Broers Cocquyt op De Mahoney: ‘Gedeelde passie voor topkoeien versterkt familieband’
De afgelasting van de Foire de Libramont is voor liefhebbers van veeprijskampen ook een streep door de rekening. “Zonder overdrijven is de grote passie voor ons vleesvee wat ons op het bedrijf bindt”, zeggen de broers Tiemen (33) en Jarich (30) Cocquyt van De Mahoney. Ze krijgen in hun activiteiten nog de volle steun van vader Marc en moeder Christa Loyson.
Het zou in de laatste week voor Libramont nog drukker en stressvoller zijn dan anders. Maar dat is het nu niet, omwille van de afgelasting door corona. “We missen wel die veeprijskampen. Niet alleen de wedstrijden en de competitie zelf, maar vooral ook de sfeer die rond zo’n topevenement hangt”, zegt Tiemen.
“Mijn broer Jarich was vroeger in de aanloop nog meer gestresseerd. Maar we kijken beiden ernaar uit om weer aan wedstrijden deel te nemen. Die prijskampen hebben alles met ons werk, de dagelijkse inzet, de fokkerij te maken. Anderzijds is het wel ontspannend, om vrienden te ontmoeten en mensen te zien die ook zo gedreven bezig zijn met het Belgisch witblauw.”
Ideaal slagersbeest
Niet dat hun ouders zelf aan veeprijskampen deelnamen, ze gingen wel eens kijken. Maar het waren vooral de kinderen Tiemen en Jarich die, toen ze nog tieners waren, graag deelnamen aan zulke wedstrijden. “Het is een uitlaatklep en iets om trots op te zijn. Onze runderen zijn van topkwaliteit en het bindmiddel van het bedrijf en van onze sterke broederband. Hoewel we twee totaal verschillende karakters zijn, is door die gedeelde passie onze broederband alleen maar sterker geworden. Dat houdt ons samen”, legt Tiemen uit. “Die passie voor die runderen is deels ook de reden waarom we samen boeren.”
Affligem, Tielt, Wulpen, Libramont, Erpe-Mere. Het zijn heel belangrijke afspraken. “We nemen normaal niet aan wedstrijden deel als het - zoals ook bij ons in de winterperiode, Agribex... - heel druk is in de groenten. Maar we hebben in de voorbije 25 jaar als bezoeker geen enkele editie van Libramont gemist, denk ik. Die openluchtbeurs en de daaraan gekoppelde wedstrijden zijn uniek: buiten, mooi weer, heel veel volk en een deelnemersveld dat absoluut top is. Het is zonder twijfel het wereldkampioenschap van de veeprijskampen Belgisch witblauw. Ook Agribex staat hoog aangeschreven.”
En dan moeten ook de runderen top zijn. “En daar wordt in de voorbereiding maanden naar toe gewerkt. “Correct in de benen, een goede voorhand, mooie ruglijn, bespiering in de achterhand... Dat zijn belangrijke kenmerken. Rendabele runderen zijn dan ook weer breed van schouder, en ook lang. Meer rendement van voren, dan achteraan. Dat is een ideaal slagersbeest ”, aldus Tiemen.
Idealiter kalveren de runderen dan 3 à 4 maanden voor Libramont. “Dan laten we de kalveren zuigen en krijgen ze natuurlijke hormonen binnen. De koe trekt dan mager en dan voederen we bij. Dat nieuw vlees spant iets meer, geeft wat meer expressie, wat de spieren extra benadrukt. Ze staan dan puurder en gespierder, en minder papperig. Onze deelnemers staan dan ook apart in een stal.”
Emotie en verstand
Resultaat van dat vele werk zijn mooie titels én veel ereplaatsen. “Belangrijk voor de fokkerij, voor het eigen bedrijf. Ook voor de verkoop, naar onder meer Nederland en Groot-Brittannië. We halen zo gemiddeld heel goede cijfers, telden vorig jaar enkele dieren met 90 punten, of excellente koeien. We streven ernaar om gemiddeld een goede stal te hebben. Om de onder- en bovengrens zo dicht mogelijk bij elkaar te hebben, en dat gemiddelde zo hoog mogelijk.”
Winnen is leuk, maar ook deelnemen. “Uiteraard wil je altijd zo hoog mogelijk eindigen. Het is een ontlading als je wint, een teken dat je goed bezig bent, het resultaat van heel hard en goed werken. In alles wat we doen, willen we goed zijn. Dat geldt in het vleesvee, maar ook in de groenten.”
Die emotie haalt het bij prijskampen vaker op het verstand. “Zulke wedstrijden en kampioenschappen zijn veel meer dan folklore. Het is inderdaad wel opletten voor de insleep van ziektes, en zo. Zulke prijskampen zijn op sanitair vlak misschien niet het beste idee. We letten dan ook heel goed op.”
Niet altijd koosjer
Elke veehouder droomt van winst in Libramont. Maar met een topkoe alleen kom je er niet. Er is ook de jury, een verschil tussen Vlamingen en Walen. Niet het minst in Libramont. Terug naar 2016. Een jaar waarin topkoe Godin van de IJzer (De Mahoney)... won, en toch niet. In de tweede rubriek koeien, gekeurd door een Vlaams jurylid stond Godin van de IJzer (v. Adajio) van De Mahoney op 1a. Op 1c stond toen Moisson du Coin (v. Imperial) van Mailleux-Dony uit Braibant.
“De voorzitter oordeelde dat deze uitslag niet kon en liet via de omroeper een Waalse keurmeester opdraven”, stond in de pers te lezen. Die andere keurmeester zette Moisson op 1a, en Godin op...1c. En zo werd De Mahoney derde in plaats van eerste. Reden voor het eerste jurylid om zijn ontslag te geven... “Onterecht verlies, maar het bracht toen veel publiciteit op.” Het is nu uitkijken naar de eerst geplande veeprijskamp op 1 augustus in Erpe-Mere.