In Tielt nodigde Exportslachthuis Tielt de pers uit om te komen kijken naar hoe het slachten in de praktijk verloopt (p. 3-4).
De verschillen in stijl waren opmerkelijk. In Oevel lazen we in de begeleidende brochure over ‘klanten die nooit genoeg krijgen van het beste varkensvlees omdat ons product de perfectie voorbij is.’ De gracieuze ex-Miss Belgian Beauty Cynthia Reekmans begeleidde de Europees Commissaris voor Landbouw Phil Hogan naar het doorknippen van een kraaknet Europees lintje in een feërieke tent.
In Tielt begeleidde de CEO van Exportslachthuis Tielt de pers naar een werkvloer waar de machines draaiden, de varkens roken en het bloed vloeide. Los van de uitgesproken ambitie om het modelslachthuis in dierenwelzijn te zijn, werd het toch een rondleiding in eenvoud, openheid en nederigheid.
Het verschil in aanpak geeft te denken over hoe de slachthuiswereld - onvermijdelijk met de veeteelt verbonden - zich moet tonen aan een maatschappij die steeds verder van de veeteelt, en zeker van het slachtproces verwijderd is.
De doorsnee consument is nog wel warm te maken voor bloed in de bloedworst, maar niet voor bloed op de slachtvloer. In Tielt bestaat de kans dat alleen zij die zich verbonden voelen met de sector zich aangetrokken zullen voelen tot een slachthuisbezoek. Zij die in het voorjaar het meeste lawaai maakten, willen enkel de deuren toe zien gaan.
Daartussen bevindt zich een grote massa van consumenten. Wie biedt hen het juiste product met de juiste hoeveelheid informatie?
