Edito: De vloek van de knallende knolcyperus
Het zou de titel van een stripverhaal van Suske & Wiske kunnen zijn. Dat is het helaas niet, maar het vat de situatie samen waarin we vandaag de dag zitten. Knolcyperus laat het immers nogal stevig knallen in de landbouwsector.
De situatie werd bevestigd op een studiedag die dit najaar in Peer plaatsvond. Enerzijds werd tijdens het studiemoment heel wat toelichting gegeven bij onderzoek, ervaring en wetgeving. Anderzijds knalde het tijdens het debat en tijdens de vraagstelling vanuit het publiek wel.
Landbouwers voelen zich ietwat hulpeloos doordat de beheersing van knolcyperus verplicht is, terwijl er onvoldoende effectieve maatregelen zijn. Daardoor zien ze ook de waarde van hun gronden en zelfs van hun bedrijf dalen. Toch zijn er wel genoeg mogelijkheden om de inspanningen van de boer te controleren en te sanctioneren. Ze hekelen ook het feit dat bijvoorbeeld everzwijnen voor verspreiding van knolcyperus zorgen, maar dat deze problematiek niet afdoende wordt aangepakt. De landbouwer wordt echter wel aangepakt bij het niet naleven van maatregelen.
Het heikele punt is dat een effectief (chemisch) middel of een effectieve techniek ontbreekt om daadwerkelijk knolcyperus te bestrijden op het veld. Gewasbeschermingsmiddelenfabrikanten laten Europa steeds meer links liggen om nieuwe producten te laten erkennen. Nochtans wordt dit vaak gesuggereerd als oplossing. Glyfosaat blijkt mogelijkheden te bieden, al zijn er verschillende bezwaren in het verhaal. Dit middel werkt onder andere niet even goed op iedere kloon en ook niet aan de erkende dosering. Dit blijkt al meermaals onderzocht te zijn, maar onderzoekers durven hierover maar moeilijk te communiceren. Is het omwille van het publieke/politieke standpunt omtrent gewasbescherming of omdat het niet past binnen de huidige wetgeving...?
Knolcyperus is een problematiek waarmee we al meer dan 40 jaar kampen, zeg maar gerust de arbeidsloopbaan van iemand, en nog staan we nergens. Moeten we dan niet durven zeggen om het over een andere boeg te gooien? Behandel desnoods pleksgewijs met de rugsproeier aan een veel hogere dosering met een controversieel middel. Als er bij het publiek geen vertrouwen is om dit door een landbouwer of loonwerker te laten doen, geef de opdracht dan bijvoorbeeld aan overheidspersoneel. Of laten wij het nu te hard knallen...? Het kan soms beter zijn om even door een zure appel te bijten om finaal te evolueren naar een situatie die beter smaakt.
Niets doen is alvast geen optie, want dan kunnen mogelijk in de toekomst de deuren van boerderijen en afnemende industrie dichtknallen doordat er geen landbouwgrondstoffen geteeld en verwerkt kunnen worden binnen de wetgeving. En dat is toch een ongewenst scenario, niet?
