Opinie: Ben Weyts, kom op het terrein!
Vlaams volksvertegenwoordiger Francesco Vanderjeugd roept minister van dierenwelzijn Ben Weyts op om kennis te nemen van de veehouderij, vooralleer de verrijkte kooien te verbieden. In onderstaand opinie-artikel noemt de liberaal Weyts een “een echo van de dierenrechtenverenigingen”.
Ben Weyts bepleit, zoals gewoonlijk als echo van de dierenrechtenverenigingen, het einde van de verrijkte kooien voor kippen. Klinkt sympathiek, maar houdt puur qua dierenwelzijn niet volledig steek. De alternatieve kooisystemen zijn immers ook niet volledig ‘koosjer’. Loslopende kippen riskeren sneller borstbeenbreuken, lopen op nat uitstrooisel (wegens uitwerpselen die hierin vermengd zitten) en zijn vatbaar voor pootrot en infecties, waardoor men weer sneller of zelfs preventief antibiotica moet toedienen.
Daarnaast zijn kippen dieren die van nature steeds dicht op elkaar zitten. Economisch is het op dit ogenblik een onhaalbare kaart: de verrijkte kooien waren het alternatief voor de klassieke legbatterijen die vanaf 2012 verboden werden. De meeste Vlaamse pluimveehouders hebben geïnvesteerd in verrijkte kooien. Dat zijn leningen met afschrijvingen op 20 jaar. Momenteel hebben de Vlaamse pluimveehouders hiervoor nog €25,7 miljoen aan leningen lopen. De langstlopende lening is tot het jaar 2033.
Je kan moeilijk zeven jaar na datum komen zeggen dat die investeringen voor niets geweest zijn en de sector dwingen tot nieuwe zware investeringen, die voor een pluimveebedrijf van 60.000 kippen gemakkelijk €900.000 bedragen voor reconversie van een bestaande stal en 1,6 miljoen voor een nieuwbouwstal. Dit is niet verantwoord, zeker niet als het alternatief qua dierenwelzijn evenmin vrij van zonden is.
Dat er al een verbod in Wallonië gaat opgelegd worden tav verrijkte kooien is een niet-relevant argument voor Vlaanderen. De pluimveehouderij stelt in Wallonië amper iets voor. 95% van de bedrijven zitten in Vlaanderen. Overigens wordt het dan ook eens hoog tijd dat Wallonië consequent met zichzelf is en een verbod op dwangvoederen instelt. Vreemd genoeg is men dat item ‘vergeten’ bij het opstellen van de strenge dierenwelzijnswet. Het feit dat men hier met een tiental kwekers wél een wezenlijk zakelijk belang heeft, zal hier niet vreemd aan zijn.
Kiesvee
Het is eigenlijk grof: minister Weyts ontvangt zonder enig probleem Animal Rights, een beweging die undercover gaat inbreken bij pluimveeboeren om beelden te schieten, maar zelf heeft hij nog nooit als minister een voet in een pluimveebedrijf gezet, laat staan in een ander nutsbedrijf. Bijzonder eenzijdig voor een minister van Dierenwelzijn en een motie van wantrouwen naar de sector die hij nu kosten wil jagen terwijl ze nog volop hun leningen van hun vorige verplichtingen in het kader van het dierenwelzijn aan het afbetalen zijn.
Andermaal kiest hij voor een aankondigingspolitiek en polarisatie in de plaats van sereniteit en overleg. De sector verdient pragmatisme. Maar Weyts schuift de factuur weer eenzijdig door naar de sector die moet investeren in een oplossing die zelf niet perfect is.
Met het terugfluiten van de kilometerheffing heeft hij een Ben-belasting vermeden, maar amper één dag later verlegt hij zijn actieterrein naar zijn geliefkoosd doelwit: de nutsdierenhouders. Hopelijk maakt hij ook daar een bocht van 180 graden. De term ‘kiesvee’ wordt in deze electorale periode wel op een bijzondere manier geïnterpreteerd door deze minister van Dierenwelzijn.
We hebben er alle begrip voor dat maatschappelijke gevoeligheden en inzichten rond dierenwelzijn evolueren. De vraag naar afschaffing van kooisystemen willen we dan ook niet zomaar veronachtzamen. Evenwel is de waarheid over dierenwelzijn in kooi- vs. andere systemen geen zwart-wit-verhaal en verwachten we dat ook eerst de minpunten van niet-kooisystemen worden aangepakt.
Daarenboven blijft er een economische realiteit, zeker in Vlaanderen, en is er de lopende leninglast ten gevolge van het vorige verbod op het gebruik van de klassieke legbatterij. Het is dus niet via stoere mediaverklaringen om radicale bewegingen als Animal Rights naar de mond te praten in de rechtstreeks aanloop naar verkiezingen dat je dit aanpakt. Wij kiezen voor een serene aanpak, waarbij we met de sector rond de tafel gaan zitten en nagaan hoe, op welke termijn én in ruil voor welke financiële tegemoetkomingen vanuit de overheid dit objectief om te komen tot een kooiverbod kan worden aangepakt.
Als de maatschappij immers van mening is dat kippen niet meer in kooien mogen worden gehouden, moet ze voor die ethische beslissing ook de financiële consequenties voor haar rekening willen nemen en de factuur niet integraal doorsturen naar de pluimveehouders, die overigens niets onwettelijks doen.
