Libramont, festival van politiek opportunisme
De Beurs van Libramont was zoals elk jaar een plek voor verkopen, prijskampen, een dagje uit en discussies over waar het met de landbouw naartoe gaat, of zou moeten gaan. De Waalse politiek maakte er mooie sier, terwijl het de landbouw in werkelijkheid sterk beknopt. De goeddeels afwezige Vlaamse politiek zou de volgende editie wellicht beter niet links laten liggen.
Waals minister-president Willy Borsus sprak met boeren en liet zich uitgebreid fotograferen bij diverse initiatieven die moeten leiden tot betere voeding, meer transparantie in de voedingsketen en vooral een betere boerenprijs. Geen wonder wellicht als je bedenkt dat de voedingsindustrie de grootste investeerder in Wallonië is. Borsus tekende samen met Waals landbouwminister René Collin een petitie tegen een vrijhandelsakkoord met de Zuid-Amerikaanse landen van Mercosur.
Borsus en Collin waren niet alleen, ook federaal landbouwminister Denis Ducarme was aanwezig, evenals een serie Waalse federale en gewestelijke parlementsleden. Een beetje wrang is de aandacht die men toonde voor de sector toch wel. Het is immers Wallonië dat de mogelijkheden tot schaalvergroting zeer beperkt, en droomt van een wereld zonder pesticiden. De vele Vlaamse boeren die op zoek naar ruimte wel naar het Zuiden willen uitwijken, zijn in Frankrijk beter af.
Een prominent zakenman op de beursvloer noemde het Waalse beleid op de beurs zelfs “een halve misdaad tegen de menselijkheid”. De wereldwijde vraag naar voedsel groeit immers snel en gezien de waanzinnige productiviteit, milieu-efficientie en de hoge dierenwelzijnsnormen is Noordwest-Europa bij uitstek geschikt een deel van die vraag in te vullen. Nu is schaalvergroting geen antwoord op ons aller vragen, maar feit is dat kosten verdelen over een groter volume voordelen biedt, en een legitiem businessmodel is.
De meest prominente Vlaamse politici en zelfs de voorzitter van de Boerenbond lieten de beurs aan zich voorbij lieten gaan. Opmerkelijk, want een kwart tot een derde van de 200.000 bezoekers van de Beurs van Libramont komt uit Vlaanderen, en ook een zeer groot deel van de standhouders heeft haar hoofdvestiging in het noorden van het land. Het is een feit dat het landbouwbeleid van Vlaanderen en Wallonië door de regionalisering van beleid steeds verder uit elkaar lopen.
Juist het informele karakter van de Beurs, met haar uitgebreide eetmogelijkheden, de paardenshows, prijskampen en ronkende machines, biedt de mogelijkheid eens met de Waalse beleidsmakers om de tafel te zitten, en het gevoelen in de sector te peilen.
