Edito: Verliest of wint bietsuiker zijn zoetheid?
De suikerbietentelers maken zich terecht zorgen over hun toekomst. Sinds het wegvallen van het suikerquotum hebben ze geen makkelijke financiële jaren achter de rug. Ook teelttechnisch kregen ze stevige uitdagingen te verwerken, helaas ook tijdens de afgelopen campagne. Alweer blijkt dat de boer zijn portefeuille buiten in weer en wind ligt én dat anderen, zoals de afnemers en politici, beslissen wat hierin kan komen.
Iedereen zal zich het natte jaar 2021 herinneren, en zeker de bietentelers, omwille van de lagere suikerrijkheid. Net dat laatste maakt dat ze een mindere valorisatie kennen voor een product waar ze een jaar lang vakkennis in staken.
De bietenproducent wordt ondertussen bijkomend geconfronteerd met toenemende productiekosten voor zaad en fytoproducten, om nog maar te zwijgen van de meststoffenprijs voor het komende seizoen... Voor de aankoop van zaad zorgt de Tiense Suiker wel voor een korting. Dat is welkom, maar de plantersorganisatie had op meer gehoopt.
De verwerking van een interview met de directeur grondstoffen van de Tiense Suikerraffinaderij, zowel over de voorbije campagne als over de toekomst, liep nog volop (zie p. 22) toen een persbericht binnenliep van de Confederatie van Belgische Bietplanters (CBB).
CBB maakt in haar persbericht (zie p. 14) een terechte bedenking: de suikerfabriek wordt net als landbouwers, particulieren en bedrijven geconfronteerd met hogere energiefacturen. Hier zit niets anders op dan die te betalen. Waarom kan de suikerfabriek dan ook niet de gestegen teeltkosten betalen?
Luisteren we naar de suikerproducent, dan wijst die op de relatie planter-fabriek. Beide hebben elkaar nodig, zonder kan niet! Dat snapt iedereen. We merken ook hoop op beterschap. Die hoop willen we niemand ontnemen, maar als ondernemer is het gevaarlijk om met het hoofd hoopvol in de wolken te leven en de realiteit uit het oog te verliezen.
Onlangs werd de aardappeltelers nog geadviseerd om hun teeltkosten goed uit te rekenen en om te weten welk contract ze sloten met de afnemende industrie. Wel, dat geldt ook voor de producent van suiker, maar evenzeer voor deze van vlees, zuivel, groenten.. Behoed je ervoor om eenzijdig mee te stappen in het advies van je afnemer, welke zoete toekomst er ook voorspeld wordt. Eenzelfde verhaal horen we bij groentetelers. Zij worden onder enorme druk gezet om afnamecontracten te tekenen, waarin de meerkosten amper of onvoldoende verrekend zijn.
Eens een jaartje met zijn allen wat minder rendabele teelten verbouwen kan het financieel rendement mogelijk doen verbeteren. Misschien kunnen we zo terug de suiker zoeter doen smaken?
