant tegenover hun nieuwe buren uit de landbouw.
De lijst van oplossingen die worden aangereikt, kan de landbouwsector minder overtuigen. Hoorzittingen kunnen interessant zijn en zijn misschien zelfs nodig, maar als er met elke ‘ja, maar’ rekening wordt gehouden, krijgen we op het einde van de rit misschien een regelgeving met zoveel uitzonderingen dat er op het terrein maar weinig opgelost wordt. Doortastend beleid ter zake zal nooit populair zijn en vermoedelijk zullen maar weinig politieke zwaargewichten hierin durven doorpakken.
Er leeft ook een zeker wantrouwen tegenover deze conceptnota, omwille van de hoek van waaruit hij gelanceerd wordt. Dit is dezelfde partij die inzake dierenwelzijn de beste en strengste leerling van Europa wil zijn, die het Rampenfonds uitdooft op een moment dat er steeds meer rampen zich voordoen, die lang getalmd heeft met oplossingen om zwerfvuil weg te krijgen van akkers en weiden en die recent nog zowat de voorzet gaf aan organisaties om de erkenning van de Lely Sphere juridisch aan te vechten. Die lijst kan waarschijnlijk nog aangevuld worden, terwijl de Vlaamse premier van dezelfde partij stellig beweert dat zij niet langer de antiboerenpartij van Vlaanderen zijn. De sector kijkt met toch een lichte argwaan naar de oplossingen die deze draak met 2 koppen zal aanreiken.
Nochtans is urgentie ter zake geboden. Met de vergrijzing in de sector en daarnaast het groeiende aantal stoppers in onder meer de veeteelt zal voor nog veel meer bedrijfswoningen een oplossing moeten gevonden worden. We gunnen het iedereen, maar als elke gepensioneerde boer(in) op zijn of haar erf blijft wonen en als elke stopper verkoopt aan de hoogste bieder, is het de landbouw zelf die de strop nog wat harder toetrekt voor de resterende en toekomstige boeren en boerinnen.
De verantwoordelijkheid daarvoor bij elke individuele boer(in) leggen, werkt niet, anders zou de ‘fermettisering’ vandaag niet op de agenda staan van maatschappij en politiek. Het zijn dus toch die laatsten die met (goede) oplossingen zullen moeten komen.
