Marc en Lut zorgen voor ijs én koeien om bij weg te dromen

Marc melkt 75 koeien, waaronder enkele toppers zoals een Europese reservekampioene. Zijn zoon is degene die de grootste passie heeft voor de opfok. De liefde voor de boerenstiel heeft hij duidelijk van zijn vader meegekregen, en daarom zou hij op 1 april 2022 mee in het bedrijf stappen, maar dat is niet gelukt.

Dromen op pauze zetten

Voor Marc en Lut is het hard werken op de boerderij en ze kunnen er eigenlijk nooit tussenuit, zeker niet nu ze het ijssalon hebben. “Een zondag is voor ons geen rustdag, maar de drukste dag van de week. Dan zit het hier helemaal vol. Met onze zoon erbij zouden we de taken nu en dan eens kunnen overlaten aan iemand anders, maar het stikstofakkoord stak daar een stokje voor.

De plannen voor de nieuwe stal waren af. We moesten enkel nog een vergunning krijgen, en dat is nu onmogelijk. We hadden grote plannen om dit bedrijf nieuw leven in te blazen, maar we zullen die nog een tijdje moeten opbergen. Dat deed bij ons wel even de moed in de schoenen zakken. We hadden nu meer tijd voor elkaar en onze familie kunnen hebben, maar het mocht niet zijn.”

Derde generatie

Marc is de derde generatie van zijn familie die de boerderij voortzet. Zijn ouders hadden varkens en dubbeldoelkoeien, melken was dus niet de hoofdzaak. Marc had een ander plan voor het bedrijf en wilde heel graag melkveehouder worden met zwartbonte Holsteins.

“In mijn hart was ik een melkveehouder, en dus heb ik in 1992, toen ik het bedrijf overnam, een nieuwe melkveestal gezet. In de zomer doen de koeien aan weidegang en in de winter staan ze in een potstal. Ik was graag al overgeschakeld naar melkrobots, maar in de oude stal zie ik dat niet zitten.”

Passie voor genetica

“Mijn zoon en ik zijn veel bezig met de genetica van onze koeien en daardoor zijn we ook heel trots op onze veestapel. Als iemand speciaal naar jouw bedrijf komt om een stapel kalveren of vaarzen aan te kopen, voelt dat als een groot compliment.

Wij houden 50% van onze kalveren voor eigen opfok, terwijl andere melkveehouders zo’n 30% zelf houden. We laten van elk kalf het DNA onderzoeken door de Amerikaanse Firma Zoetis en de beste kalveren houden we zelf. Door de goede selectie is de gemiddelde productie op ons bedrijf best hoog.”

Halsbanden vervangen dierenarts

Enkele jaren geleden investeerde Marc in halsbanden. Één sensor registreert de melkgift en bepaalt de hoeveelheid krachtvoer. De andere sensor registreert de hartslag, het aantal keer kauwen, herkauwen, het urineren, wanneer ze moet kalven, of ze kalfsziekte krijgen…

“Die halsband is dus eigenlijk mijn dierenarts”, glimlacht Marc. “Het is een gemakkelijk systeem, maar het kost natuurlijk ook wel wat geld. Al vind ik dat je dat geld er snel uithaalt door het voorkomen van ziektes en door een juiste inseminatie.

Insemineren doe ik al van 1983 zelf, en daarvoor vertrouw ik volledig op dat systeem. Als de app zegt dat ik het best ’s nachts kan insemineren, sta ik daar ook voor op. Dankzij die technologie is de gemiddelde tussenafkalftijd korter geworden en is de slaagkans van inseminatie rond de 90%.

Ik doe trouwens niet enkel aan KI, maar ook aan embryotransplantatie. Het sperma dat we gebruiken, is meestal ook gesekst, zodat we bijna uitsluitend vaarzenkalfjes op de wereld brengen. Normaal houden we zelf geen stieren, maar het gebeurt wel eens dat we er één fokken op vraag.”

Burgers juist informeren

Marc en Lut vinden het beiden belangrijk om burgers juist te informeren over de landbouw. “Wij tonen onze klanten en andere geïnteresseerden graag hoe het er hier aan toe- gaat”, zegt Lut. “Daarom mogen klanten regelmatig eens bij de koeien gaan kijken en organiseren we ook bezoeken voor scholen. Kinderen moeten weten vanwaar de melk komt, en dat kunnen ze hier ontdekken.

Het middelbaar willen we graag ook tot op ons bedrijf krijgen, maar dat staat jammer genoeg niet in hun curriculum. Studenten van de hogeschool en universiteit helpen we dan weer graag verder met een stage.”

Opstart van hoeve-ijs

“Enkele jaren geleden dreigden we te weinig inkomsten te krijgen door de melkcrisis, waardoor we beslisten om in 2016 te starten met het maken van ijs”, vertelt Lut. “Ik nam enkele lessen en kocht het materiaal aan. We bouwden dan een ruimte om tot winkel en maakten een terras. We hadden niet verwacht dat het meteen zo’n succes zou zijn.

Mensen komen speciaal tot hier gereden voor wat lekkers. Naast bolletjes en liters ijs verkopen we ook zelfgemaakte frisco’s, ijstaarten en dessertjes op speciale feestdagen. Het is hard werken, maar de positieve reacties lonen de moeite.

Toch zou ik alles misschien anders hebben aangepakt, mocht ik het opnieuw doen. Achteraf bekeken hadden we die extra tak op ons bedrijf toch niet per se nodig, dus dan zou ik ervoor kiezen om meer tijd voor mezelf, mijn man en familie te hebben. Misschien deden we dan wel iets anders binnen de korte keten, een winkel zonder terras of iets dergelijks, iets waarbij we niet de hele zondag kwijt zijn. Dat neemt niet weg dat ik graag ijs maak en dat ik graag klanten ontvang.”

Sanne Nuyts