Edito: Meer en beter communiceren
De Beurs van Libramont kan dit jaar niet doorgaan, maar laten we het idee achter de beurs - een landbouw dichtbij de mensen - niet vergeten. Met meer open en directe communicatie kunnen we wellicht de goodwill kweken die voorkomt dat het voortbestaan van onze sector een gespreksonderwerp blijft.
De Beurs van Libramont staat traditioneel eind juli op het programma. Op de beurs diep in Wallonië ontmoeten landbouwers elkaar, maar ook mensen uit de agribusiness, de politiek, het beleid en soms en tot op zekere hoogte de consument. Het is een plek waar de landbouw terecht gevierd wordt. Terecht, want wat economen ‘primaire productie’ noemen ligt aan de bodem van onze beschaving en economie.
Alle groei begint bij voldoende kwalitatief, gezond en veilig eten. Een sterke landbouw stelt anderen in staat om zich te richten op industrie, handel... Wie een boek leest over de bloei van het Westen, maar ook van bijvoorbeeld Japan of Korea, ziet dat het begon bij een overheid die begreep dat de landbouw productiever moest worden, en de landbouwgrond eerlijker verdeeld. Landbouw is ontwikkeling.
Misschien mag de Beurs toenemend ook de plek zijn voor een gestructureerd debat. Wie met vertegenwoordigers in de landbouw of agribusiness spreekt, hoort steevast goede argumenten voor of tegen beleid. Niet dat deze argumenten het altijd zullen winnen van andere argumenten, maar het is te vaak een geluid dat überhaupt niet wordt gehoord. Hoe kunnen we anders een treursaga als het MAP verklaren?
Misschien hoort men de argumenten niet omdat de brede maatschappij gewoonweg niet wil luisteren. Inderdaad, soms gaat de quote “geef me niet de feiten, ik heb mijn mening al gevormd!” op, zeker als men een ideologisch gedreven einddoel nastreeft. Maar misschien komt het ook omdat we als sector vooral met elkaar praten. Onlangs op bezoek bij een mengvoederbedrijf was dit het onderwerp van een korte discussie.
“Maar we werken goed samen aan allerlei duurzaamheidsplannen”, werd gezegd. “In het kader van de BFA, FEFAC…” Welke burger weet van het bestaan van die organisaties, of zit te wachten op statements van belangenorganisaties? De industrie is met haar winstoogmerk in de ogen per definitie verdacht. Het verhaal vertellen we daarom beter ook zelf, direct, als mensen tegenover mensen. Dat betekent ook dat we moeten luisteren en niet- een menselijke reflex- al denken aan ons antwoord voordat hij of zij is uitgesproken.
Een CEO van alweer een andere mengvoederfabrikant zei onlangs over de culturele omslag binnen ‘zijn’ bedrijf: ‘informatie = betrokkenheid = motivatie’. Dit is een mooi principe dat misschien niet alleen geldt voor een bedrijf met personeel, maar ook voor boeren met heel veel consumenten. Motiveer mensen om die wat hogere prijs te betalen, om voedselproductie te doorgronden, want in dit overvolle landje hebben we goodwill hard nodig.
